Skutull - 15.04.1932, Blaðsíða 2

2
SRUTUL L
Sleifarlagið á Yinnubrögðum A)þingis,
—0-0—0—
Um þa9 verSur aldrei o! mikið
rætt og skrifað, meðan ekki er
úr bætt, að löggjafarsamkoma vor
Ialendioga ekuli láta sér vel lika
þau laug8amlega áreltu vinnubrögð,
sem hún hefir nú. — Stakkur sá,
eem Alþingi var ekorinn 1874,
er orðinn alt of þröngur, og er
eigi vansalau9t fyrir þingmenn
að hafa unað við hann evo lengi.
— Það, eera þetta þing þarf að
gjöra er fyret og fremat að gjöra
landið að einu kjör-
d æ m i , svo áhrif hvers kjós-
anda á stjórnarskipun landsins
verði jöfn, hvar sem er á land-
inu. í öðru lagi að gjöra þingið
að einni málstofu,
þar sem allir þingmenn geta
heyrt og rætt málin samtimis, i
etað þess, sem nú eru þau hrakin
rnilli deilda, og svo oftsinnis feld
enir mikið og kostnaðarsamt mál-
þóf. Annað, sem við það vinnst
að gjöra þingið að einni málstofu,
er t í m i n n. — Þingið getur
„Illa dreymir
drenginn minn...."
í siðasta marz-blaði nVestur-
land“s er greinarkorn með fyrir-
sögninni „Draumuru; mun þessi
lifcilsverða ritsmið eiga að vera
áráa á manngildi Hannibals Valdi
marssonar, en i þá átt mun hún
engu orka meðal þeirra, sem
þekkja hann.
Með þvi nú að greinarhöf. telur
sig hafa dreymt þessa lokleysu,
bá langar mig fcil að sýna honum,
hvað mér virðist þetta rugl hans
mundu þýða, og læt ég mig
lifclu skifta, hvorfc honum líkar
ráðningin betur eða ver.
— Það er þá fyrsfc, að hann
þykisfc ganga til sævar. — Gæfci
það stafað af þvi, að höf. hafi
verið að hugsa um ölfrumvarp
Jóns Auðuns & Co., þegar hann
pofnaði. — Ea þar, sem hann
heldur sig kominn i Vafcosdal —
merkir daglegt svaml bans á
hundavaði yfir blekkollu Vesfcur-
Jand'). — Tunglskinið, sem hann
sá, táknar urðarrnáaa ihaldsins, er
með þvi afgreitfc hvert mál með
mest 3 umræðum i sfcað 9 oft og
og tíðum, með núverandi fyrir-
komulagi. Ættu smámál eða smá-
vægilegar breytingar jafnvel ekki
að þurfa nema 1 umræðu.
Þessar sanngjörnu, viðsýnu og
sjálfsögðu kröfur allra réttsýnna
kjósenda ættu ekki að þurfa að
verða úti fyrir vanþroska meiri-
hluta þingmanna.
Sá kostnaður, sem við samein-
ingu málstofanna sparast, mundi
nema of fjár, þar eð málin
gæfcu gengið margfalt hraðar
gegn um þingið, án þess að biða
nokkurn hnekki við það. — Þá
ætti þetfca að vera fjármála-sfcjórn
landsins kappsmál i stað þess að
vilja bæfca nýjum tollum og skött-
um á þjóðina, og halda við
gjörsamlega úreltu og kosfcnaðar-
sömu skipulagi, sem fáir kjósend-
ur vilja una við lengur.
nú hefir viða sésfc og boðar feigð
og hrakfarir þeirrar flokksnefnu.
— Myrkrið þýðir efalausfc úrræða-
leysi íhaldsins gegn kreppunni;
eða að öðrum kosfci skuggaleg at-
vik úr sögu þess svo sem
vaxtafcökur, atkvæðafalsanir og
óreiðu i fjármálum. — En þar,
sem fram úr myrkrinu kom mað-
ur i búningi fornraanna, merkir,
að úr vandræðum kreppunnar
munu þeir menn bezt greiða, sem
draummaður flVesturland“s og
hans líkar stara á sem naut á
nývirki, hræddir og hugstola, Er
það að vonum, að það skyldi
vera jafnaðarmaður, eem dreifði
myrkrinu, þegar fyrir tunglið
dró. — Hinn skjóti endir draums-
ins, þegar draummaður þekfci
Hannibal, sýnir, að ritstj^ranum
hefir jafnvel farið eins i draumn-
um og i vökunni — orðið hrædd-
ur — skotið rófunni milli fóta
sér og smogið inn í Vesfcurlands-
grenið.
Relgi Jóni8on

Ifjfjar kTÖldTSknr.
Fyrsta hefti þessa árs af Nýjum
kvöldvökum hefir verið sent
Skutli. Hitstjóri þeirra er dú
Guðmundur Gíslason Hagalin, en
úfcgefandi, eins og nokkur undaD-
farin ár, Þorsteinn M. Jónsson.
Kvöldvökurnar eiga fyrst og
fremsfc að vera alþýðlegt skemti-
rit — og hefir ritstjórn og úfcgef-
anda oft tekisfc vel að gera þær
svo úr garði, að þær yrðu skemti-
legar, en flyttu þó ekki einskisnýtfc
efni.
Þetfca hefti er bæði fjölbreytt
og skemtilegt i bezta skilningi.
Það byrjar á kvæði effcir Davíð
Sfcefánsson, — kvæði. sem jafufc
eldri og yDgri ættu að leda og
festa sér i minni. Þá er saga
effcir Guðmund Gíslason Hagaliri.
Heitir hún „Sæfcleiki syndarinnar“
og hefir hún öll beztu einkenni
höfundar, enda ramm vestfi zk.
Svo kemur saga um selveiðar og
svaðilfarir i ishafinu eftir hinn
góðkunna og vinsæla norska rit-
höfund og selveiðaskipstjóra Lars
Hansen. Er saga þessi löng,
og birtisfc ekki öll i þessu
hefti. Ein skáldsaga er enn í
lieftinu og er hún effcir Vicforia
Benediefcsen, sem var eænsk
skáldkona. Er þessi saga snildar-
verk. Báðar þessar sögur htfir
rifc9tjórinn þýtt.
Þá er bráðskemtileg grein eftir
Sigfús Halldórs, skólastjóra á
Akureyri. Hann var um bríð á
Malagaskaganum i Asíu, og segir
Sigfús frá atburði þaðan. Fram-
hald af grein þessari birtist i
næsta hefti. Byrjun á Fnjósk-
dælasögu, eftir Sigurð Bjarnatox
á Snæbjarnarstöðum, er ennfrem-
ur i heftinu, og virðÞt 1 ún
verða munu mjög merkilegt rit.
Auk þess, sem hér Imfir verið
fcalið, eru að lokum nokkrar
gamansögur og skrítlur i þessu
kvöldvöku hefti.
Er litill vafi á þvi að heftið
verði vinsælt — og má vera,
að kvöldvökurnar nái á ný sia-
um gömlu vinsældum.
Þ. O.