Skutull - 19.02.1932, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
hsfur alla sína œfi verið að reka
róttar síns — og ávalt rekist á
aanara rétt. Sonur hans segir: „Ef
maður gerir íétt á einu sviöi, þá
getir ruaður uín leið rangt á öðru.
Það læiði ég af houum pahba. íiaun
horíði aliirei nema á eitt í eiuu“.
Og Diduk eitrar líf allra, sern í
kiing um hanu eru, og þá fyrst og
íiemst sinna nánustu. E tingaleikur
þatis við það, sem hann kallar
ié:t siun, 'eiðir hann út á meiii
og meiii glapstigu, kemur honum
t.ii og Ijúga aífiir og aftur, sern er
þó gagnsta:tt skípferli háns, kemur
honuin til að nnsþyuna tUfinnmg-
uin konu sinnar, og bera fyijr
botð llfshugsjön souar m'us. Og
hrið verður einskonar vaiðstoð, þar
sem hver stendur á vetði um sitt,
þar sem hver og einn vær.tir sér
alis illa, þer sern er eins og eldor
hretnu undir fótum sllra og úr
iofticiu eigi þeir vou á þrumurn oe
eiclingum. Eina manneskjrn, sera
ekki stecdur á veiði vegna .sjilfi :;r
sitt, et R-gnhÍld. Ilért ser, h t
sttfnir, cttast jafnvé), t.ð b->i -t
heitnar muci le:ð,•.?.!. úr, i að «!•
föður sinn — flnnur að miu'■■■■
kosti, að v ð búið er, að einhver
grípi til þess óyndtsúnæðis s.ð
víi ja Didtik úr vegi. Og af rœr
þvi ósjalfráðii innr-i hvöt, gerir búu
enda a lifi hans og væntir þoss, að
xni tr.uni öllum hir.um borgið.
Moifnð fer þannig fram, 'r.ð svo
I'itur úr, sem uin alys sé að ittða.
En Rrgnhild gorir það glepþaskot,
;-,ð hún spgir bónda sinum ftá því,
hveauig alt er, og væntir þess, að
hann geti borið þetta með hecni.
3'n hanu getur ek'ki layst sig f*á
ógninni, sem af verknaði lrot;-
nonar etendur. llann, gatur okki
)iii-;ð með Ragnhild. l>i jitar hún
moiðið, útvegar xuautti sínum
stúiku, er hún ætlast til að gangi
i ainn 'staö sern móðir og kona —
og fer £tð lreiman til að taka á sig
refsinguna. En hún finnur, að hún
hofur gert það eina, setn hún átti
að geia. Verknaður hennar er í
svo djúpu samræmi við það riýpsta
og göfgasta í eðli hennar, að hún
himur sig hafa verið verkfæii í
handi guðs. Hún segir:
„Hver guðer, og hvað hann vill,
það laet eg ósagt. Og það þýðir
heldur ekki að spyijt mig, hvað
mt.ðurinn er. Það eina, sem eg
veit, er, að maðuiinn ve:ður í.ð
bera þær byiðar, sem honura eru
lagðar á heiðar. Ef það væri ekki
Ijott að segja það, þá mundi eg
lata svo um mælt, að væri til
macfur, sem það gæti heitið með
réttu, þá y/ði hann dæmdur til að
bera þungar byiöir. Jj, það má
guð einu vita, hvaða vetk hann
fali slíkum manui að vintia . . .
Eti svo mundi hann nú lika
hafa breiðaia b.tk eri afiii“.
Olav DuUn rreinar, að þvi er tg
fæ séð: Ö lora heflr vetið boðið að
ehka uáungann eins og sjálfan sig.
E fþistir hn’da frnm sinum eigin
íétti. gera öð:;um rangt til, skapa
sér 01 þeim helviti á jörðu, vekja
smtut og Bmótfi. alfc hið versta 1 sór
og þttirn — i þeisii sjálfsblekkingu, að
þeir séu uft þjcna réitlætino. Ilvað
gefur svo voti utn' að úr rætisi? Jú,
í einstöku riiönnum er til í svo
rikuleguíH riiœli, það aera skapað
heíir f. -stu hugir yndiniar um
gnft. að það yfirguafir, vetður luð
liíðimdi. Þessir inenn sjá ekki að
eína. frá sinum eigin bæjardyrum:
Þelr þj.íst tileð o;j fyrir allan fjcld-
ann og þeir eiga í e-ór þaft gróður-
msgn, er skapar þá bjaitsýni og
lifi-tiú, að eiUhvaö só hægt að
geta fyrir menniua, að þrátt íy/ir
alt íóiiti! möguitvkíurtir fyrir, aft
alb.r í iiiii éér himnariki. En það,
pem þeir sju sig þuifa aö vinna ti!
bjii'gar, er ekki létt. Þeir irega
ekki Iita á viðtekiu )ög og viðtu-
ker.dan ié:t. Þeir mega til engra
lauua æUast annára en vitur.dar-
icnar um uð hafa ekki statfnð fyrir
sjilf.r sig — og þeij' mega engrar
samfylgdar vænta a sinni biatit.
