Valsblaðið - 01.05.2002, Síða 54

Nokkiir orð um séra Friðrik og fótkolta
Þegar ég vann í sumarbúðunum í
Vatnaskógi vakti það ætíð mikla athygli
meðal drengjanna sem þar dvöldu að
dæmt var á ljótt orðbragð í fótbolta-
leikjum. Þeim fannst það mörgum
furðulegt. Sumum finnst það enn þá
furðulegt. En ég er alveg viss um að sr.
Friðrik Friðrikssyni hefði ekki þótt
þetta undarlegt heldur miklu frekar
nauðsynlegt. Ég held að svona „KFUM
— dómgæsla" sé mjög í anda háttvísi-
stefnunnar svokölluðu (e. Fair Play).
Þar er lögð áhersla á knattspyrnumenn
sem andlega sterka einstaklinga sem
þola mótlæti og eru til fyrirmyndir jafnt
utan vallar sem innan.
Af og til reynir FIFA að skera upp her-
ör gegn hvers konar svindli í knattspyrnu
með því að vísa til hugmynda háttvísis-
stefnunnar. FIFA hefðu án efa átt sér
stuðningsmann í sr. Friðriki Friðrikssyni.
Það er áhugavert að líta á hugmyndir
hans um knattspyrnu og tengsl hans við
hana hér á landi, ekki síst við knatt-
spyrnufélagið Val.
I
I alfræðiorðabókinni minni finn ég þær
upplýsingar að knattspyma eigi sér upp-
haf á fjórtándu öld en taki talsverðum
breytingum á þeirri nítjándu og 1848 eru
fyrstu reglumar fyrir leikinn samdar í
Cambridge — háskólanum í Englandi.
En leikurinn eins og hann er spilaður í
dag byggir á reglugerð enska knatt-
spyrnusambandsins sem var stofnað
1863. Þannig að nútímaknattspyrna er
eingöngu fimm árum eldri en sr. Friðrik.
Það leið þó talsverður tími áður en sr.
Friðrik kynntist íþróttinni en þau kynni
áttu eftir að verða afar afdrifarík eins og
hér verður rakið.
Séra Friðrik Friðriksson, stofnandi Vals.
II
„Að þetta væri reglubundin íþrótt datt
mér ekki í hug“
(Starfsárin II, bls. 100)
I æviminningum sínum fjallar sr. Frið-
rik um kynni sín af íþróttinni og um upp-
gang hennar innan KFUM — starfsins.
Hann hugsar með hlýju til þessara tíma.
Upptökin að stofnun knattspyrnuflokks-
ins áttu nokkrir piltar innan félagsins
sem hann „treysti hið besta til allrar sið-
legrar framkomu.“ Hann hafði afar lítil
afskipti af hópnum fyrst um sinn en leit
á knattspymuna sem holla hreyfingu og
þar við sat. En þegar hann fór loks „suð-
Valsblaðið 2002