Melkorka - 01.12.1951, Blaðsíða 13

Mamma getur
Mamma getur, sagði lítil stúlka, sem lá
með háan liita og vildi ekki lilusta á móður-
ina, sem reyndi að sýna henni fram á að lu'in
gæti ekki rekið vonda verkinn burtu úr
höfðinu osí bakinu á litlu stúlkunni sinni.
fú, mamma getur! Mannna getur! hélt barn-
ið áfrám að hrópa. Ef mamma ekki hjálpaði
hlaut Jrað að vera af Jrví hún vildi jrað ekki,
mamma gat alltaf allt. En til allrar ham-
ingju kont nú læknirinn og tók að sér sjúkl-
inginn.
En ef sprengjuflugvélar hvína einhvern
daginn í loftinu fyrir ofan höfuðin á okkur
Jrá er engrar hjálpar að vænta, og engin
nróðir er þess þá umkomin að vernda börn-
in sín.
Ef mamma ætlar að hjálpa verður það að
vera nuna strax. Það er núna sem hún getur
unnið móti styrjaldarhættunni.
Styrjaldir eru ekki náttúrulögmál. Það
eru mennirnir sem liafa hrundið styrjöldum
af stað og það eru mennirnir sem geta afstýrt
Jreim. Þeir eru ekki skapaðir til að hata og
tortíma hver öðrum.
Þjóðfræðingarnir vita það. Ennþá lifa
frunrstæðir Jrjóðflokkar, sem aldrei hafa átt í
ófriði.
Hver einasta móðir veit Jrað. Er ekki bros-
ið á vörum lítils barns fyrsta tilraun þess að
komast í samband við umhverfi sitt?
Sálfræðingarnir vita Jrað. Strax fyrir lok
síðustu styrjaldar undirrituðu 200 amerísk-
ir sálfræðingar skjal þar sem Jrví var lýst yfir
að eðli mannsins væri andvígt styrjöldum.
Þeir sem vilja hrinda mannkyninu út í
stríð eru lítill hópur manna. Við senr viljum
frið erum allir hinir.
Sá hópur er svo fjölmennur á jörðinni að
við erum almenningsálitið. Aljrýðan í öllum
löndum þráir l’rið. Þessvegna neyðast stríðs-
æsingaseggirnir til að reyna að telja fólki trú
um að hervæðing og aðrar hernaðarráðstaf-
anir séu gerðar til „að vernda friðinn“.
Þjóðirnar þrá frið, það er ekki hægt að ota
þeim lengur syngjandi út á vígvöllinn.
Þessvegna Jrarf að blekkja okkur, svíkja
okkur og tæla okkur til að taka þátt í styrj-
aldarundirbúningi.
Ef við látum gera það.
Ef við beygjum okkur.
Ef við gerum ekkert.
Börnin okkar koma og leggja litla lófann
í hönd okkar. Þau treysta okkur, og þau vita
að við berum umhyggju fyrir Jreim, og sjá-
um um að þau fái það sem Jrau þarfnast —
en hvers virði er allt sem við látum í té —
ef við leggjum ekki okkar krafta fram til
Jiess að varanlegur friður komist á?
Vilt þú taka á Jrig þá ábyrgð gagnvart
barni þínu að bíða átekta, vilja ekki, þora
ekki að hefjast lianda þegar Jrú veizt að Jrú
getur lagt friðaröflum heims lið?
MELKORKA
59