Skutull - 23.03.1932, Blaðsíða 2

2
S K U T U L L
0fugmæli Teslurlands.
—o—
í 4. tbl. „Vestarlands^, sem ut
kom 27. febr. sl.. er greinarkorn
„frá Bolungavlk“. Ber greinin
það með sér, að böfundurinn
(sem mun vera ritstj. ejálfur)
hefir hugsað meira um að segja
fréttir heldur en hitt hve s a n n -
a r þær væru. Skal greinin tekin
hór orðrétt:
„Þeir gæfulitlu Alþýðuforkölfar,
er stöðu að verkspjöllunurn i
Bolungavik nú fyrir skömrou,
hafa orsakað það. að fiskfram-
leiðslan þar verður mun minni
þetta ár, en hún hefði ann-
ars orðið. Verður frétt þessi
ekki hrakin, og ætti að verða
öðrum sjávarþorpum til viðvör-
unaru.
Svo mörg eru þessi orð. Er
þi fyrst það að -egja um þessa
grein, að fiskur er kominn meiri é
land 'hér nú en á sama tima i
fyrra, eftir sögn sjómanna sjálfra,
og ekki er gott að sjá, hvernig
'kndverkafólkið ætti að geta
stuðlað að auknum afla. I öðru
lagi eru það okki „forkólfar Al-
þýðunnar“ iem staðið hafa fyrir
„verkspjöiluuuai“ hór, og geri ég
ráð fyrir, að það só frekar að
kenna prentvillu i blaðinu, heldur
en óþokkalegri eðlishvöt þeirra,
sem leggja stund á að vinna sór
hylli fólks með lognum sökum á
■ andstæðinga sína, og með blekk-
ingum, eins og hór heíir átt sór
stað, siðan Verklýðsfólagið samdi
um kaup verkafólks i landi 19.
jan. sl. I greininni stendur: „Þeir
gæfulitlu Alþýðuforkólfar“. en
hefði ritstj. borið nokkra virðingu
fyrir sannleikanum, þá myndi
hann hafa orðað það þannig:
„Hinir gæfulitlu forkólfar ihalds-
ins . . . o. s. frv.u
Ef um verkspjöll er að ræða
i Bolungavík, eins og segir i
„Vesturlandu8 greininni, þá eru
þau með öllu óviðkomandi Verk-
lýðsfólagÍDU og verkafólki. Eru
öll þau óþverralæti, sem hór hafa
átt sér stað nú undanfarið, komin
irá gæfulitlum forkölfum ihalds-
ins og engurn öðrum, og er það
ekki nema beint áframhald af þvi
•tarfí, sera ritstj. „Vestorlandus
hefir unnið hór i hreppnum nú i
hálftannað ir mað sinúm trúu fé-
lögum, sem ekkert vilja skilja, og
ekkert sji nema sina eigin ve-
sælu tilveru, og það, sem henni
má verða til aðlilynningar. Hafa
sumir þeirra lagt meiri stund á
slikar iðkanir, en önnur ábyrgð-
aistörf sín i þjöðfélaginu. Það er
ekki Verklýðsfélaginu að kenna,
að Bjarni Eiriksson & Co. hefur
ekki keypt fisk i vetur, það er
ekki þvi að kenna, að sjómenn
voru látnir hefja lieimskulega árás
á félagið, á meðan atvinnurek-
endur voru að biðja félagið um
samninga til lengri tima. Það er
ekki félaginu að kenna, að kaup-
menn hafa ekki hinar Dauðsýn-
legustu vörur fyrir fólk til lifs
viðurværis. Aumlegt ástand Bol-
uDgavikur, yfirleitt á flestum svið-
um er sanDarlega ekki Verklýðs-
fólaginu að kenna. Ofsóknir þær,
sem sökDarpresturinn hefir orðið
fyrir nú undanfarið, og þærlognu
sakir, sera á hann hafa verið
bornar, eru ekki til öfrægðar
VerklýðsfólagÍDu. Það er ekki sök;
Verklýðsfól., að v e r k f a 1 I s t i 11.
