Melkorka - 01.12.1951, Blaðsíða 7

að „til eflingar friðinum í heiminum" eru
það mestmegnis konur og börn, sem myrt
hafa verið i Kóreustyrföldinni, eða 78% af
öllum fórnardýrunum.
íslenzku þjóðinni til lítils sóma liefur tals-
vert borið hér á áróðri gegn alþjóðafriðar-
hreyfingunni, sem eflaust á sinn drjúga þátt
í afskipta- og áhugaleysi okkar fyrir jafn
þýðingarmiklu máli sem varðveizla friðar-
ins í heiminum er.
Eitt algengasta og ef til vill sterkasta áróð-
ursvopnið gegn því að ísland láti sig nokkru
skipta friðarmálin, er sú staðhæfing, að ís-
land geti ekki verið hlutlaust í ncestu styrj-
öld. Og það er ekki farið neitt laumulega
með það, hvorki erlendis né hér lieima, að
landið okkar verði ein þýðingarmesta her-
stöð í næstu heimsstyrjöld — Atómstvrjöld-
inni. Þessar röksemdir nægja þó ekki þeim,
sem eitthvað fylgjast með í alþjóðamálum.
Þeir vita m. a., að í síðustu átökum þjóða í
milli, tókst bæði Svíþjóð og Sviss að varð-
veita hlutleysi sitt, þrátt fyrir smæð þeirra
og mikla liernaðarlega þýðingu fyrir stríðs-
aðila.
Það hefur einnig bært nokkuð á þeirri
skoðun, að þátttaka okkar íslenzkra kvenna
í alþjóða-friðarsanitökum, hafi liila eða jafn-
vel enga þýðingu, vegna þess hve fáar við
Nina Popova, for-
seti friðarnefndar
Ráðstjórnarrikj-
anna og fulltrúi
sovétlwenna i stjórti
Alþjóðahandalags
kvenna
Tugir púsunda
kóreskra barna
hafa misst for-
eldra sina og
heimili i loft-
árásum banda-
rislta innrásar-
hersins
séum. En ef við hugleiðum þá staðreynd, í
fyrsta lagi, að ísland á fulltrúa á þingi Sam-
einuðu þjóðanna, og að alkvœði hans þar
gildir jafnmikið og atkvœði stórþjóðanna,
fellur þessi röksemd um sjálfa sig. í öðru
lagi er íslenzka þjóðin nú orðin þátttakandi
í hernaðarbandalagi stórþjóðanna — og hef-
ur þar með tekið á sig mikilsvarðandi skuld-
bindingar.
Til þess að draga úr þeirri almennu and-
úð, sem hið nýja hernám lands okkar hefur
í för með sér, er reynt að lauma alls konar
áróðri í dálka sumra dagblaðanna, útvarp
og í samtöl manna í milli. Það er jafnvel
reynt að telja íslenzkum almenningi tr*ú um
það, að með nýrri heimsstyrjöld muni hefj-
ast hér ný gullöld og gleðitíðindi. Atvinnu-
lausir verkamenn fái alla þá „guðsblessun“,
sem síðasta stríðsbrjálæðið veitti jDeim og
loks er því laumað að ungu stúlkunum okk-
ar, að nú verði þær eins og fyrr, „heiðraðar"
með heimboðum til „verndara" okkar.
Slík eru rökin, sem íslenzkum almenn-
ingi eru færð í gylltum umbúðum lýðræðis-
ins, fyrir að íslenzku þjóðinni beri nauðsyn
til þess að taka þátt í þeim hildarleik, sem
yrði til þess að tortíma henni sjálfri, meðan
sárin eru hvergi nærri gróin eftir hamfarir
síðustu heimsstyrjaldar og milljónir bama
og mæður þeirra lifa við hiri hörmúlegustu
lífsskilyrði eða eru myrt á ómannúðlegasta
hátt sem veraldarsagan þekkir „í nafni guðs
og Sameinuðu þjóðanna“.
Skýrslur Sameinuðu þjóðanna, sem viður-
MELKORKA
58