Melkorka - 01.12.1959, Blaðsíða 5

Svarið sem vantar
Landhelgisdeilan við Breta hefur nú stað-
ið rúmt ár. Þann 1. sept. s. 1., er rétt ár var
liðið, skrifuðu öll blöð á íslandi um sam-
stöðu og einingu íslenzku þjóðaiúnnar í
þeirri deilu. Þurfum við raunar engin blöð
til að segja okkur frá þeirri staðreynd. En
það er önnur staðreynd sem vert hefði verið
að gefa nánar gaum, þegar litið var á víg-
stöðuna eftir eins árs baráttu við stærsta
sjóveldi vestrænna ríkja. Hvers vegna er
látið sitja við mótmælin ein í heilt ár, þeg-
ar þau bera engan árangur? Hvers vegna er
ekki leitað annarra leiða til þess að ná rétti
okkar gagnvart Bretum? í þessu sambandi
verður að minnast þess, að s. 1. vetur, í febr-
úar, kom fram tillaga í utanríkismálanefnd
(frá Framsóknarflokknum) að Alþingi lýsti
yfir að ekki yrði Iivikað frá 12 mílnaákvörð-
uninni í landhelgismálinu. Samþykkt Al-
þingis fékkst þó ekki fyrr en 6. maí þ. á.
vegna tregðu sumra þingflokkanna (Al-
þýðuflokks og Sjálfstæðisflokks). Nú eru 5
mánuðir síðan jiessi yfirlýsing var gerð og
enn situr við sama ástand og fyrir ári, mót-
mæli eru borin frant án nokkurs árangurs.
Tvennt hefur einkum komið til greina
að við gerðum í þessu máli í samþykktum
þeim, sem landslýðurinn liefur gert út af
deilunni. í fyrsta lagi: Slítum stjórnmála-
sambandi við Breta. Það hefði liver einasta
þjóð látið verða sitt fyrsta verk er Bretar
hófu gagnaðgerðir sínar í landhelgismálinu.
Og það undruðust fulltrúar á þingi Sam-
einuðu þjóðanna mest, er málið kom þar til
umræðu, að slíkt spor skyldi ekki stigið. En
þar liggur hundurinn grafinn. Ef við slít-
um stjórnmálasambandi við Breta er sjálf-
sögð afleiðing þess að við getum ekki verið
í Atlanzliafsbandalaginu. Við getum ekki
tekið þátt í neinum samtökum með Bret-
um. Við getum ekki átt nokkur samskipti
við þjóð sem svívirðir okkur að yfirlögðu
ráði til þess að kenna okkur að virða hnefa-
réttinn, þann „rétt“ sem við höfum fyrir-
litið dýpst alls. Og það skipti Jjessa „merku“
húsráðendur á Bretlandi engu máli, að
efnaleg tilvera okkar og Jaar með Jíjóðartil-
vera okkar er Jiað sem um er teflt.
Ég er ein jæirra mörgu, sem hafa aldrei
trúað á Atlanzhafsbandalagið eða banda-
ríska hernámsliðið hér sem verndara okkar,
og framkoma jDeirra aðilja í landhelgisdeilu
okkar við Breta er því aðeins staðfesting
Jjess sem við vissum svo nákvæmlega fyrir-
fram. En ýmsir hér á íslandi Iiafa trúað á
gildi þess að ísland væri þátttakandi í hern-
aðarbandalagi eða varnarbandalagi eins og
formælendur þess kalla það. Þeir eru rnenn
að meiri J^egar jDeir sjá hvers kyns er, og
áskorunum hefur rignt yfir ríkisstjórn og
Alþingi að segja skilið við félagsskapinn.
En ríkisstjórn og Alþingi anza því ekki enn.
í öðru lagi gátum við kært ofbeldi Breta
fyrir Sameinuðu þjóðunum. Ekki hefur Jiað
heldur enn sézt rætt.
Hvernig er Jjví varið að ráðandi menn í
Jijóðfélaginu virðast vera hinir einu, sem
liafa aðrar skoðanir á að leysa Jætta mál?
Hvernig stendur á þessu aðgerðaleysi stjórn-
arvaldanna? Er ekki til meiri hluti á Al-
þingi íslendinga, sem vill standa á rétti
Jojóðarinnar samkvæmt yfirlýsingunni 6.
maí s. 1. Er meiri hluti Alþingis fyrst og
fremst í Atlanzhafsbandalaginu og síðan ís-
lendingar? Það liggur í hlutarins eðli að
spyrja svo, því að Ji>að hlýtur að veikja mál-
stað okkar að fara ekki að venjulegum leik-
reglum í skiptum þjóða. Við jtolum kjafts-
höggin en gerum ekkert til að bera hönd
fyrir höfuð okkur. Ráðamenn okkar leggja
MELKORKA
69