Skutull - 08.07.1932, Side 1

sSKBTDLLn
Útgefandi: Alþýðusamband Vestfirðingafjórðungs.
X. ár.
ísafjöiÖur, 8. jáli 1932.
26. tbl.
Athafnafreisi
oo Tinnnfriðnr.
Ýmair, bæði ihaldsmenn og
aðrir, lienda gaman að skáidskap,
draumarugli Og ringli ritstjóra
VesturlaDds, sem að vísu er oft
nokkuð broslegt, þó einlægur
vilji ritstjórans i því að gera
bósbændum sinum til geðs, skini
oft og tiðum i gegnum alla
grautargerðina.
HusbÓDdaboliusta hans kemur
helzt fram í þvi, að hann er stöð-
ugt að reyna að rægja saman
sjómenn og verkamenn, en auk
þets er hann búinn að finna ráð,
sem hann er altaf að brýna fyrir
möunum að Dota sér við atvinnu-
leysinu, peningaleysinu og krepp-
nnni.
Ráðið er að vinna og vinna
fyrir sem allra minsta, eða helzt
enga borgun.
Þeir, sem hafa lægst kaup og
minsta atvinnu, eiga að bæta úr
peningaleysi sínu með þvi að
lækka launin fyrir þessar fáu
stundir, sem þeir vinna. rÞá mun
vel farnastu, segir litstjórinn.
Lækningin væri svo sem ágæt,
. ef rnenn gætu lifað á loftinu einu,
en það getur ekki einusinni
kreppulæknirinn sjálfur, svo um
það er nú ekki að tala, en hans
er sami gerðin öðliugsins að ráð-
leggja þetta.
Auma>t hvað menn eru óréð
þægnir. En það er af því, að ráð
kreppuritstjórans koma í bága við
alla mannlega reynslu. — Á þeim
stöðum, þar sem vinnutiminn er
lengstur og kaupið lægst, er
ástandið langverst, eins og t. d. í
Boiungavik. Verkamennirnir eru
fátækastir, sjóraennirnir fá þar
sizt hærri hlut heldur en annars-
staðar, og atvinDurekendurnir eru
ekkert eiður á hausnura helduren
þar, sem hærra kaup hefir verið
, greitt. Fyrir þessu 8Íðastnefi>d>i
eru ummæli Haildórs læknis
Kristinssonar, þá er hann talaði
nm veikleika þessarar mann-
tégundar á fjölmennum fundi í
Bolungavik.
Auk þess, sem fólkið sér það
og veit, að kauplækkun er ekki
björg heldur baDÍ fyrir liÍDn
vinnandi lýð, hefir það féiög með
sér til að reyna að verja rétt
sinn — þann, að mega ráða um
kaupgjaldið.
Húsbændum Vesturlandsritstjór-
ans er illa við þenna félagsskap,
og vitanlega er ritstjórÍDD þá líka
á móti honum, því hagsmunir
húsbændanna ráða skoðunum hans.
Þessvegna vinnur hann gegn fé-
lagsskap verkamanna, og reynir
eftir mætti að sverta þá menn,
er verkalýðurinn beitir fyrir sig.
Verkalýðurino um allt land
hefir lagst á sveif með verkafólk-
inu í Bolungavik, sem eigi far
félag eitc viðurkennt vegna ofsa
Högna GunnarssoDar, er engu
hefir að tapa, og eraþykkni félaga
hans.
Þetta vill ritstjóri Vesturlands
kalla ofsókn af hálfu HanDÍbals
Valdimarssonar og brot. á stjörn-
arBkiánui, og um Ólaf Friðriksson
segir hann:
„Það er kunnara en frá þurfi
að segja, að ólafur hafi skriöið
eftir herðum sjómanna, þangað til
haon loksins gat hreiðrað sig hjá
Alþýðublaðinu. — Þá snéri hann
við blaðinu. Þá þurfti liann ejó:
manna ekki lengur við, og þá
þótti honum ekki lengur nauð-
synlegt að gæta hagsmuna þeirrau.
Eu um óiaf er það kunnugra
en frá þurfi að segjd, að liann er
helzti stofnandi * SjómaDnafólags
Reykjavlkur, sem er fyrirmyDd
annara sjómannafélaga á landinu.
Hann hefir margan slaginn slegið
fyrir ejómanDastóttina, enda Dýtur
almennara trausts þeirra á meðal,
en nokkur annar maður, hefir utn
margra ára skeið verið varafor-
maður fólagsins og er það ennþá.
Framh. & 3. siðu.
Y erklýðsmál.
SfldarTerksmiðjnn.
Þúsundir manns ganga nú at-
vinnulausir um hábjargræðistímann
og hafa varla málungi matar. Hór
á ísafiiði er atvinna. mjög rýr
meðal verkafólks og íúmlega 200
atvinnulausir sjómenn. Um 120 —
130 feugju atvinnu, ef nkisverk-
smiðjau færi á stað, en alls starfa
við vetðar t.il hennar um 550
manns, en 50 i landi. Má ríkis-
stjórninni ekki líðast að stöðva
verksmiðjuna, og verða menn af
ölíum flokkum að taka höndum
saman um að krefjast þess, að hún
byrji þegar að statfa.
Kaupdeila við verkamenn á Siglu-
firði er engin afsökun fyrir stöðvun
verksmiðjunnai, því hér er að öðru
leyti miklu meira í húfi en svo, að
slikt megi ráða úrslitum.
Skrániug atvinunlansra.
S ðustu forvöð eru að láta skrá
sig i d rg og á morgun í Bió kl.
1—7. Allir, sem ekki hafa haft
stöðuga vinnu sl. 3 manuði, eiga að
mæta til skráningar.
Kröfur um atvinnubætur byggj.
ast á þessum skýrslum.
Öflng samtök.
í kaupdeilu einni við skógarhöggs-
menn í Noregi höfðu lénsmaðurinn
og aðstoðarmaður hans verið kva'ddir
til að vernda verkfallsbrjóta, og fóru
þeir að heiman fiá sér í þorpið. þar
sem deilan stoð.
Enginn matsölustaður þorði að
selja þeim matarbita, og varð að
færa þeim mat frá Osló með her-
verði.
Hér á íslandi líðst ýmsum kaup-
mönnum að gera sig bera í fjnnd-
sk> p við verkalýðinn óátalið. Þessu
veiður að breyta. Félagai! hattið
öllum viðskiftum við kaupmenn,
sem eru samtökunum andstæðir.