Skutull - 06.08.1932, Qupperneq 1

SKUTULL
Útgefandi: Alþýðusamband Vestfirðingafjórðungs.
[. ár.
ísafjörður, 6. égást 1932.
30. tbl.
Sund xxx 6 t
TeiÖur haldiö á ísafirði siðari hluta ágúst. Keppt veiðui í 2 aldur&flokkuffi:
1. 19 ára og eldri.
2. Yngri en 19 ára.
Þátttaka tilkynnist í. R. V. F. fyrir 20. þ. m. og er heimil öllum
íélögum inoan 1. S. f. á Yeslfjörðum.
Nanari vitneskju geta menn fengið með því að snúa sér til for-
manns lþróttaráðsins, Gunnars Andrew.
4. ágúst 1932
íþróttaráð Vestfjarða
í. R V. F.
Yerklýðsmál.
Aívinnubtetur íhaldsins.
Íhalds-Steiun buti a fo:siðu sein-
asta Veeturlatsds greinarkafla úi
aðalmálgagni kommúnista, Verk-
lýð blaðinu, og a 3. Siðu sotti hann
efui sitt í „Bildui*, sem er fjöl-
ritað blað kommúnista á Isafliði
und r ritstjórn Halidórs Ó afssonar.
Með B.iidur sem heimildarrit vildi
litstjóiinn koma þeirri flugu inn
hjá alþýðu, að hvergi væri astandið
verra en á íaafiiði — bænuin, sem
jafnaðarmenn stjóruuðu.
Þessi blekkingatilraun laalds-
Steins er visvitandi, því öli þjoðin
veit, að ástandið i Vestmannaeyjum
þar sem íhald ð ræður lögum og-
lofum og* i höfuðboig landains —
Rsykjavik, þar sem giímubúið lodd-
araliö i'jálfstæöistlokksins diottnar,
er ástandið allt stóium verra en
hér á ísafiiði.
— Á hinn bóginn er gott, að
Steinn skuli hafa skihð niðurstöður
atvinnuleysisskýrslnanna, því þá
lætur hann varla sitt eftir liggja til
að ýta undir ihaldið i baenum með
að bæta úr þvi ástandi, sem þær
lýsa svo átakanlega.
Það hetir hann þó sanmarlega
látið vera að gera hingað til. Hann
heflr ekki átalið stjórn Giaeðis og
Togarafélags ísfiiðinga fyrir að láta
togarana Hafstein (önfiiðing) og
Hávaið ísfiiðing liggja hér bundna
á höfainni um hábjaigiæðistímann.
Ma þó Steinn vita, að sjómenn þeir,
sem atvinnu höfðu a þessutn skip-
um, þangað til þeim var lagt, lifa
.varla a þvi með fjölskyldum sinum
að hotfa á þessi skrautbúnu skip
við laudssteinana.
Ekki hefir vesturlandsiit»tjórinn
heldur vitt Jón Edw úd konsúl
fyiir að skamta sjómöunum 5 og 6
aura fiskvetð a kg., þegar aðrir
hafa greitt 61/, og 7 aura. Er leitt
að Bsjómaunavinutinn‘ skuli hafa
steinþagað um annað eins, en nu
mýtur að veiða bætt úr þeirri
yfirsjón. Þa íer því og fjarri að
Steinn þessi hafl atahð norðmanna-
konsúlinn, föstuiföður Vestuiiands,
fyrir að flytja fiskinn, sem keyptui
var fy-rir þetta svivirðilega veið
burt úr bænum £il verkuuar ann-
arsstaðar, og svifta þannig fjölda
fólks hér atvinnu vtð hanu. Væti
þó hvo t þetta tiltæki um sig fylli-
lega ámælisvert.
Þetta eru í sem skemmstu mali
atvinnubætur ihaldsins hér í bæ a
yflrstandandi sumri. — Og við öllu
þessu heflr óskasteihn ihaldsins
steinþagað eins og múlbundinn
væri fiam að þessu, en nú hlítur
hann að snúa við blaðinu. — Að
öðrum kosti kemst hann ekki bjáað
hreppa fyriilitning allra góðramanna
ennþá atakanlegar en orðið er.
Vegna hins stöðuga naggs Steins
um, að menn eigi að vinna á frtð-
samlegan hátt, því verkefnin bíði,
veiður ekki hjá því komist aft
spyrja hann, hvar sú vinna sé.
Skemmtiferð.
Sunnudaginn 24. júlí efndi Verk-
Jýftsfélag Álftfirftinga til skemmti-
feiðar inn í Hattardalsskóg, og var
lagt af staft frá Langeyri kl. 1 e h.
á mb. „Jóni“ fiá Súftavik. Um 30
félagar tóku þátt í förinni. — Þegar
komtft var fram í dalinn varkl. um
2 og var þá sest aft snæftingi og
kaffldrykkju og rabbaft saman um
hitt og þetta.
Að loidnni máltið flutti form.
Veiklýðsfélagsins, Jón Gislason, er-
indi um náttúiuna og félagsskapinu
og kvatti alla til að færa sér i nyt
þa læidóma, er íslenzk náttúra
hefði öllum að bjóða, sem vit hafa
og löugun til að skilja þá. Kvað
hann umhveifið aft miklu leyti
móta skapgerft hvers einstaklings
og ráfta þioska hans. Benti hann á,
aft flest mikilmenni okkar íslend-
inga hefftu alist upp vift faguit og
tignarlegt landslag, en<ta margir
latift uppeldisáhrifa þess getift í
ritum sinum og ræðum.
Að loknu edndi var sungift
kvæði. — Við skemmtum okkur
fram á kvöld við leiki og dans,
nutum skógarylmsins og hlustuðum
hugfangin á fossana fram i d ilnum,
sem kváðu með flmbuliómi þrótt-'
mikil hetjukvæði. — í slíku um-
hverfi gátum við ekki annað en
tekið undir með skáldiuu, sem
kvað:
Tign býr í tindum
traust í bjöigum,
fegutft í fj illadöium
en í fossum afl.
Af fossunum geta menn ýmilegt
lært. Danur aflsins vekja átaka-
löngun, og þær seiftast inn i merg
og bein við fossaniðinn.
Fossarnir eggja til góftra heit-
strenginga um að láta breytni
okkar verfta hinni uppvaxandi kyn-
slóft fögur fyrirmynd, því þaft er
æskan, sem á aft fullkomna þaft
Fraiuh. á 4. siðu.