Valsblaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 42

verið kominn á sig enda búinn að vera
landsliðsmarkvörður meira eða minna í
10 ár. Hann spilaði sinn fyrsta leik 1981
gegn Finnum en sinn síðasta gegn Tékkum
1991. Hvernig var að vera í landsliðinu
allan þennan tíma?
„Þetta var mjög góður tími í alla staði,
maður kynntist mikið af skemmtilegum
strákum. Spilaði á stórum leikvöllum þar
sem mikið var af áhorfendum og stemningin
einstök.. Einnig komst maður í ferðir sem
maður myndi ekki fara í nenta vegna
knattspyrnunnar. Allt þetta til samans
gerir það að verkum að maður hefði aldrei
viljað missa afþessum tíma. Maður leggur
líka ósjálfrátt meira á sig þegar landsliðs-
sæti er í húfi, þannig að þetta var mjög gott
aðhald. Eftirminnilegusta ferðin var
sennilega ferðin til Albaníu 1991. Það er
varla hægt að lýsa ástandinu sem ríkti þar,
svo slæmt var það, skorturinn og
niðurníðslan var hræðilega áberandi.
Andstaðan við Albaníuferðina var
Bermúdaferð 1990. Það var eins og að
stíga inn í bíómynd þegar maður kom
þangað, allt var svo fallegt og snyrtilegt.
Margir landsleikir koma upp í hugann
þegar maður hugsar til baka.
Jafnteflisleikurinn við Sovétríkin 1988 var
frábær upplifun. En það var í fyrsta sinn
sem Sovétríkin töpuðu stigi í forkeppni
Heimsmeistarakeppninnar á Lenin-
leikvanginum. Einnig er eftirminnilegur
leikurinn við Spán 1985 í Sevilla. I þeim
Bjarni “kjúklingur” með sér eldri og reyndari mönnum. Frá vinstri er Guðjón Þórðar
þjálfari IA, Kristinn Björnsson þjálfari Vals og Klaus Hilbert þjálfari IA 1979.
Engin spurning var í huga Bjama í
h vaða félag hann ætlaði þegar hann kæmi
heim til Islands. „Það lá ljóst fyrir að ég
yrði að setjast að í Reykjavik ef ég ætlaði
að fá vinnu við mitt hæfi þannig að þá
kom ekkert annað lið til greina en Valur.
Eg vissi að Valur væri stór klúbbur með
metnað og ég vildi fara í félag með góða
aðstöðu. Því er ekki að neita að Sævar
Jónsson hafði sitt að segja í ákvörðun
minni, en hann hafði verið með mér í
Bjarni var valinn lcikmaöur ársins 1984 af leikmönnum 1. deildar. Á sama tíma var Guðni
Bergsson valiiin efnilegasti leikmaðurinn. Það var hinn smái en knái Alan Simonsen sem
aflienti verðlaunagripina.
leik þurfti Spánn að vinna leikinn til að
komast í úrslitakeppnina í Mexiko 1986.
Leikurinn þróaðist þannig að við skoruðum
fyrsta markið og það var undarlegt að
heyra hvemig hávaðinn á vellinum, sem
hafði verið gífurlegur, hljóðnaði. 45
þúsund áhorfendur trúðu ekki sínum eigin
augum og þegar ég sneri mér að
áhorfendum og fagnaði rigndi yfir ntig
appelsínum, kókdósum og samlokum!”
En hvemig líst Bjarna á landsliðsmálin
í dag?
„Það er eitthvað ekki í lagi, það er
staðreynd. Mér sýnist landsliðið ein-
faldlega vera staðnað. Við erum enn í
þeim vandræðum að vinna einn og einn
leik en tapa þess á milli 2-3 leikjum með
l-2markamun. Þaðergreinilegaengin
framför í leik liðsins, frekar afturför ef
miðað er við síðustu leiki.”
Það var svo eftir tímabilið 1984 að
Bjama var boðið að koma til Noregs og
spila með Brann frá Bergen. „Það var
alltaf ætlunin að fara erlendis í nám og
spila knattspymu með, þannig að þetta
boð kom á frábærum tíma fyrir mig.
Fyrsta árið mitt vann ég 100% vinnu með
fótboltanum en næstu þrjú árin á eftir var
ég í tölvunámi. Fótboltalega séð gekk
mér mjög vel þrátt fyrir að liðið félli niður
í2. deild fyrsta árið. Einnig leið mér mjög
vel í Bergen — Norðmennirnir eru ein-
staklega almennilegt og gestrisið fólk.
En eftir námið var komið að ákveðnum
tímapunkti. Áttimaðuraðfásérframtíðar-
vinnu í Noregi, sem hefði þýtt að maður
hefði sest þar að í einhvem tíma, eða
koma heim og finna sér vinnu þar? Það
varð úr að koma heim.”
42 Valsblaðið