Melkorka - 01.03.1961, Side 23

ur ganga að vísu fyrir með börn sín, þær
þurfa samt að vera á biðlista vikum saman,
og hvað þá þær sem giftar eru. Ungar, giftar
mæður vinna gjarnan úti, og ráðist ung
hjón í það að reyna að reisa sér þak yfir höf-
uðið, sem er blátt áfram nauðsynlegt, en
eigi þau ekki góða að eru þeim allar bjargir
bannaðar. Ég tala nú ekki um hve sjálfsagt
væri að hafa dagheimili við spítala og há-
skólann, til að allar útlærðár hjúkrunarkon-
ur gætu neytt krafta sinna og stúdínur lokið
námi þótt þær hefðu gift sig og ættu fyrir
barni að sjá. Þannig mætti nefna mörg
dæmi og þarf ekki að líta lengra en til ná-
grannalandanna í leit að fyrirmyndum.
Hvernig er það annars, er ekki fulltrúi
kvenna og mæðra í bæjarstjórn, — og þessi
kona, heldur hún í raun og veru að eitt og
eitt barnaheimili á stangli sem yfirfyllist um
leið, sé nægilegt og jafnvel bara ágætt fyrir
börnin í Reykjavík? Heldur hún að leik-
vellir með einum eða tveimur sandkössum,
nokkrum rólum og söltum séu einhver af-
rek? Geta þessir háu herrar í bæjarstjórn
ekkert gert nema rétt upp hendurnar í takt
gegn öllum góðum tillögum og rökum, eða
jarmað í kór: ,,Það er ekki hægt, það er ekki
hægt“ ef talað er um að framkvæma ein-
hverja hluti, og reyna að koma sér undan
öllum skyldum sínum. Eða er það kannski
ekki skylda þjóðfélagsins að búa börnum
sínum sem bezt í hag, að hjálpa þeim og
styðja og veita þeim tækifæri til að mennta
sig sem bezt? Það á að vera eðlilegt og sjálf-
sagt að nóg sé af barnaheimilum og leik-
skólum, að ég tali nú ekki um barna- og
unglingaskólum, svo sjálfsagt að það er blátt
áfram hlægilegur sá lúðraþytur, sem verður
ef eitt barnaheimili er opnað.
Það er allt hægt ef vilji og skilningur er
fyrir hendi. Eða hví er ekki hægt að gera
raunhæfa áætlun um byggingu vöggustofa,
dagheimila, leikskóla og leikvalla, og vinna
markvíst að þessum málum? Ný bæjarhverfi
þjóta upp án þess að nokkuð sé hugsað um,
að þar séu börn sem þarfnast góðra að-
melkorka
MÆÐRAFÉLAGIÐ 25 ÁRA
Mæðrafélagið átii 25 ára afmæli 14. febrúar síðastl.
Það var stofnað 1936. Markmið þess var að beita sér
fyrir hvers konar réttar- og hagsbótum fyrir mæður og
börn. Félagið hefur einnig starfað að ýmsum menning-
armálum og getur á aldarfjórðungsafmælinu litið yfir
margþætt og heillaríkt starf.
Fyrsti formaður félagsins var Laufey Valdimarsdóttir
frá 1936—1942. Katrín Pálsdóttir frá 1942 til 1952, frá
1952 Hallfríður Jónasdóttir, núverandi form. félagsins.
stæðna og skilnings, svo þau nái félagsleg-
um þroska og verði þjóðfélaginu til sóma.
Framkvæmdir þurfa líka að hefjast ef allt á
ekki að verða um seinan.
Það er verið að fárast yfir að unglingar
séu erfiðir nú á dögum. Við hverju er að bú-
ast, þegar þjóðfélagið sáir sjoppum eins og
gorkúlum út um allt, og lélegar kvikmyndir
og sorprit eru daglegt brauð?
— Allar þessar hugsanir þjóta um hug
minn er ég horfi á börnin að leik á götunni,
og mér svíður sárt sú óstjórn sem við eigum
við að búa í sjálfsögðum réttlætismálum.
23