Skutull - 08.07.1932, Qupperneq 2
9
SpjrMandiö
nr Bolnngavlk.
Þeir Halldór læknir Kristinsson
og Jóhannes oddviti Teitsson skrifa
sinn hálfan annan dálkinn hvor í
síSasta Vesturland og má segja, a8
þar hallist lítiö á.
Halldór lnknir.
Halldór hefir nú geflst upp við
að leita aö skammaiyrðum í grein-
um Hannibals en segir, a8 hann
hafi varpa8 a8 sór nokkrum t a 8 -
kögglum, og nefnir sem
dæmi, a8 Hannibal hafi kallaS sig
m. a. „svbnefndur alvörugefinn
borgari — læknirinn í Bolungavík*,
vísindama8urinn — læknirinn o. s.
frv." Útaf þessu er Halldór enn a8
Bkora á Hannibal að temja sér
prúSmannlegan rithátt, og kann
Skutull eigi skil á, hvernig ávaipv
skal Halldór þenna framvegis, né
hversu þa8 má óprúBlegt kallast, a8
nefna hann embættisnafni hans,
nema því a8eins a8 Halldór fé
farinn a8 finna til þess, a8 hann
eigi læknisnafniB ekki skili8, og getur
Skutull þó gófifúslega vifiurkennt
þa8 me8 honum, a8 greinar hans
líkjast því ekki a8 vera eítir mann,
sem komist hefir gegnum háskóla.
Á barnakennarastöi fum Hannibals
og læknisstörfum Halldórs vill
Skutull engan samanburö gera, þó
þa8 hinsvegar sé á almanna vitoröi,
a8 Hannibal nýtur hins mesta
trausts sem kennari, en Halldór
miklu sí8ur sem læknir, svo ekki
sé meira sagt.
Halldór læknir hygst a8 sanna
me8 tveim vottoiBum, a8 Hannibal
hafi ska8a8 .plássiÖ* í Bolungavík
um 27 þÚ3und krónur.
Fyrra vottorBiB er frá Kristjáni
Hálfdanssyni, sem segist myndu
hafa lagt upp í Bolungavík til
verkunar á síöastliöinni vetrar- og
vorvertíB 700 skpd. af fiski af
Svölunni, er hann iagBi upp ann-
arsstaöar, hefBi Hannibal Valdi-
marsson ekki stofnaö þar verklýös-
félag og ,engin höft lagt þar á
atvinnurekstur manna".
ViB vottoiö þetta er þa8 a8 at-
huga, aö ekkert bann var lagt á
þá Högna og Bjarna, fyr en a8
áliBinni vorvertíB. Kristján hefBi
þessvegna getað, ef hann bara
hefBi viljaB, lagt upp fisk sinn i
S K U T U L E
Bolungavik, en hann kaus heldur
aö leggja hann upp á ísafirBi, þár
sem verklýösfélag er starfandi, þar
sem kaupgjald er miklu hærra en
í Bolungavík, og þar sem Hannibal
starfar allt ári8. VottorB hanB er
þessvegna falsvottorB.
SíBara vottor8i8 er frá Högna og
Bjarna, um a8 þeir heföu ætlaB
rér, ýmist a8 kaupa e8a taka til
verkunar um 2000 skippund af
fiski, „umfram þa8 sem nú er í
plá8sinu“. Er þetta samskonar
^önnunargagn og vottoi8 Kristjáns.
Fiskurinn, sem þeir félagar tala
um, ef þá nokkuö er hæft í þessu,
hefir allur veri8 verkaöur á öÖrum
stöBum, þar sem goldiB er miklu
hæira kaupgjald en í Bolungavík.
E1- þa8 sannailega til a'.tofmikils
rrælst a8 nokkur ma8ur trúi því
endr lítill gieiöi, sem læknirinn í
Bolungavík gerir þeim ástvinum
sinum Högna og Bjarna, ef þaÖ er
meining hans aö halda því fram,
a8 atvinnurekstur þeirra sé í svo
megnu ólagi, aö þeir standi sig
eigi viö aö .greiBa allra lægsta
taxtakaup'8 á landinu, og miklu
lægra en Einar GuÖfinnsson greiöir
rótt vi8 hliöina á þeim.
