Alþýðublaðið - 26.07.1923, Síða 3

Alþýðublaðið - 26.07.1923, Síða 3
ALÞYBBBLA-BIH J hinn ósiitni fiskitími, — sá títni, sem menn miða tekjur sínar við. Þá er önnur >ieiðrétting« skrifstofustjórans viðvíkjandi íæð- inu. Sú höfuð-kórvilla að rhikna fæðið sem kaup bjá mönnum, er stunda atvinnu utan heimilis síns og fæddir eru á kostnað þess atvinnurekanda, er hefir þá sem verkamenn við atvinnureksturinn, heyrist hvergi nefnd nema hér á landi og það af máisvara atvinnú- rekendanna sjálfra. Fyrrverandi sendiherra íslenzka ríkisins hlýt- ur að vera svo kunnugur kaup- samningum verkamanná og sjó- manna erlendra þjóða, að hann hlýtur að vita, að kaup manna er miðað við það, er fjölskylda verkamannsins þarfnast til lífs- viðurhalds, og alls ekki reiknað með, að verkarnaðurinn sleppi við að eta heima, enda er af ö!!um viðurkent fyrr og síðar, að hlunnindin við það að fá raat utan heimilisins gera ekki að vega á móti þeim tilkostnaði, er það hefir í för með sér að stunda atvinnu iangdvölum fjarri heimilinu. Ég hefi á seinni árum fylgst með kaupdeilum fármanna og fiskimanna nágrannaþjóðanna og hvergi orðið var eins mikiis matársóns og hjá skrifstofustjóra Gunnari Egilsson. Utgerðarmönn- um hér hefir heídur aldrei áður dottið í hug í fyrri kaupdeiium slfkt matar->númer«, sem nú virðist vera efst á baugi. Hvað útgerðarmenn kunna að borga fyrir fæðið úti í togurun- um, er í raun og veru merkiiégt tímanna tákn eftir frásögn skrit- stofustjórans. Vill ekki skrifstofu- stjórinn leggja þá reikninga alla fram á borðið og iáta matsvein- ana segja til, hvað í raun og veru hefir verið etið. Ég skal túslega viðurkenna, að ég trúi ekki þessum fæðisreikningum, þar sem almannarómur sjómanna er sá, áð fæðið á mörgum skip- unum megi ekki lakara vera en orðið er. í iandi er gott fæði selt á kr. 80,00 á mánuði, og fólkið, er selur það, lifir af því og verður þó alt að kaupa. Á sjónum er lifað mikið á fiski, sem ekki er reiknaður með, kol sennilega ekki heldur, og fleira mætti telja. Um fæði á mótor- bátunum er það að segja, að Afgreiðsla blaðsÍDS er í Alþýðuhúainu viö Ingólfsstræti. Slmi 988. Auglýsingum só akilað fyrir kl. 8 að kveldinu fyrir útkomudag þang- að eða í prentsmiðjuna Bergstaða- stræti 19 eða í síðasta lagi kl. 10 útkomudaginn. Áskriftargjald 1 króna á mánuði. Auglýsingaverð 1,50 cm. eindálka. Útsölumenn eru beðnir að gera skil afgreiðslunni að minsta kosti ársfjórðungslega. það fer mjög sjaldan fram úr kr. 70,00 á mánuði með þvf verði, sem verið hefir, og hata þó sjómenn gott fæði með því. Um kauptaxta mótorbátanna er óþarft að deila. Reykjavík hefir sama sem ekki neitt af mótorbátum fyrir framleiðslutæki, og reykvískir sjómenn geta ekki ÍCdgar Bica Burroughs:. Dýr> Tapaane» hraðara en gengið, og ferð eftir trjánum var bein- línis hættuleg. Hjá Tambudzu gömlu, svertingjakonunni, hafði Tarzan fiétt það, er olli honum nú heilabrota og óþæginda. Begar keiling hafði sagt horrum dauða barnsins, hafði hvíta koaan sagt henni, að það væri ekki sitt barn. Tarzan fann enga ástæðu til þess, að Jane hefði leynt kerlinguna nafni sínu og barnsins. Eina skýr- ingin var því sú, að honum fanst, að hvíta konan, sem var með barn hans, hefði ekki verið Jane. fví meira, sem hann hugsaði um þetta, því vísari varð hann um það, að sonur sinn væri dáinn, en konan heil á húfi í Lundúnum og óvitandi um afdrif fiumburðar síns. Dy'.gjut Rússans voru því á engum rökum byggðar, og hann hafði að ástæðulausu borið tvöfalda byrði; — þetta liélt apamaðurinn að minsta kosti. Betta gerði honum ögn hughægra, þótt söknuðurinn ut af sonarmissinum væri sár. Og þvílíkur dauði! Jafnvel hið sanna dýr í Tárzan, sem var vanur aJls konar grimd og sársauka, fann til þess, hve ill öilög barnsins höfðu verið. Meðan hann gekk áleiðis til strandarinnar, hugsaði hann stöðugt um ait það ilt, er Rokoff hafði gert og hugsað ástvinum hans, og hann hugsaði svo sterkt, að örið á enni hans tútnaði út, eins og þegar versta villidýrsæðíð greip haun. Ilanii hræddi jafnvel sjálfan sig og rak önnur dýr skógarine á flótta, þegar hann alt í einu urraði eða rak upp ógurleg öskur. Bara að hann gæti náð Rokofí! Tvisvar róðust herskáir villimenn út úr þorpum sínum til þess að varna honum frekari göngu; en þegar þeim bárust hin ógurlegu öskur karlapans til eyrna, og hann réðst urrandi á þá, snóru þeir á flótta inn í skóginn og komu ekki úr fylgsnunum fyrr en hvíti risinn var hoiflnn. Þótt apamarrninum, sem vanur var að hendast eias og api eftir trjánum, þegar á lá, fyndist sór ekkert ganga, fór hann í raun og veru eins hárt og báturinn, sem Rokoff var á, svo hann kom að ströndinni rótt eftir dagsetur sama daginn og Jane og Rokoö. Myrkrið var svo mikið á ánni og í skóginum, að Tarzan, sem þó var dimmu vanur, sá varlahanda- skil. Hann hafði í hyggju að leita um nóttina eftir merkjum eítir Rokofí og konuna, sém líklega hafði farið niður ána á undan honum. Hann gat ekki dreymt um það, að Kincaid, eða nokkurt annað skip, væri að eins hundrað faðma fr‘á sér, því ekkert ljóa var á skipinm . Meðan hann leitaði, dróst athygli hans að hljóðí, sem hann hafði ekki greint áður; — hægt áraglam örskamt undan landi, þar sem hann stóð. Hann stóð grafkyrr og hlustaði. Skyndilega hætti áraglamið, en um leið heyrðist anaað hljóð, fem Tarzan gat ekki heyrt betur en væri Bkóhljóð manna, er íæru upp kaðalstiga. Og

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.