Valsblaðið - 01.05.1999, Blaðsíða 5

Ettir Þorgrím Þráinsson
unni enda tel ég það vera erfiðasta tungu-
málið sem ég hef lært. Þessi tfmi er bú-
inn að vera mjög eftirminnilegur og ég
hefði alveg getað hugsað mér að vera
lengur úti. Fjölskyldan vildi koma heim
og kannski var orðið tímabært að koma
aftur á klakann."
Júlíus á tæplega 300 landsleiki að baki
en hætti síðastliðið haust eftir að liðið
hafði tryggt sér sæti í úrslitakeppni Evr-
ópumótsins sem fer fram á þessu ári.
Leikimir með meistaraflokki Vals eru
rúmlega 200 og hann innbyrti íslands-
og bikarmeistaratitla eins og flestir hand-
knattleiksmenn í Val hafa gert síðustu
áratugi. „Þegar okkur gekk sem best
‘88-’89 töpuðum við varla leik í eitt og
hálft tímabil. Ég tel að það lið hafi verið
eitt það sterkasta sem við höfum átt.“
Þetta sterka lið sem Júlíus vitnar í var
einnig skipað Geir Sveinssyni, Jakobi
Sigurðssyni, Valdimar Grímssyni, Einari
Þorvarðarsyni, Jóni Kristjánssyni, Sig-
urði Sveinssyni og fleiri góðum. „A
þessum árum voru yfirleitt 7-8 leikmenn
í landsliðinu og allan minn feril voru
nánast að lágmarki 6 Valsmenn í lands-
liðinu. Við höfðum lúmskt gaman af
þessu, ekki síst þegar nánast eingöngu
Valsmenn voru í byrjunarliðinu."
Eins og mörgum er kunnugt stóð jafn-
vel til að Júlíus tæki að sér þjálfun hjá
öðru liði þegar hann kom heim en skyldi
hann hafa mikinn áhuga á þjáifun. „Mér
fannst það hreinlega of mikið að vera
spilandi þjálfari og gaf það frá mér. Ég
ákvað að einbeita mér að spilamennsk-
unni í að minnsta kosti eitt ár í viðbót en
auðvitað er allt opið í þessum efnum. Ég
get ímyndað mér að það sé gaman að
þjálfa ef metnaður leikmanna er fyrir
hendi.“
Finnst þér Valur hafa breyst eitthvað
á þeim tíu árum sem þú hefur verið í
burtu?
„Ég er búinn að vera svo stuttan tíma
heima að ég hef ekki mótað mér sérstaka
skoðun á því. Það var vissulega sjokk að
Valur skyldi falla í fótboltanum en
kannski þurfti það til svo að fjölmargir
menn kæmu til starfa. I handboltanum er
mikil gróska og ég hef engar áhyggjur af
honum. Þegar ég fór út var íþróttahúsið
tiltölulega nýtt en núna er ýmislegt farið
að láta á sjá. Mér finnst eitt og annað
hafa verið látið sitja á hakanum að Hlíð-
arenda. Það þarf að taka til hendinni
bæði innanhúss- og utan en eflaust hefur
skortur á fjármagni haft eitthvað með
Júlíus í leik með Val en á tímabili tapaði
Valur ekki leik í rúmt ár.
það að gera. Ábyrgðin liggur alls ekki
einvörðungu hjá stjóminni eða starfs-
fólki heldur verða allir Valsmenn að
hugsa sig um. Við þurfum öll að ganga
betur um og sameinast í samstilltu átaki
um helgar ef þess gerist þörf. Við meg-
um ekki láta Val sem félag og íþrótta-
svæði drabbast niður.“
Finnurðu einhvern mun á metnaði
þeirra ungu stráka sem eru að stíga
sín fyrstu skref í meistaraflokki og
ykkur þegar þið voruð að byrja?
„Langflestir þessara stráka eru tilbúnir
að leggja allt í sölumar. Þeir æfa mikið
og spyrja fjölda spuminga þannig að það
er alveg Ijóst að þeir hafa metnað til að
ná langt. Allir þeir árgangar sem hafa
komið upp í handboltanum hafa verið
geysilega efnilegir og leikmennimir mikl-
ir Valsmenn.“
Er það rétt að þeir séu með mun
grófari húmor heldur en þið sem
eldri eruð?
Júlíus hlær óskaplega og það skín úr
augum hans að sá húmor sem tíðkast nú
meðal yngri meistaraflokksmanna Vals
eigi ekki heima á síðum Valsblaðsins.
„Við náðum aldrei að hneyksla „gömlu“
mennina í meistaraflokki þegar við vor-
um ungir en þeim hefur tekist að
hneyksla okkur. Þeir eru hreint ótrúlegir
og engum líkir.“
Sumir kjúklinganna segjast
öfunda ykkur Geir Sveinsson
af „sixpakknum“.
„Já, þeir eiga langt í land þessir guttar.
Ég veit ekki hvenær þessi grey ná upp
svona magavöðvum en það gæti gerst -
einhvem tímann. Það skemmtilega við
kjúklingana eru þessar endalausu pæl-
ingar þeirra. Stundum getur maður ekki
varist brosi en hugmyndaflug þeirra og
forvitni ber þess merki að þeir eru metn-
aðargjamir og munu án efa ná mjög langt.
Þeir eru einlægir og elskulegir."
Ertu sáttur við frammistöðu
liðsins í vetur?
„Nei, ég get ekki sagt það. Við gerðum
miklar kröfur til okkar og mér fannst við
vera að spila virkilega vel í haust og í
æfingaleikjunum Við duttum niður á
tímabili en erum að rífa okkur upp aftur.
Kannski hefur það gleymst að stór hluti
leikmanna liðsins er aðeins 18-19 ára og
því mega kröfumar ekki verið ósann-
gjamar. Ég vil meina að við eigum meira
inni og höfum alla burði til að stíga enn
frekar upp stigatöfluna. Deildin er ntjög
jöfn þannig að allir virðast geta unnið.
alla. Þótt ég hafi verið fjarverandi í 10 ár
er ég ekki frá því að núna sé að koma
upp , fjöldinn allur af efnilegum leik-
mönnum í flestum liðum sem eru að
leika stórt hlutverk aðeins 18-19 ára
gamlir. Þessir strákar verða að gefa sér
tíma til að þroskast í deildinni heima
áður en þeir fara að huga að atvinnu-
mennsku. Möguleikamir á því að leika í
útlöndum eru mun meiri en áður og þessir
efnilegu strákar eru hreinlega kjánar ef
þeir taka ekki handboltann alvarlega og
setja markið hátt. En þeir verða að gera
sér grein fyrir því að það gerist ekkert af
sjálfu sér í þessum efnum. Peningamar í
boltanum eru meiri en áður og allt miklu
meira spennandi.“
Til hvaða lands ættu
þessir strákar að stefna?
„Eins og staðan er í dag er Þýskaland
besti kosturinn. Spánn er að koma aftur
inn í myndina og þá eru nokkur góð lið í
Sviss og Frakklandi. Mér leið til að
ntynda mjög vel í Sviss. Strákarnir ættu
hins vegar að flýta sér hægt í því að ger-
ast atvinnumenn og þeir eru ekki að
Valsblaðið 1999
5