Jóhunnes oddriti.
Jóhannes gerir þessa játningu
or8iétta í Vesturlandi:
„l 22. tbl. Skutuis þ á. birtist
grein eftir Hannibal Valdimarsson,
er hann riefnir „OJdviti Bo'vík-
inga“. — Getur þar að líta rétta
mynd af persónugildi þessa sorp-
greinarhöfundar*.
Si8ar talar oddviti Bolvíkinga um
„sin fáu sannmæli*, og a8 Hanni-
bal hafi ráfaB inn á prentsmiöju
'kutuls og rekið þar upp gól, sem
hafi „drukknaÖ*, en á því byrji svo
greinin!
Þá mótmælir hann ýmsu, sem
Hannibal heftr boriö á hann, svo
sem því, a8 hann „forsvari fátækra-
nefndina* í Bolungavík, og segii:
„Enginn stafur íyrir neinu af þessu,
euda hægt aö sanna hiö gagnstæBa
me8 fjðlda vitna*.
A8 lokum vitnar Jóhannes odd-
viti Teitsson í vísu Þorsteins Er-
lingssonar um þræislund Jóhannesa
Teitssona allra tíma, og fer vit-
laust meB hana, eins og þegar
hann vitnar i Hávamál (sbr. Þyrnar
3. útg. bls. 315.) Mi fyr vera
aumingjaháttur aB misþyrma svo
Bækur.
Studlamál. III.
Skutuli heflr fengiB til uorisagn-
ar 3. bindi af „StuBlamálum*,
vísnasafni því hinu alkunna, sem
Margeir Jónsson heflr búiÖ undir
prentun, og Þorsteinn M. Jónsson
geflö út.
f biudi þessu eru vísur eftir 22
alþýðuskáld, sem ekkert hafa átt í
h nam áBur útkomnu bindum, og
auk þess er viöauki eftir nokkur af
þeim skáldura, sem lesei dum eru
áöur kunn úr „Stuölamálum*.
Er þarna því mesti fjöidi af vísum,
misjifnlega dýit kveBnum.
Hér er ekki rúm til a8
fara or8um um hvert einasta
skáld — og þvi siður eins.takar visur
til lofs e8a lasts. En riynt skal a8
gera grein fyrir heildaráhrifum
bindisins.
Þaö sýnir þa8 gjörla, sem raunar
var á8ur vitað, a8 fjöidi manna hér
á Iandi kann vel a8 halda á máli
og rími og hefir fuiðu þioskaBan
smekk fyrir því, er fer vel í fer-
skeytlu. En enginn mun geta neit-
a8 því, aö furðu fábreytt er efni
skáldanna og framsetning ótiúiega
lík. Náttúran og þau fyriibiigði,
sem þar eru algengust, er einna tiðast
yrkisefniB. Þá er margt kveBið um
ástina — og einnig um hesta og^
tízku. Flest er viBkvæmt og alvar-
legt, að eins örskjaldin bregður
fyrir skerpu eða giettur. Virðist roér
því heldur lítið nýja-bragðið af
bókinni, en hinsvegar — eins og
sagt hefir verið — margt — og
raunar flest — lipurlega kveðiö
og o 8a8.
Allmargir Vestflrðingar eiga þarna
vísur. Má þar nefna Höllu á Lauga-
bóli, GuBmund og Hreiðar Geirdal,
Jón Pótursson bæjargjiidkera og
Guðmund Inga úr öaundarfiiði.
Vísur eru þarna líka eftir Viihelm
GuBmundsson bankaritara, sem
raunar er Noiðlendingur, en búsettur
hér í bæ. En vísur þessara manna,
sem hór eru búsettir, eru margar
hverjar með þvi besta í þessu
góðum skáldskap, og er hverj-
um hundi háöung, a8 láta jafna
sór við slikan hreppsnefndar-
oddvita.