Melkorka - 01.09.1960, Qupperneq 11

á þriðja hundrað manns með kröfuspjöld
og íslenzka fánann fremstan. Stundin var
runnin upp, nú varð ekki aftur snúið. Við
mundum koma heirn að kveldi sigruð eða
sigurvegarar. Þetta var okkar Stiklastaðar-
orusta og Brjánsbardagi.
Annað atriði sem mér er minnisstæðast
var gangan um Hafnarfjörð. Allur Hafnar-
fjörður var á stjái. Það var engu líkara en
kóngurinn væri að korna. í hverjum gfugga
livers liúss var troðfullt af fólki og meðfram
götum á gangstéttum og í dyragættum var
þéttskipað fólki. Þar tók gangan verulega að
stækka.
Svipurinn á áhorfendum var forvitinn,
kurteis, engin andúð. Þarna komu margir
góðir menn til liðs við okkur til dæmis Þór-
bergur og Margrét. Þegar við gengum um
Hafnarfjörð vissum við að gangan var sigur-
ganga. Við gengum enn.
í Kópavogi tók að versna vegna umferð-
arinnar, bílamergðin úr Reykjavík var skil j-
anlega mikil, þegar allir sem vettlingi gátu
valdið fóru út að sjá gönguna. Það var sá
andblær í göngunni sem minnti á skapið á
fundunum þegar gangan var rædd. Kunn-
ingjarnir komu nú til móts við okkur í stríð-
um straumum, fögnuðu okkur, bættust í
hópinn. Stemningin reis. Enginn hafði bú-
ist við öðru en aumingjalegum fámennum
hópi manna sem rigningin hafði brotið fjör
og þrótt. Við vissum að gangan var sigur-
ganga. Samt átti hún enn eftir að stækka.
Loks er enn sá atburður ótalinn þegar við
gengum niður Öskjuhlíð, beygðum svo inn
Lönguhlíð og litum til baka til þess að sjá
Iiversu fjölmenn gangan væri og við sáum
ekki fyrir endann á lrenni uppi á Öskjuhlíð-
inni. Við vissum að gangan var sigurganga.
Samt átti hún enn eftir að stækka. Á öllum
vegum beið fólk sem smeygði sér inn í fylk-
inguna til kunningjanna. Nokkrir úrtölu-
menn sem áður voru gengu nú ákveðnir
með. Við liöfðum sigrað. Við höfðum gert
liðskönnun. Við vorurn afl.
Aldrei fyrr liafa hernámsandstæðingar
Frú Keflavikurgöngunni. Þrir rettliðir.
MELKORKA