Skutull - 28.05.1932, Blaðsíða 3

8
KaupiS var lækkað á afliBandi
sumri, og lét þó (élagið bvo búið
8tanda þar til síðastliðiö haust.
Að síðustu leitaði svo lélagið að-
atoðar Alþýðusambandsins um að
ná samningum og tókst það þegar,
er lagt hafði verið verkbann á fisk-
tökusk'p, sem taka átti fisk í
Bolungavík. Þá var taxtinn, er at-
vinnurekendur sjálflr sömdu um
vorið, lítið eitt lækkaður samt,
viðurkenndur við félagið, af feðrúm
sínum. — Þrátt fyrir undirskrift-
irnar voru atvinnurekendur óánægðir,
og þó mest með það, hve samn-
ingstiminn var stuttur. Gerði þá
félagsstjórnin þeim til geðs að
semja að nýju fyrir árið, enda var
liðkað til á ýmsum liðum samn-
ingsins að óak atvinnurekeuda. Nú
viitust þeir ánægðir og héldu vel
samninginn. Var nú fullur friður
kominn á, en þá reis upp Högni
Gunnarsson og hóf hina ódrengileg-
ustu herfeið á hendur verkafólkinu og
sóknarprestinum í Bolungavík, sem
lýst mun verða í næsta blaði.
Gefst nú hverjum manni kostur
á að dæma um, hvoit framkoma
félagsins í kaupgjaldsmálunum geti
talist vitaveið. Yerður þá ekki
heldur komist hjá að leggja dóm
á hlutdeild andstæðinga verklýðsins
í þeim atburðum, sem gerst hafa
í vetur í Bolungavik og eiu nú að
gerast þar.
Rukkari Josafats.
_0—
Jósafat er persónugerfingur mis-
kunnarlauss fjardráttar í viðskiftum,
enda hefir hann verið skilgreindur
á þessa leiB:
„Hans æðsta dyggð er að græða
fé, og þá eina hæfileika metur hann
einhvers, sem hjálpa til að komast
áfram i heiminum á auðvaldshyggju-
mælikvarða. Hann er imynd auð-
valdsins, sem féflettir alþýðuna i
skjóli borgaralegra laga. Hver ein-
asti eyrir í auði hans er framleidd-
ur með annara erfiði, hver einasta
viðbót í fjárpyngju hans gerir ein-
hvern annan fátækari".
Þetta er greinargóð lýsing á
dygðum Jósafats.
1 siðasta Vesturlandi er mikið
talað um Jósafat, enda er það ekki
að undra, því stefna íhaldsmanna
hefir réttilega verið nefnd. Jósafats-
atefnan öðru nafni. Hitt kom .mönn-
V . • 1 i ' I * *'■ '
SKUTULL
um því kynlega fyrir, að ritstjóiinn
hermdi það eftir tímamönnum, að
skamma Jósafat óbotnandi skömm-
um i öllum fyrrihluta forsíðu-
greinarinnar. Eo öllu skilaði þó
heim um síðir, þvi i niðurlaginu
voru allir hvattir til að borga Jó-
safat það, sem þeir skulduðu honum.
í niðurlagi Vesturlandsgreinarinnar
er þessi skilgreining á fr-jalfstæðis-
manni ásamt br ýningu til landsmanna:
.Sjálfstæðismaður er hver sá
maður, er viðurkennir, að nú sé
kominn timi til að rétta úr eér og
losna við skuldaskifti við Josafat.
Við eigum eins fljótt
og mögulegt er að
• greiða það, er við
skuldum honu m*.
Þetta er að mestu leyti létt
skilgreining á islenzvum „sjáltstæð-
ismanni, þvi svo nefna þeir menn
sig, sem álíta að allir eigi að lifa
fyrir það eitt að borga Jósafat svo-
kallaðar inneignir haus. — Greinin,
er byrjaði sem skammagiein um
Jósafat, endaði þannig sem s k u 1 d a-
r u k k u n fyrir Jósafata bæjarms
eins og vera bar i þeirra eigm
máigagni.
