Melkorka - 01.04.1950, Blaðsíða 23

aldrei grætt á stríði og óskar aldrei eftir
stríði. Hverjir eru það þá, sem græða á styrj-
öldum, þessu dýrslega brjálæði, firrtu mann-
úð og skynsemi? Hverjir eru það, sem gætu
liaft ástæðu til að óska eftir stríði. í jressu
sambandi skulum við athuga nokkrar sögu-
legar staðreyndir, staðreyndir, senr varpa
ljósi yfir þetta atriði og glöggva skilning
okkar á lögmálum, eðli og orsökum styrj-
aida.
í heimstyrjöldinni 1914—1918 græddu
bandarískir hergagnaframleiðendur hundr-
uð miljónir dollara, gróði brezkra og
franskra vopnasala nam tugum miljóna. í
síðustu heimstyrjöld nam stríðsgróði banda-
ríska auðvaldsins, samkvæmt opinberum
hagskýrslum, 280 miljörðum króna, en það
þýðir, að kaupmenn dauðans, vopnasalarn-
ir, græddu yfir eina miljón á hverjum
bandarískum hermanni, sem féll. I saman-
burði við þennan ofsagróða er jrví gróði
friðartímanna næsta lítilljörlegur.
Við erum jrví ekki lengur í neinum vafa
um jrað, livaða einstaklingar Jrjóðfélagsins
jrað eru, senr græða á styrjöldum og geta tal-
ið sér hagnað í stríðsundirbúningi og auk-
inni vopnaframleiðslu. Það eru auðmenn-
irnir. Það eru stónðjuhöldarnir, auðhring-
arnir, senr eiga verksmiðjurnar og hráefnin,
sem notuð eru við framleiðslu morðtólanna.
Eftir að hafa komizt að jressari mikilvægu
niðurstöðu, að jrað eru aðeins auðmennirn-
ir, vopnasalarnir, örfá prósent þjóðanria,
sem græða á styrjöldum, Jr;i er næst að at-
huga livaða þjóðfélagsform jrað eru, sem
skapa eða tryggja jressum mönnum valda-
aðstöðu og eru þannig háettuleg friðnum í
heiminum. Við höfum nú tvær aðalstefnur
í þjóðfélagsmálum og tilsvarandi tvö Jrjóð-
félagsform, sem eru við lýði á mismunandi
háu þróunarstigi í hinum ýmsu löndum.
Annars vegar hið sósíalistiska þjóðskipulag.
jrar sem engir auðmenn, eða auðhringar eru
til og jrar af leiðandi engir, sem gætu grætt
á styrjöldum, og hins vegar auðvaldsskipu-
lagið, jrar sem örfáir auðhringar og miljóna-
mæringafjölskyldur ráða, með afli fjármuna
sinna, ríkisvaldinu, blöðum og útvarpi ög
hafa þannig skipulagt sig sem ríkjandi stétt
og skapað sér aðstöðu til að nróta og ráða
stefnu þjóðar sinnar í utanríkismálum senr
og öðru. Þetta eru senr sagt jrau tvö höfuð
þjóðfélagsfornr, senr nú eru ríkjandi. Annars
vegar: jrjóðfélag félagslryggju og sanreignar,
hins vegar: þjóðfélag einstaklingshyggju og
auðsöfnunar. Og við erunr ekki í neinunr
vafa um, lrvort Jressara Jrjóðfélagsforma jrað
er, senr skapar auðhringum og vopnasölum
Jrá valdaaðstöðu, að lreimsfriðnum geti staf-
að lrætta af. Til jress að glöggva okkur enn
frekar, skulunr við athuga nokkrar stað-
reyndir, senr sýna okkur ótvírætt, að ríki al-
jrýðunnar geta ekki óskað eftir stríði. Þessar
staðíeyndir eru tölur unr tjón Sovjetjrjóð-
ánna í heimsstyrjöldinni; 22 miljónir nranna
féllu í órustum eða voru myrtar; 1710 borg-
ir, 70,000 Jrorp og 100,000 sameignarlrú
Voru eyðilögð; 22 nriljónir heimilisleysingj-
ar. Stríðsgróði enginn. Ef við lítum á hlið-
stæðar tölur frá Bandaríkjunum, þá eru þær
þessar: 270 þúsundir féllu í orustum, eyði-
leggingar engar; stríðsgróði 280 miljarðar
króna. Hvorn skyldi langa meira í stríð,
verkamanninn r Sovjetríkjunum eða nrilj-
ónamæringinn í Bandaríkjunum. Það nrá
atlruga fleira í jressu sambandi. Hernaðar-
útgjöld Bandaríkjanna námu árið 1048 36
% og árið 1949 47 % af heildarútgjöldum
ríkisins. Hliðstæðar tölur frá Sovjetríkjun-
unr eru 17% árið 1948 og 13% árið 1949.
Bandaríska verzlunartímaritið „U. S. Nervs
and World Report“ skrifar 31. des. 1948:
„Ef raunverulegur friður kænrist ;í nryndi
allt fara á ringulreið. Vígbúnaðarútgjöld og
aðstoð við önnur lönd halda nú viðskiptalíI-
inu uppi.“ Sama blað segir 7. jan. 1949:
„Líklega verða viðskiptin góð á árinu 1949;
árið 1950 getur konrið annað hljóð í strokk-
inn. ef af alvöru er larið að senrja unr frið.“
Þannig byggir bandaríska auðvaldið allar
sínar vonir á áfranrhaldandi styrjaldarund-
irbúningi, á meðan þjóðir Sovjetlýðveld-
melkorka
21