Alþýðublaðið - 26.07.1923, Blaðsíða 1

OeuO ut af Alþýðuflokkonm
1923
Fimtudaginn 26. júlí.
168. tolublað.
Með 00 móti.
Það tilkynnist vandamönnum og vinum, að maðurinn
minn elskulegur og sonur okkar, Erlendur Qíslason,
Austurstreeti 7, drukknaði í gœr á Rauðarárvík.
Sveinfríður Jónsdóttir. Guðrún Guðmundsdóttir.
Gísli Sveinsson.
Nýlega var það sagt í öðru
auðvaldsblaðanna hér, að >Al*
þýðublaðiðí væri ekki að vinna
fyrir verkamenn og sjómenn,
heldur væri það að vinna >á
móti atvinnurekendum<.
Það skal nú lagt í hendur verka-
manna og sjómanna að dæma
um, hvort >Aiþýðublaðið< viani
fydr þá eðá ekki, en ef þessi
fullyrðing blaðsins ber vitni um
nokkuð, þá vill >A!þýðublaðið<
heldur táka hana sér til inntekta
eftir ástæðum.
Um hitt, að >Alþýðublaðið<
vinni á móti atvinnurekenduDum,
er ekki ástæða til að deila við
þetta blað. Það leiðir af sjáifu
sér, að meðan atvinnurekendur
ekoða það fremstu skyldu sína
að rýra sem mest verðgildi viun-
unnar, hlýtur >Alþýðublaðið<,
sem gefið er út af Alþýðuflokkn-
um, þeim stjórnmáiaflokki ís-
lerzkum, sem hefir það á stefnu-
skrá sinni auk annars að rétta
svo sem unt er hluta þeirra sem
sérstaklega koma niður á ann-
rnarkar nú ríkjándi auðvalds-
skipulags, að standa á öhdverð-
um meiði við atvinnurekendurna
svo kölluðu, og eins meðan þeir
leggja méiri rækt við að stöðva
atvinnuvegina en reka þá. >A1-
þýðub’aðið< myndi herfilega
bregðast skyldu sinni, ef það
ynni með atvinnurekeudunum að
þessum þokkalegu verkum.
Annars verður ekki séð, að
það sé sérstaklega ámæiisvert að
vinna á móti atvinnurekendun-
um. Atvinnurekendurnir trúa
flestir á hina svo kölluðu frjálsu
samkeppni, og í anda hennar
vinna þeir hver á móti öðrum
aftir megni og þykjast menn að
meiri. Hvernig ætti það þá að
vera vítavert, að þelr, sem keppa
að gerólíku marki, styðji þá ekki,
þegar starfsemi atvinnurekend-
anna beinist í þveröfuga átt við
það, sem ætti að véra verkefnl
þeirra? Því verður tæplega neit-
að, að það setti fyrst og fremst
áð vera að reka atvinnuvegina,
en ekki að stöðva þá, og að
auka gildi vinnunnar, en ekki að
rýra það.
Það verður heldur ekki séð,
að það sé hundrað í hættunni,
þótt einhverjir þeirra atvinnurek-
enda, er nú höfum vér, yrðu úr
sögunni sem slíkir. Atvinna er
engin með >rekstri< þeirra,- og
mætti því hugsá sem svo, að
verra gæti ekki orðið en er, og
ekki eru það atvinnurekend-
urnir, sem skapa atvinnuns, held-
ur þörfin fyrir framleiðsluna, sem
fylgir iífinu, og það gengur að
mestu sinn gang, þótt einhverjir
svo kállaðir atvinnurekendur
>fari á höfuðið<.
Þá taka að eins áðrir við. Það
er sú regla, sem lifið fylgir.
Þess vegna skýtur þetta >á
móti atvinnurekenduœ< engum
skelk í bringu, sem ekki er þeg-
ar merktur stirðnun og dauða.
En vér erum lífsins menn,
jafnaðarmena.
Þjöðmjtt sláfúlag á framleiðslu
og verzlim í stað frjálsrar og
skipulagslausrar framleiðslu og
verzlunar í höndum ábyrgðarlausra
einstalclinga.
Om dagínnog veginn.
Næturiæknlr Guðm. Thor-
oddsen, Lækjargötu 8. — Sími
231.
Skýrsla um störf landsimans
árið 1922 er nýkomin út.
Verzlanlr eru nú svo margar
á Siglufirði, að blöskrun vekur í
sjálfu >Morgunblaðinu<.
Lagarfoss kom í gær síð-
degis.
Frá ísafirði (eftir símtaii).
M.k. >Eggert Ólafsson< kom
inn 1 fyrra kvöld með 300 tn.
síldar. — Knattspyrnufélagið
>Hörður< og dátar af >FylIu<
þreyttu kappleik í fyrra kvöld.
Unnu dátarnir með 9 : 4.
Fyrirlestnr Knud Holmbees
um írland í gærkveldi var hinn
fróðlegasti og fjörugasti. Gerði
fyrirlesari góða og hlutlæga grein
fyrir einkennum íra og ástand-
inu nú í landinu og lýsti skil-
merkilega frelsisbaráttu þeirra
gegn ofríki Englendinga. Fyrir-
iesturinn var ómaklega fásóttur,
og veldur þar vatalaust fjár-
skortur aimennings sakir atvinnu-
leysis. Ættu þeir, er kunnugir
eru útlendingum, er koma hing»
að og vilj a halda einhvers konar
samkomur, áð vekjá athygll þeirra
á þessu, svo að þeir verði fyrir
minni venbrigðum.