Skutull - 03.06.1932, Blaðsíða 3

S.K.U T ULE
3
honum og hinum venjulegu bla8-
lúsum, aÖ þær framleiöa verömæt-
ið sjálfar, en hann sýgur arðinn af
svitadropum verkamanna og sjó-
manna án þess að leggja þar neitt
af mörkum frá sjálfum sér. Er þaft
megin munur, hinu litla dýri til
lofs á kostnað kempunnar í Bol-
ungavik.
Högui Gunnarsson er nú aC
skapa Eér aðstöftu t.il aí mjólka
bankanum sem bezt upp í tapfúlgur
undanfarinna ára. Eru þær upp-
hæðir, sem við nafn hans eru
tengdar, hvergi nærri kotungslegar,
enda er höggvið stórum til tekna
sjómanna og verkamanna. —
Bankinn klappar — og blaðlúsin
safnar til sin sætindunum af erfiði
alþýf'u. Kaup karla hjá firma þessu
er 50 aurum lægra á klst. en á
ísafiröi, og 155 aurum lægra en
kvennakaup hér i bænum. Þetta er
mat Högna Gunnarssonar á dugn-
aði Bolvikinga samanborið við
verkamenn annarsstaðar. Og jafn-
framt þvi, sem hann lækkar kaup
verkafólks, skerðir hann lika fisk-
veiðið hjá sjómönnum, sem eru þó
að styðja hann í blaðlúsar-banka-
starfi hans. — Svo mjðg treyatir
hann á blindni þeirra.
Veikamenn í Bolungavík, eflið
samtök ykkar ! Og sjóinenn Bol-
ungavíkur, fylkið liði með verka-
fólki i landi gegn ástæðulausri
verðlækkun fiskjaiins. Og sameiniat
hvoriitveggju um að hiynda af
ykkur blaðlúsum bankavaldsins!
Hannibal Vaidimarsson.
OMdisverk
í BolungaYík.
Sunnudaginn er var, kornu þær
fréttir ur Bolungavik, aðHanDÍbal
Valdimarsson hefði verið tekinn
þar höndum með ofbeldi og færður
með nríjtorbát áleiðis til ísafjatð-
ar. Um þetta segir Hannibal í
kæru, er hann hefir sent sýslu-
manninum á Isafiiði:
Undiriitaður for í $ær klukkan
U/a e. m. nreð E/s Gunnari aleiðis
til Bolungavíkur. Var ég, ásamt
nokkrum farþegum héðan úr bæn-
um, í för með Karlakór lrafjarðar,
er ætlaði að halda samsöDg fyrst
í Bolungavík og síðan i Súðavík
aamdægurs.
Þegar ég kom til Bolungavíkur,
gekk ég í land ásamt söngmönn-
unum án þess að hafa tal af
nokkrum manni. Fór eg heim til
Ágústs Elíassonar og var boðið að
biða eftir kaffi. Þaði eg það, og
kom þá þangað, meðan ég beið
eftir kaffinu, Ólafur Palsson íram-
kvæmdastjóri Djúpbátsins. Er
kaffið var komið á borð, kom
mannfylking mikil niður með hús-
inu og staðnæmdist fyrir dyrum
úti. Siðan var baiið að dyrum.
Var það Högni Gunnarsson, og
spurði hann Agúst, sem fór til
dyra, hvoit Hannibal Valdimarsson
væri þar staddur. Er því var jatað
voru gerð boð fyrir mig. For ég
þá út í gang, er var fyrir framan
atofu þá, er ég var í. Spuiði ég
Högna um erindið, og kvað hanD
bat biða með vél í gangi við
öldubijotinn. Væri ákveðið að taka
mig, og flytja mig til Isafjarðar.
Svaraði ég því, að feiðaaætluu min
væri sú, að hlýða á samsöng hjá
Kailakór ísafjaiðar og fara siðan
með sama skipi til Súðavíkut.
