Melkorka - 01.12.1946, Síða 14

að hlýtur að verða, þá þarf gagngerða breytingu
á skipulagi þeirra. Byggðin verður að færast sam-
an, jarðirnar að verða jafnari. Sameiginlegar vél-
ar mætti þá nota til vinnuléttis. Mjög þægilegt
væri þá, að koma upp sameiginlegu þvottahúsi
(bæði til ullar- og tauþvotta), brauðgerðarhúsi,
íshúsi o. s. frv. Þægilegra yrði fyrir 2—3 heimili
að leggja út í að kaupa ýmsar heimilisvélar, held-
ur en ef aðeins eitt er um það. Þetta allt mundi
létta svo starf húsmóðurinnar, að það yrði ekk-
ert sambærilegt. Þar að auki mundi einangr-
unin hverfa að miklu leyti, sem allt fram að þess«
um tíma hefur þjakað sveitalífinu. Slík sveita-
þorp mundu ekki rísa upp annars staðar en þar,
sem þægilegt eða hægt væri að ná í rafmagn.
Alltaf, eða að minnsta kosti í næstu framtíð,
munu þó verða til afskekktir sveitabæir, sveita-
bæir sem lítilla þæginda njóta og þar sem vinna
og takmarkalaust strit hvílir á húsmóðurinni.
Bygging ef til vill heldur ekki góð.
í fljótu bragði mun ekki vera þægilegt að gefa
þar góð ráð, sem að gagni mættu koma, en þó
vildi ég benda fólki á það, að eitt fyrsta skilyrði
til sæmilegs lífs hvar sem er, er að hafa eldavélar
og upphitunartæki í góðu lagi. Ekkert er erfiðara
fyrir konuna en að fást við slæma eldavél, og fátt
mun vera ömurlegra fyrir hana en köld og illa
upphituð húsakynni. Eldavélar með miðstöðvar-
katli, sem hitað geta upp 2—3 herbergi eru hverju
smáheimili lífsnauðsyn. (Nýju móeldavélarnar
hans Jóhanns Kristjánssonar hafa reynzt ágæt-
lega).
Brátt mun nú líða að því, að flest sveitaheimili
fái síma, mun það eitt hafa mikinn ánægjuauka
í för með sér og þægindi, og breyta kjörum, eink-
um húsmæðranna, sem oftast verða að sitja
heima.
En þó að ég hafi talið hér margt upp, sem orðið
gæti til léttis og ánægjuauka fyrir íslenzku sveita-
heimilin, og ekki sízt konuna, þá væri þó langt
frá mér að álíta, eða telja það heppilegt, að stefna
beri að því að lífsbaráttan smáhverfi úr sögunni.
Sennilega þarf maður ekki að óttast slíka hluti,
enda teldi ég það sízt ákjósanlegt.
Ég álít, að hvert það starf sem krefst ítrasta
átaks mannshandar eða mannssálar, hafi marg-
Svafa Þorleifsdóttir
íramkvæmdastjóri Kvenfélagasambands fslands
sextug
Svafa Þorleifsdóttir, framkvæmdastj óri Kven-
félagasambands íslands, varð sextug 20. október
s.l. Melkorka mun í næsta hefti birta grein um
þessa merku hæfileikakonu.
falt verðgildi þess, sem unnið er með lítilli eða
án fyrirhafnar.
Aðalsmerki hverrar kynslóðar er ekki auður
og allsnægtir, heldur það sem aldrei verður fyrir
peninga keypt, það eru fagrar og göfugar dyggðir.
Og þegar ég hugsa til formæðra okkar, sem
strituðu og bösluðu, unnu sér aldrei hvíldar,
kenndu börnum og barnabörnum að elska sann-
leikann og bregðast ekki skyldum þeim, sem lífið
legði þeim á herðar, þá finnst mér, að við mund-
um á þessum alvörutímum, hafa gott af að staldra
við og hyggja að hvað þær höfðu að segja. Ef
til vill væri lífsreynsla þeirra og raunhyggja okk-
ur þarfur pistill.
46
MELKORK4