Ea samræmið er nakvæmlega
eins og í áfengisgreinum ntsijórans,
sem byijuðu a þvi að kaila vímð
mannorðsþjóf o« læningja, en
enduðu á, að hann örvænti um
framtið þjóðannnai, uema þvi væri
veitt haftalaust inn i landið. —
,Maigt er skiítið í Haimoníuu, var
einusinni sagt — en a votum dögum
— . . . í Vesturlaudi.
Ör bréfl frá Flatejri.
—0 —
— — Að gefni tilefni skrifa ég
yður nokkrar línur útaf ástandinu
hér á Flateyri.
Kaupfélagið er hér aðal atvinnu-
rekandinn, og hefir að heita má
ótakmarkað eidveldi í plássinu.
Aðalfundur þess var haldinn i
apríl lok, og voru ráðstafanir þess
fundar í garð verkafólks einfia
áþekkastar því, að danskur einokun-
arkaupmaður á 18. öld hefði verið
að skamta margpíndum vesalingum
skít úr hnefa, eins og þá var tiðska.
Lækkað var kaupið um • 3 aura
af hverri krónu, og virðist það þó
ekki vera of hátt fyrir. Það var
90 aurar frá kl. 6—6, en í nætur-
og helgidagavinnu 1.30. Ég gerist
•ivo tungulangur að segja, að þesni
kauplækkun sé rán — ef ekki
hreinn og beinn þjófnaður. Þó þessi
lækkun sé ekki talin mikil, þá
munar hún þó 60 krónum á 2000
kr. tekjum, og er það a. m. k.
meðal-útsvar á fátækan mann.
Gekk þetta í gildi 1. mai, sennilega
til að storka okkur á írelsis- og
kröfudegi verkamanna um allan
heim. Einir 5 menn voru móti
þessari ihaldsgrautargeið á fundinum.
Dylst mér ekki lengur, að allt er
þetta sama svívirðilega afturhaidið,
þó sumir punti sig með íramsóknar-
og aðiir með sjálfstæðisnafni. Enda
er síðara nafninu stolið eius og
mörgu öðru í þeim herbúðum.
En svo ég snúi mér að öðru, þá
er fjarska litið líf i verklýðsfélaginu
okkar, því formaðurinn er allur á
bandi kaupfélngsins. Til dæmis var
hann með kauplækkuninni. Held ég
þó, að einu megi gilda hveiju
megin hiyggjar hann liggur, nema
hinn taki sér mikið fram. — Ég
hefði viljað svara þessari kauplækk-
un með kauphækkunarkiöfu. Þeir
eru margir utan Ktupfélagsins og
innan, sem eru eindregið á móti
lækkunmni. Hafa margir við oið áð
gera veikfall, en enginn þorir að
skera upp úr með það. Það virðast
flest.ir hafa beyg af böðlum sínum.
En hér erum við svo margir, sem
viljun: vernd.t hag okkar, að það
væii hægðarleikur að stöðva vinnu,
þó þeir reyudu að fá menn til
að geiast verkfallsbijotar. Það er
að eins timaspuismal her, hvenær
óáuægjan biýtst út i ljósum
logum. ------—
JUottó Vestnrlands. Síðasta Vestur-
land valdi að kjörorðum eftirfarandi
Ijóðlínur eftir Bjarna M Gíslason:
„Þegar að rastir rísa, og vandast málin,
reynir fyrat á það, hversu heil er sálin “
Vísuorð þessi eru úr kvæði, er Bjarni
mun hafa orkt, þegar hann eitt sinn sem
oftar tók öflugan þátt i sjómannaverk-
falli í Heykjavík, og þótti því miklu
varða, að enginn “brygðiat skyldu sinni.
Verður það ekki af Bjarna dregið, að
hann er góður Alþýðuflokksmaður, þótt
ekki verði hann settur á bekk með
stórskáldum.
Fögnum vér þeirri hugarfarsbreytingu
vesturlandsritstjórans, að hann skuli nú
velja blaði sfnu að kjörorðum kafla úr
byltingasöngvum, og getum vér fullvissað
haun um, að Bjarni k nðg til i fórum
BÍQum »f elikurn kvæðum.