Mundi ég ekki bieyta þeiiri feiða-
aætlun óueyddur. Bjóst ég þa til að
snúa inn í stofuua á ný, en þa
gat Högni þessa skipun: „Bjetur,
hiyntu honum út"! Fékk eg þá
hiyndingu að aftan fiá og komet
þaunig að raun um, að þar haiði
venð settur maður að baki n ér til
þess staifa. Bar eg nú hönd íyiir
höfuð mér eftir mætti og reynai að
losa mig af þeim, er gerðust til að
halda mér, er út kom. Uiðu þar
ryskingar nokkrar, og tók ég þar
vorta að því, að ég væii með of-
beldr fluttur buit. Nefndi ég þar
sérstáklega til Pétur Sigurðsson.
Spyiufi ég við fótum alla leið út
götuna, og er á brjótinn kom, var
mer hótað því, að mér yiði kastað
í sjóinn, ef ég sýudi mótþróa. Var
mér Bíðan hrynt mður i bátinn,
og var það nokkuð fa.ll. Var siðan
haldið af stað, og mér haldið,
meðan fanð var fra bijotuum. Bil-
aði siðan véliu i Öive, eD svo hét
batuiinn, og var þa eftir árangurs-
lausar tilraunir við að fa hana í
lag, komið með annan bát, og var
ég tekinn af tveim mönnum og
settur yfir í hinn batinn. Að
öðru leyti var mér engiu áreitui
sýnd á leiðinni.
Er báturinn svo var bundinn við
Norðurtangabryggju, kom lögreglu-
þjónniun Jón Finnson yfir í bátinn
og lýsti því yflr, að bátsverjar
væru teknir fastir. Fylgdum við
siðan lögregluþjóninum upp í fanga-
hús.
Fyrir ofangreind ofbeldisverk kæri
ég hér með Högna Gunnarsson,
Guðjón Jónsson, Guðbjart Bórarins-
son, Benedikt Jónsson og Jón Þór-
arinsson og aðra þá, er sekir kunna
að reynast um þáttöku 1 aðför
þessari. Krefst ég þess, að mal
þerta veiði þegar tekið til rann-
sóknar, og ofbelbismenuirnir lutnir
sæta þyngstu refsingu sem lög
leyfa.
Hannibal Valdimarsson.
Þegar fréttir bárust af hand-
töku Hannibals, var verið að
halda fund i sjómannafélaiiinu á
ísafirði. Fundinum var þegar slit-
ið og lagt á stað móti ofbeldis-
mönnunum á ms. Gunnbirni.
Vildu menn.tryggja sér, að þeir
gengju eigi ur greipum lögregl-
unnar. í Norðurtanganum var
saman kominn mikill mannfjöldi.
OfbeldÍ9mennirnir kugðu að leggja
að norðurtangabryggjunni, en
enginn tók við enda hjá þeim, og
uiðu þeir að leggjast utan á ms.
Gunnnjörn, er þar Var kominD.
Var þeim sýnd róleg og þegjandi
iitilsvirðÍDg, en lögreglan flutti
þá i fangaliús. Þar voru þeir
geymdir um stund, unz náðist i
fulltiúa lögreglustjóra, er eigi
taldi ástæðu til að taka málið
fyiir þá þegar.
Fundur í Bolungavik.
Um kvöldið boðaði Alþýðusam-
band Vestfirðingafjóiðuogs til
fundar i Bolungavik, til þess að
ræða um verkfalíið og oibeldis-
verkið. Þangað fóru um 40 mauns
frá ísafirði á ms. GuDnbirni.
Þegar að brimbrjótnum kom,
var þar samankominn mikill
mannfjöldi. Lugði GuDnbjörn að
steiunökkvanum, og gengu bát-
verjar á land. .Kom 1 fyrstur til
móts við þá Jóhannes Teitsson,
sem ihaldið i Boluugavik á skiiið
að bafa fyrir hreppsnefndarodd-
vita, með bæoaskjal eða fundar-
ályktuu frá hreppsnetndinni, um
að fundur yrði eigi baldinn þá
um kvöldið vegna æsinga. Fuil-
yrtu bátverjar, að þeir væru biu-
ir rólegustu og lögðu til upp-
gÖDgu- Bjarni Fannberg og Högni
Gunnarsson stóðu fiamarlega í
fylkingu 'Vikverja og vildu i
fyrstu eigi þoka til bliðar. Ymsir