Skutull - 04.03.1932, Blaðsíða 1
Útgefandi: Alþýðusamband Vestfirðingafjórðungs.
Kaupgjaldið
og fisksalan.
—o—
Atvinnurekendur hér á íaefirði,
að Samvinnufélaginu undanskildu,
hafa sagt upp miverandi samn-
ingi urn kaupgjald við verklýðs-
félagið Baldur. Samningurinn fell-
ur því fir gildi 1. apríl n. k.
Munu atvinnurekendur halda
þvi fram, að með miverandi fisk-
verði eigi þeir örðugt með að
greiða gildandi kauptaxta. Er
þetta að vísn satt, en þó að því
viðbættu, að liækki fiskverðið ekki.
geta atvinnurekendur i rauniimi
hvorki greitt kaupgjald né annað,
og tapið frá fyrra óri, eða það
sem veiður ó þessu ári næst ekkl
npp, ]>6 ekkert væri borgað fyrir
neinn vinnn.
Töpunum verður að ná upp ó
einbvern annan liátt, en þann, að
iækka kaupgjaldið. Fiskverkun hér
á íaafirði mun alment kosta 12-14
krönur á skippund af Labra og
18—20 krönur á skippund af
störfiskl; en tap allflestra á fiski
á s. 1. ári inun nema þessari upp-
hæð á hvert skippund, eða jafn-
vel ennþá meiru. M. ö. o. talsvert
hærri upphæð en öll fiskverkunin
kostar.
Mikill hluti þessa fjár hefir
tapast, vegna óstandsins á íisk-
versluninni. Það er ekki kaup-
gjaldið, sem er að drepa niður
sjávarátveginn, helður hin fijilsa
samkeppni um söluna á Eiskinum.
Atvinnurekeudur og ötgerðarmenn
eru flestir farnir að viðurkenna
þetta. Siðastliðið sumar liefir fært
þeim heitu sanninn um það. Það
mun ekki ofmælt, að á árinu sem
leið, hafa landsmenn fengið milli
10 og 20 krónum minna fyrir
hverc skippund af þurrum fiski,
lieldur en þeir hefðu getað feng-
ið, ef fiskverslunin væri i nokkru
ilagi.
ísafjöiður 4. marz 1932.
Verðið á norska fiskinum, sem
alt árið hefir verið mun hærra eu
á íslenzká fiskÍDum, sannar þetta
og svo hækkunin á fiskverðinu
nú, eftir að fiskur för að minka i
landinu. þvi sú hækkun liefir
orðið hér innaniands, ón þess að
tilsvarandi liækkun hafi orðiö á
qaarkaðsverði erlendis.
Þessar staðreyndir hafa knúið
atvÍDnurekeDdur til samtaka utn
fisksöluna. Gamlir ilialdsj dkar, sem
hafa orðið útslituir, grábærðir og
sköllóttir í trúnni á hina frjálsu
samkeppni í öllum sköpuðum
hlutum, hiöpa i ú hver á annan
um að mynda nú fisksölusauilag,
til þess að draga úr bölvun þessa
átrúnaðar sins, . samkeppninnar á
fisksölunni sem er alveg að drepa
útgerðina i landÍDu.
Meðan fiskurinn var i háu
verði. voru skattarnir, sem sam-
keppnin tók á hverju ári, þö háir
væru, ekki alveg óbæiilegir og ef
illa fór, lentu töpin á bÖDkunum
svo sem áður hefir verið sýnt fram
á hér i blaðinu. Nú þola baDk-
arnir ekki meiri töp, og markaðs
verð fiskjarins hefir fallið svo
mikið, að úfgerðin ber ekki leng-
ur skatta samkeppninnar; þess-
vegm eru fisksölusamlögin stofnuð,
og vænta sumir sér góðs af þeim.
Aðrir efast um að þau geti kom-
ið að verulegu gagni. Þeir, sem
að þeira standa, eru vanir að
berjast innbyrðis, tortryggja hvern
annan, og i rauninni er þar altaf
hvor höndin upp á móti annari,
þó neyðin hafi rekið þá saman i
bili. Þö verður þvi á engan hátt
neitað, að starf fisksölusamlagsins
í Reykjavik hefir á þessu ári
komið að talsverðu gagni, og
hækkunin á fiskverðinu dú er að
miklu leyti þvi að þakka- Bein-
asta leiðin fyrir atvinnurekendur
til að fá töpin aftur, og draga úr
töpunum fratnvegis, er að efla
sölusamtökin, á meðau ekki eru
aðrar ráðstafaDÍr gerðar,og fá þann-
ig sjálíir miliiliðagiöðann; hann
8. tbl.
Verkjýðsmál.
- 0 —
Atvinnureket’dur i bænum, aðr-
ir en Samvinnufélag IsfirðÍDga,
hafa sagt upp kanpgjildssamnÍDg-
um við verkiýðsfólagið frál.april
næstkomandi. Fóru atvinnurek-
endur fram á það við fólagið, að
það kysi nefnd til samningaum-
leitana, og var svo gert á „Bald-
urus-fundi siðastliðinn þriðjudag.
Sú skoðun verkafólks, að það
vildi engar breytingar á ismn-
ingi seinasta árs, nema þá til
hagsböta fyrir vinnuseljendur, kom
rrjög skýrt fram bjá öllum, sem
töluðu. Ekki er heldur skiljanlegt,
livað vakað hefir fyrir atvinnu-
rekeridum með uppsögninni.
í fyrsta lagi er þess að gæta,
að siðan seinast var sarnið, hefir
kaup verkafólks raunverulega
lækkað um a. m. k. 20 pCt. með
veiðfalli kiöuunnar. og i öðm
lagi liefir sjaldan veiið útlit fyrir
minni vinnu á komandi surnri en
einmitc nú. Af þessu hvorutveggja
er bert, að verkaföik getur ekki
tekið á sig kauplækkanir á slik-
urn vandræðatimum, og má telja
það fyllstu hlífisemi af þess hendi
við útgerðina, ef ekki verður far-
ið fram á kauphæbkanir i sam-
ræmi við vaxandi dýrtíð, eins og
þó væri i alla staði sanngjarnt.
Telja má því vist að ef samn-
ingur siðasta árs fæst ekki sam-
þykktur og undirskrifaður fyrir
næstu mánaðamót, verði farið
fram á ýmsar sjálfsagðar hagsbót-
akröfur, sem ekki hafa ennþá
náðst inn á samninga til handa
verkalýðnum.
hefir að þessu verið hærri en nokk-
ur vinnulaun, og engar likur era
til, að verkalýðurinn geti eða
vilji greiða hann i lækkuðu kaupi
ofan á þá kauplækkur, ór þeir
verða fyrir með lækkun brónunDar.