Ragnhild, ómentuð norsk bónda-
kona, er ein af þessum fáu im«nn-
veium — en eg vil l.-ila rneim
e.jalfa um að velja henni sessunauta
úr sögu mannkynsiti't.
GuOmundur Císlnsou Ilagatín.
Afhs. Þess skal getið, oð liauslið 1931
kom út bók, Sem er framhald af „ðlnd-
meiincske. lleitir uýjabókin „Ragtihild",
og hefir húa fengið afarmikíð lof og
rerið kejpt meira en nokkur önnur bók
á uýnorsku. Jtitdómarinn, Rolf Theeeu
jfirkeimari, sagði í tilefai af heuni í
„ Arbej(teibladet“ : Mundi nú Duun vota
búinti að afreka það, uð sæinilegt mætti
heita að veita honuin Eobelsveiðlaunin?
B.)k þessa lief eg ekki lesið enn þá.
Cr. (1. II.
F r ö 11 i r.
—o—
Kommúnlstar lýsa starfscmi sinni.
ísafjarðitrdeildir Iv. F. í og S. U. K.
gáfu út blað 14 þ. m. og hnuphiðu á
það nafni „riatdu]s“. í biuðinu er starf-
semi koniniúnista ’v-1 svona:
„ Kn eftir að kominúiiistuin fór að vaxa
fylgi iimau vetklýðshre.vt'mgaiinnar fór
krötunum að vetða það Ijóst, að með
áframhaldan.li opiimi svikastarfsemi i
an verklýðshreyfmgariimbr myudi kom-
múnistum takdbt uð afhjúpa þ< go.sam-
lega“.
Fylgió hcfði frá því á aðalfundí vevk^
lýðslélagsiiis í fyna minkað utn 19 at-
kvæði, úr 40 mður í 27 eða uni 40 af
hundraði og er þ;.ð að vapum, þar sem
kommúnÍ6tar Jýsa starti síun s.'iu áfram-
haUlandi opínni svikasta:■
Siðar í þ -ssu . . ;V
vanrækt hati v t'i r.ð • :i í
„llaldri11, e.n i r.í-ts!—
funda voru hai.inir *>'a í i. U. i ð
hœsta fundatala fó agMtis frá stofrmn'
þóss. Þá er og sagt f t því, að „Rkntull'1
liafi flutfc lóggreiiiur utn Sovjot-Rússh.r.d,
on um það hetir „Skutull“ ekkert -;:«.t,
nema þjtt ltaila úr fynrlestri eftir Luua-
schai-sky, sem er etnn hoisti og iner.-abti'
foringi komii'.úuistii í Rnsdandi.
Ekki er að ti.udra.., þó marg'fc sé r.act
óliklegt úr fiarhogð, fyrst svo.iuikiu ,cr
logið um atbnrði í bætuim, som öilum
ecu kunuir
Alþýðnf' roðslun
s. m gagufra’ðaskólinn og alþýðttfé ögin
i bænutn gangss: fyrir, er í.ú hytjiið.
í kvöld flytur (ruðm (1 Haofalin fyrs'a
lyiirlestur sinn uin ísl. bókumnttr. en
á ti ánudaginn vet'ður fyrrsti fyrirléstur-
Lúðvigs 0 iiðmimd-soi.ar uin éfmð;.
„hleimsmyndin nýia“. Framvegis vcða
fyrirlestraniir auglýst.ir í vorsiun Jéuiis-
ar Tómassonar og hc>• i hlaðinu jafiiúðuin.
Alþýðufóllt ætt.i að notfæra sór þesfa
fræðalu, þvi antiað betra verður \arlu
gert við tiiuaun, meðan atvinna ot- lít.l
í bæuum.
Póstferð fil liíldudals
Djúpbáturinn fer héðan til Bíldu-
dále 26. þ. m. Viðkormistaðir: Boiunga-
vik, Suðureyri, Flateyri og Þiugeyri í
báðum loiðum.