H. Kristiassonar*) var samþykt
fyrir þingmann kjördæmisins. Er
vonandi, að honum gangi ekki
betur að fá lög um vinnudóm
samþykt i þinginu, heldur en
honum gekk á seinasta þingi að
fá framlengda rikisábyrgðina fyr-
ir rafveituláni handa Hólshreppi.
Það er ekki Verklýðsfélaginu að
kenna, að ihaldshreppsnefndin i
Bolungavik hefir gjöit sig að at-
hlægi svo langt, sem spurst hefir,
fyrir till. þá, er hún samþykkti á
fundi nú nýskeð, um að láta fara
fram rannsókn á verkbanni þvi,
er fólagið fókk aðstoð Alþýðu-
sambandsÍDB til að setja á, þegar
atvinnurekendur höfðu neitað öll—
um samningaumleitunum i skjóli
sjömaDnavaldsins hór. Þess er rétt
að geta, að fcill. þessi var sam-
þykkt með 2 atkv. gegn 1.
4 greiddu ekki atkvæði.
Till.-maður liefur með þessu enn-
þá erau sinni sýnt, að honum er
Ijúft að standa frarnarlega, þegar
hann á kost á að afhjúpa heimsk-
ulegan hroka sinn og hundavaðs-
hátt. Búast má við, að ritstj.
„Vesturlandu3 vilji kenna Verka-
lýðsfélaginu í Bolungavík um það
verðfall, semvarð á
*) Jórturtugga Jón* AufiunB.
Baelsiiir,
Ódýrnr bæknr.
Þvi hefir mjög verið hampað,
hve bækur væru miklu dýrari
hér á íslandi en annars staðar.
En sannleikurinn er sá, að fyrstu
útgáfur t. d. góðra frumsarninna
skáldrita, eru alls ekki ódýrari i
Dágrannalöndunuro en hér. Eu
þegar bók er búin að ná almenri-
um vinsældum, svo að útgefend-
urnir geta verið vissir um mikinu
kaupendafjölda, þá er bókin gefin
út miklum mun ódýrari, en héc
er liægt að gefa út bók.
Gyldendals bókaverzlun i Nor-
egi er nú að gefa út 12-binda
útgáfu af ritum Björnstjerno
Björnson. en i ár eru liðin 100
ér frá fæðingu skáldsins. Kost.ar
hvert bindi þessarar Dýju útgáfu
kr. 2.25 ísl. óbundið, og kr. 4 85
i skionbandi. Eru bindin 3—400
fliður og eru þau því sérstak-
lega ódýr. En bækur Björnsons
eru þanDÍg að efrii og framsetn-
ingu, að tímans tönn hefir litt á
þeim nnnið, og eru þær hressandi
og fo'ðlegur lestur enn þann dag
í dig.
Þa r Ascbehougs bókaverzlnn
að gefa ut 10 binda utgáfu af
miðaldasögum Sigrid Undset, en
blaðinu, þegar hann varð
ritstjóri þess*).
Annars er þessi fréttaklausa
ritstjörans álíka „steinkendu og
tillaga hans Um, að beitarreglu-
gjörðin í Hólshreppi skuli vera
ógild fyrir þá, s e m m ó t m æ 1 a
h e n n i.
Alt það sundurlynði og allur
sá ribbaldaskapur, eem hér hefic
át-fc sór etað nú að undanförnu
og getið er um hér að framan,
getur Vesturlands-ritstiörinn til-
einkað sér og einum flokki. Og
má mikið vera, þegar Bolviking-
ar fara að athuga það i ofstækis-
lausri rö, ef þeir ekki sjá og
skilja að hverju „hinir gæfulitlu
ihatdsforkólfar“ eru að stefna.
G.
*) nVe»turltndu kosUði 7 kr. meðaa
Jóa Grím«son v«r ritstjóri þoas —
nú 5 kri