Melkorka - 01.05.1958, Blaðsíða 24

T engdasonurinn
Eftir Patrick Martin
Það var búið að skrifa öll boðsbréfin út af væntan-
legu brúðkauiri systur minnar — aðeins eftir að senda
þau á stað þegar sannleikurinn um mannsefnið tilvon-
andi Georg Ansson kom í ljós.
Hamingjunni sé lof, sagði móðir mín, það hefði
orðið til að fylla mælirinn. Ég skal sjá um að bréfin
verði brennd.
Eg álít réttara að tala við Georg áður en við ákveð-
um eitthvað í fljótfærni.
Tala við hann — urn hvað? sagði rnóðir mín. Ég sé
ekki að það sé mikið við hann að tala, eftir að búið er
að fletta jafn rækilega ofan af honunt.
Systir mín var ekki inni meðan þcssi orðaskipti áttu
sér stað. Hún rauk út úr stofunni og beint upp á her-
bergið sitt, rétt eftir að móður mín hafði komið okkur
öllum úr jafnvægi með áhrifamikilli frásögn af því
hverju hún hefði komizt að í sambandi við mannsefni
Harriettu.
Harriet og Georg höfðu kynnzt af tilviljun á ferða-
lagi í Frakklandi. Georg virtist vera vanur ferðalangur
og þaulkunnur frönskum siðvenjutn og staðháttum og
reyndist henni í alla staði mjög hjálplegur. Skönnnu
eftir Frakklandsferðina lýsti Harriet því yfir að hún og
Georg hefðu ákveðið að gifta sig. Hún sagði þetta víg-
reif, því hún hafði fyllstu ástæðu til að búast við and-
mælum frá móður minni en varla frá föður mínum
sem er býsna umburðalyndur. Fyrir fáum árum var
hann nafnkunnur læknir í Harleystræti en var nú hætt-
ur ki'knisstörfum, en gefur sig nú alian að vísindalegu
dundi, fer í gönguferðir og stundum á veiðar í nágrenni
við Hornsby þar sem við búum, en þaðan er klukku-
stunda akstur til Lundúna. Faðir rninn hefur aldrei
verið sérlega metnaðargjarn og hann segir oft að ástæð-
an fyrir þvi að hann sé hættur læknisstörfum og lifi á
eignum sínum sé sú, að læknir sem hafi mikið að gera
þrælki sér út fyrr eða seinna og hrökkvi upp af fyrir
aldur fram og gefi sjúklingum sínum á þann hátt slæmt
fordæmi. Þegar Harriet kom heim og kynnti Georg
fyrir okkur, gat enginn séð hvort honum líkaði betur
eða verr. Móðir mín hafði heldur ekki neina sérstaka
ástaiðu til að vera óánægð með Georg, sem var bæði lag-
legur, vel búinn, aðlaðandi og kurteis, en samt var
eitlhvað sem henni féll miður og gerði liana ekki alls-
kostar ánægða. Hvorki Harriet né Georg ltöfðu orð á
því hverra manna hann væri, en eftir skoðun móður
minnar gat það ekki skilizt á annan veg en að ekki
væri hægt að rekja ætt hans og að hann væri að lík-
induin ekki af neinu fyrirfólki kominn.
Þegar hún spurði Harriet hreinskilnislega um þetta,
sagði stúlkubarnið, sem hefur erft frá móður sinni
að vera hvöss í orðum, en fordildarleysið frá föðurn-
um, að hún hefði ekki nokkurn áhuga fyrir forfeðr-
um Georgs þar sem það væri enginn þeirra, heldur
Georg sjálfur sem hún ætlaði að giftast.
Georg virtist vera kaupsýslumaður, en við fengum
aldrei neitt ákveðið svar við því hverskonar fyrirtæki
hann ræki. En hvað sem þvi leið þá var auðséð að hon-
um græddist fé. Hann gekk mjög snyrtilega til fara,
átti bíl sem var reyndar mjög lítill og hann bar jiað
með sér að hann hafði fengið góða menntun. Hann
hafði ferðazt mikið, talaði fallega ensku og einnig reip-
rennandi frönsku, þýzku og spönsku. Móðir mín tók
eftir þvf að hann bar gott skynbragð á hvernig setja
skyldi fínan miðdegisverð saman og mjög séður þcgar
um var að ræða að koma réttum hlutum fyrir á borð-
inu fyrir erlenda gesti, fyrrverandi starfsbræður föður
míns er tóku stundum þátt í samkvæmum hjá okkur, og
faðir minn færði sér í nyt hvað hann var alveg sér-
staklega öruggur þegar reið á að velja réttu vínin og
rétta árganga við slík tækifæri.
Hver svo sem faðir háns er, sagði faðir minn strfðnis-
lega, þá er hann að minnsta kosti betur menntaður en
almennt má búast við af einhverjum og einhverjum
umkomulausum pilti.
Móður inína hafði dreymt um stjórnmálamann, liðs-
foringja eða efnilegan ungan vísindamann sent manns-
efni handa systur minni, en ekki um einhvern óþekkt-
an Georg Ansson, sem rak eitthvert verzlunarfyrirtæki
jafn óþekkt og hann sjálfur. En í rauninni var það ekki
neitt sérstakt sem hún hafði út á Georg að setja. í hin-
um all formföstu miðdegisveizlum foreldra minna hegð-
aði liann sér eins og vænzt er af efnuðum frjálsmann-
legum ungum yfirstéttarmanni, yfirlætislaus án þess að
vera of hlédrægur, glaðlegur í viðmóti án þess að vera
of þægilegur. Öllum geðjaðist vel að honuni. Mér
fannst einnig Georg vera fyrirtaks náungi. Hann var
góður í tennis og fylgdist vel með á sviði fþróttamál-
anna.
60
MELKORKA