Melkorka - 01.03.1961, Blaðsíða 13

Fáein orð um hjúskaparlöggjöfina
Eftir Önnu SigurSardóttur
Það er náttúrleg ósk hvers manns að eiga
þess kost „að rækja hina einu augljósu köll-
un lífsins: að verða faðir og móðir'*.1)
Lífeðlislegur munur á karli og konu veld-
ur því, að hvorugt getur án annars verið til
þess að rækja frumskyldu lífsins.
Þess vegna er hjónaband stofnað, og „ . . .
nú er sú skoðun almennust, að hjúskapur sé
ævilangt og algert samband karls og
konu . . .“2a)
Hjónabandið og „heimilið, þar sem barn-
ið vex upp og þroskast til þess síðarmeir að
verða starfandi þjóðfélagsþegn, er mikil-
vægur þáttur í þjóðlífi okkar“.2b)
Um hjúskap gilda mörg lög, bæði skráð
og óskráð. Flestir þekkja aðeins óskráðu
lögin: Að hjúskapur sé stofnaður til þess að
viðhalda mannkyninu og að eitt skuli yfir
hæði ganga, og lög kirkjunnar: „Það, sem
guð hefir saman tengt, má maðurinn ekki
sundur skilja.“
Menn eru yfirleitt ófróðir um hjúskapar-
löggjöfina, enda fjallar liún meira um slit
hjúskapar en lijúskapinn sjálfan.
alltaf reiðubúin að koma, ef heilsa hennar
leyfir. Heiðraðir hlustendur hlýða á hana í
forundrun.
Hún varð sjötug á þessu ári, þótt ótrúlegt
sé. Ég tek oft einhverja af bókum hennar
ofan úr hillu til þess að rifja upp Lengdar-
bauginn, sögur hennar um börn, eða kvæð-
ið um strákinn Bob, og þá minnist ég alltaf
konunnar ungu með góðlegu augun, hárið
ljósa og þetta kankvíslega uppbretta nef.
Moshvu, október 1960. Skrifað fyrir Melkorku.
Á. B. þýddi
Lögin, sem samþykkt voru á Alþingi árið
1900 gilda enn þá fyrir þau hjón, sem voru
gefin saman fyrir 1. janúar 1924, „en sam-
kvæmt þeim lögum er réttur eiginkonu til
umráða yfir félagsbúinu og það jafnvel
verðmætum, sem hún liefir sjálf lagt J:>ar til,
svo fyrir borð borinn, að á engan hátt sam-
rýmist hugmyndum nútímans um jafnrétti
kynjanna". 3a) Eiginmaðurinn er í þessum
hjónaböndum nær einvaldur. Nú liggur fyr-
ir Alþingi, að tilhlutan landsfundar Kven-
réttindafélags íslands 1960, frumvarp til
laga um að afnema þessi 37 ára gömlu
„bráðabirgðaákvæði“ í lögunum urn rétt-
indi og skyldur lijóna.
Frumvarp laganna um réttindi og skyldur
hjóna — eða frumvarp til laga um lögfylgjur
hjónabands, eins og það liét þá — valdi „þá
leiðina, að fylgja jafnræðishugsjóninni í
einu og öllu.“4)
Alþingismenn virðast liafa trúað því, að
með þessu frumvarpi, ef að lögum yrði, væri
réttindabaráttu íslenzkra kvenna lokið: „Og
hvað sem annars má um Alþingi segja, J)á er
óhætt að fullyrða, að það hafi yfirleitt tekið
liðlega í að jafna rétt karla og kvenna. Nú er
ekki annað eftir af þessu verki en þetta
frumvarp, og treysti ég því, að það verði nú
að lögum.“ 5) Jafnrétti þessara laga hefir
ávallt síðan verið haldið fram:
„Þau lög eru byggð á jafnrétti karls og
konu.“<>)
„Með þeim (lögunum) var lögfest jafn-
ræði í fjármálum þeirra innbyrðis og gagn-
vart þriðja manni.“3h)
,,---giftar konur fengu fyrst fullkomið
jafnræði við mann sinn yfir félagsbúi þeiiæa
1923.“2c)
Það er sannarlega gott, að jafnréttisandi
melkorka
13