Valsblaðið - 01.05.2008, Side 101

II
Ég átti því láni að fagna að koma niður
að Hlíðarenda á nánast hverjum einasta
degi síðustu tvo mánuði sumarsins. Hví-
lík forréttindi! Átti reyndar brýnt erindi
því ég tók að mér þjálfun 2. flokks karla
í knattspyrnu og stýrði liðinu síðustu tvo
mánuði keppnistímabilsins. Markmið-
ið náðist; liðið spilar meðal þeirra bestu í
A-riðli sumarið 2009.
Það kom mér ekki á óvart hversu gef-
andi og skemmtilegt það er að þjálfa
enda fátt yndislegra en að leiðbeina
ungu fólki. Ég hafði aldrei þjálfað áður
en oft staðið það til boða. Forgangsröð-
unin hefur bara verið önnur. Strákamir í
2. flokki eru flottir, efnilegir en umfram
allt skemmtilegir og heilbrigðir. Þeir eiga
framtíðina fyrir sér, innan vallar sem
Valup á aö skara fram
úr á öllum sviðum og
hlúa fyrst og fremst að
ungviðinu
utan, ef þeir leggja sig fram á hverju ein-
asta augnabliki, æfa aukalega og gera
sér grein fyrir því að árangurinn er und-
ir þeim sjálfum kominn.
Það er ekki eingöngu ógleymanlegt að
hafa dottið aftur inn í „strákahúmorinn"
í boltanum, léttleikann í búningsklefan-
um og pælingar 16-19 ára stráka um lífið
og tilveruna, heldur það að fá að vera að
Hlíðarenda, innan um heilbrigt og metn-
aðargjamt starf. Ég efast um að „gaml-
ir“ leikmenn og félagsmenn geri sér grein
fyrir því hversu notalegt það er að njóta
stundarinnar að Hlíðarenda, fylgjast með
æfingum, sjá glampann í augum krakk-
anna sem ætla sér stóra hluti í framtíðinni
og skynja gleði þeirra. Það er svo margt
breytt. Aðstaðan frábær, umhverfið vina-
legt, húsakynnin stórkostleg og svo mætti
lengi telja. Reyndar geri ég mér vonir um
að nokkur huggulegri afdrep með sófum,
lömpum, tímaritum og bókum verði að
veruleika í glæsilegum húsakynnum innan
tíðar en Róm var ekki byggð á einum degi.
Þótt aðstaða til íþróttaiðkunar og
félagsstarfs sé með besta móti að Hlíð-
arenda dugar það ekki eitt og sér til að
ala upp heilbrigð ungmenni sem eiga
að blómstra innan vallar sem utan. Fag-
mennska starfsmanna, stjórnarmanna og
þjálfara skiptir öllu máli! Og mín reynsla
er sú að flestar stöður hjá Val séu vel
mannaðar enda stýrir Dagur Sigurðs-
son, framkvæmdastjóri, skútunni eins og
sönnum fyrirliða sæmir.
Frá því ég lagði skóna á hilluna árið
1990, hef ég annað slagið viðrað nokk-
ar hugmyndir í Valsblaðinu og víðar sem
hafa, að mér sýnist, aldrei orðið að veru-
leika. Mig langar að nefna nokkrar (sem
ég man eftir í augnablikinu) sem ég tel
að myndu lyfta starfinu hjá Val upp á
hærra plan. Líklega get ég sjálfum mér
um kennt að hafa ekki komið þeim nógu
kröftuglega á framfæri en góðir hlutir
gerast hægt.
eftir Þorgrím Þráinsson
• Einu sinni í mánuði ætti að vera fyr-
irlestur hjá Val sem þjálfarar og aðr-
ir ættu að vera skyldugir til að mæta á.
Fjalla ætti um næringarfræði, styrktar-
þjálfun, hugarþjálfun, markmiðasetn-
ingu, reynslusögur afreksmanna, hugs-
un sigurvegarans, mikilvægi svefns og
hvfldar og í raun alla lykilþætti sem
gera okkur meðvitaðri um okkur sjálf
sem íþróttamenn og einstaklinga.
• Koma ætti á sterkari tengslum milli
leikmanna meistaraflokka Vals og
yngri flokkanna. Leikmenn ættu ann-
að slagið að vera gestaþjálfarar yngri
flokkanna, deila reynslu sinni, svara
spurningum og leiðbeina. Slíkt skapar
samkennd í félaginu, leikmenn, ungir
sem aldnir, kynnast innbyrðis og mun
sterkari félagskennd skapast.
• Valur ætti að byrja með „knattþraut-
ir Vals“ því við vitum að aukaæfingar
skapa afreksmenn og auka sjálfstraust.
Allir sem hafa náð verulegum árangri
vita að þetta er lykilatriði. Ef knatt-
spyrnudeild kynnir knattþrautir að
vori með það að markmiði að „keppt“
verði í þeim að hausti munu yngri iðk-
endur leggja sig fram um að bæta sig
í því að halda bolta á lofti, vera betri í
knattraki með vinstri fæti, hægri, mót-
töku, skallatækni, skottækni og fleiru
yfir sumarið. Búa má til fjölda knatt-
þrauta, hittukeppni og fleira skemmti-
legt. Það sama mætti gera í handbolta
og körfubolta.
• Allir yngri iðkendur Vals ættu að geta
gengið að sérþjálfun vísri nokkrum
sinnum í viku. Það yrði yngri iðkend-
um mikil hvatning ef þeir fengju sér-
þjálfun í knattraki, skallatækni, mót-
töku, skotum og svo mætti lengi telja.
Ég komst að því í sumar að fjöldi leik-
manna í 2. flokki virtist hafa fengið
litla tilsögn í að skalla bolta. Eitthvað
virðist því hafa verið ábótavant í yngri
flokkunum undanfarin ár.
• Þótt þjálfarar hjá Val hafi frjálsar hend-
ur með æfingar þyrfti einhvers kon-
ar gæðastjómun að eiga sér stað hjá
félaginu. Eru þjálfara að nýta æfinga-
tímann vel? Hver eru gæði æfing-
anna? Hversu lengi á hverri æfingu er
hver leikmaður með bolta? Er verið að
þjálfa rétta hluti miðað við aldur við-
komandi? Þetta á ekki að vera feimn-
ismál og engin njósnastarfsemi heldur
metnaðargjörn vinnubrögð sem skila
betri árangri fyrir alla.
Afram Valur!
Valsblaðið 2008
101