Melkorka - 01.05.1958, Blaðsíða 4

Úr Indlandsdagbók
Eftir Anði Sveinsdóttur
Eftir tíu daga siglingu frá Honkong
kjomum við til Bombay. Sjóferðin er á
enda, um Kínahaf, Bengalflóa og Arabíu-
haf, með viðkomu og ferðalögum í Singa-
pore og Ceylon. Indverska samferðafólkið
átti sinn þátt í að varpa ævintýraljóma á
þessa ferð. Síðkvöldin sem við hlustuðum
á Indverjana syngja og segja sögur, þar sem
þeir sátu í hring á þilfarinu undir silfur-
birtu tunglsins í búddastellingum eða flöt-
um beinum og búnir að draga skó af fót-
um sér, verða okkur minnisstæðari en
dansleikir og bíó í samkvæmissölunum.
Áður en skipið er komið að bryggju
koma sendimenn frá indversku ríkisstjórn-
inni að taka á móti okkur. Þeir bjóða okk-
ur velkomin með því að hengja um háls
okkur gríðarstóra og litfagra blómsveiga,
hnýtta úr ferskum rósum með gylltum
böndum. Svona skreytt förum við frá
borði, samferðafólki okkar til mikillar
undrunar og skemmtunar. Okkur er ekið á
Taj Mahal hótel. Lögreglubíll með
sírennublæstri ekur á undan okkur en
fylgdarlið í öðrum bíl á eftir.
Taj Mahal hótel er ein af þessum stóru
austurlenzku gistihöllum og stendur við
Indlandshliðið svonefnda, Gate of India, á
einum fallegasta stað í Bombay með útsýn
yfir flóann. Herbergin okkar eru loftkæld
og mjög smekklega búin. Ganggólfin fyrir
framan eru úr hvítum spegilgljáandi mar-
mara. Þar sitja þjónar með túrbana á víð
og dreif um gólfin, hreyfingarlausir einsog
myndastyttur, en spretta upp um leið og
gengið er framhjá.
Strax eftir komuna á hótelið var stofnað
til blaðamannafundar. Okkur kvenfólkinu
er fengin í hendur dagskrá um næstum
hverja mínútu þeirra daga sem dvalið er í
Bombay, og um leið og blaðamannafund-
inum lýkur er ekið af stað eftir áætluninni
uppá Malabarhæð, þar er skrautbústaða-
og skemmtigarðahverfi og útsýni yfir borg-
ina. Hérna uppá hæðinni veita fylgdar-
menn okkur ýmsan fróðleik um Bombay,
borgina og ríkið. Borgin er mesta hafnar-
og iðnaðarborg indverska lýðveldissins, hér
búa unr þrjár miljónir manna, enBombay-
ríki sjálft er eitt af 29 ríkjum lýðveldisins
og hefur yfir 40 miljónir íbúa. Um kvöld-
ið heldur menntamálaráðherra Bombay-
ríkis okkur veizlu þar sem boðnir eru
menntamenn og skrifstofustjórar og em-
bættismenn, ásamt nokkrum gömlum
kunningjum Halldórs í Bombay, svo sem
hinni fallegu og aðlaðandi frú Wadia sem
er formaður indverska PEN-klúbbsins, og
nokkrum útlendingum.
Morguninn eftir er okkur sýnd borgin,
lielztu byggingar, garðar og marínlífið á
götunum. Fólkið streymir úr sporvögnum
og strætisvögnum til vinnu. Ljósklætt og
litskrúðugt, flest klætt á indverska vfsu.
Kvenfólkið er aldrei í kjólum, heldur vaf-
ið dúkum, sex metra löngum, sem kallað-
ir eru sarí. Karlmennirnir eru með ýmsu
móti, sumir nokkuð evrópulegir, snögg-
klæddir í Ijósum skyrtum og buxum, aðr-
ir í hnésíðum jökkum hnepptum uppí háls
og hvítum mjög þröngum buxum; enn
aðrir liafa aðeins mittisklæði úr lrvítum
dúk vöfðum ekki óáþekkt því sem barns-
reifar eru vafðar. Hvítir bátar („fore and
40
MELKORKA