Skutull - 23.09.1932, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
Landstundur S. U. J.
verðar haldinn i Reykjavik dagana 10.—16. növ. n. k. Rædd verða
hagsmuna* og menningarmál íslenzkrar æsku, stefnumál Alþýðusam-
bands íslands og verklýðsbarátta þess auk sérmála S U. J.
í sambandi við Landsfundinn veiða fluttir nokkrir fyrir-
lestrar um stjórnfræði og félagsfiæð}. Rétt til þáttöku i landsfundinum
hafa allir fólagar F. U. J. og auk þess ungir menn utan sambandsins,
sem þekktir eru að áhuga fyrir stefnumálum Alþýðuflokksins. Biéf
viðvikjandi þáttöku í landsfundinum eða öðru, sem félaga varðar,
skulu stiluð til stjórnar Sambands ungra jafnaðarmanna, skrifstofu Al-
þýðusambands íslands, Reykjavik.
Reykjavík, 20. sept. 1932.
F. h. stjórnar S. U. J.
tínðm. l’étursson Árni Ágústsson
forseti. ritari.
dan heflr af miklum skáldlegum
þrótti skapaö lifandi fulltrúa fyrir
stefnur og strauma í þjóftfélaginu
og meft djúpri gagnrýni og aö-
dáanlegri sannleiksást sýnt, hve
gjarnir mennirnir eru á sjalfsblekk-
ingar og hræddir vift aö horfast í
augu vift veruleikann. Og enginn,
8em bækur hans les, mun geta
gengift þess dulinn, aft athuganir
hans eiga allstaftar og ávalt vift aft
meira efta minna leyti, þó að hins-
vegar sé atburftarásin bundin dönsk-
um háttum og danskii menningar-
baráttu — — Og Jakob Knudsen !
Enginn, sem annars getur hugsaft
og fundift til fram yfir þaft allra
nauftsynlegasta til aft geta heitift
æftsta skepna jarftarinnar, getur
otftift ósnottinn af hinni kyngi-
þrungnu biráttu hans fyrirveindun
þeirra skapgerftalegu veiftmæta, sem
honum flnnst vera seglfesta hverrar
þjóöarskútu og andans snekkju
hvers einstaklings. Og barátta hans
veiftur því átakanlegri, sem les-
andinn finnur, aft höfuuduiinn berst
knúinn þeirri skelfllegu vissu, aft
alit, sem heflr gildi í hans augum,
m u n i lirynja í rústir. — Rit ein-
lægs og djúphuga mótstöðumanns
eru einhver hinn læ.dómsrikasti
lestur, sem hugsandi maður getur
fengift — og bækur Knudsens geta
áreiðanlega orftift ungum «g hugs-
undi mönnum hins nýja tima til
aukins skilnings og þtoska. — Uju
flesta þá menn, sem ég nú hefi
nefnt, hefir verift tiltölulega hljótt
hér á íslandi. En þó munu þeir —
að Jakob Knudsen undanteknum —
vera hér kunnari en einhver eftir-
eftirtektaverftasti rithöfundunnn,sem
D»nir — og Noifturlandabúar yfir-
leitt — eiga nú, eu sa rithöfuudur
er Johannes V. Jensen.
(Framhald).
^Vtli. Hér í bókasafninu eru
til allar bækur Skjoidboigs, Pon-
toppidans og Ntiös, flest íit Aa-
kjærs og fjótar skáldsögur eltir
Jakob Knudsen.
tíuðmundur Gíslaíon Hagalín.
KYKDILtL
• r timarit alþýðunnar.
'tíjalddogl Skntuls
var 1. júni og ni liggur bon-
um mikið á greiðslúnni.
Til guðsbarna
Mðs oj komimmista.
Steinn Etnilsson lý-~ti yfir því i
næst seinasta tbl. Vesturlands, aft
hann vildi engan oiftastaft eiga vift
Skutul vegna þess blafts óguðleika,
en í seinasta Yesturlandi heimtar
ritstjórinn aftur viðiæftur við sig
af Skutuls hendi, btðjandi um
fiæðslu og leiðbeiningar i btbliunnar
villugjöruu völtyrdat húsum. Mað þvi
nú að autniugja Steinn hefir þegar
leitaft til æftstaprests ihaldsmanna
á ísafiifti, hins endurskiifta kousúls
Jóns Simúelssonar og biblíuhestsins
Jóns Jónssonar kommúnistakleiks,
og ástundaft meft þeim í hjartans
fiómleik hálfsmánaftar dags og
nætur .besverlegt btblíustúdium1',
án nokkurs týailegs árangurs, þá
vill Skutull ekki synja honum um
þá bæn, aft opna fyrir honum ritn-
ingarnar í þetta sinn. Ber og aft
jata, aft Skutull á nokkra sök a
því, hverau þeim þremenningunum
hefir erfiftlega gengíft þessi audlega
akkorftsvinna, þar sem misritast
haffti í blaöinu BPali“ í Péturs
staft, svipaft og Vesturland henti 1
sumar, er þaft reit Jon í staft
Bjarna. Þaft annaft, sem ruglaft
befir konsúlinn, klæftskerann og
ritstjórann i sannleikans leit, er
þaft, aft Skutull vitnaöi ekki í
nýjustu þýftingar biblíunnar, heldur
fór hann eftir tilvitnum meistara
Jóns Vidalins, sem eins og
þessir tveir Jonar kunni nokkur skil á
heilagri ritningu, bvo sem hún þá
var látin á þrykk út ganga. —
Staftur sá í Vid lins postillu. sem
Skutull studdist vift, er a 82. bls.
ellefth útgafu og hljóftar þanuig :
„ . . . svo sem Pall segir Róm.
6: Þér eruft fielst.ir af syndinni,
oiftnir þjónar léttlætisins. En eí
nokkur vill eí lausn þyggja o{
lætur sig festa á eyiunum vift poit
helvitanna andskotanum til eiltfs
þ-ældóms, þá er auftsætt, aft hans
siftara veiftur argara hinu fyrra.
2. Pet. 2 “ — Aft sögn meistara
Jóds er þá þetta aft finna í sift tra
bréfl Péiurs postula, öftium kap -
tula. Þar á því Steinn aft láta þá
endurskíiftu J)na klæftskera og
konsúl, J insson og Samúelst-on, leita.
Og þér munuö finna, að þar
er talað um þiæla spillingarinnar,
sem hafi verift leystir úr ánauftinni
(e. t. v. meft syndahreinsun efta
skírn), en falhft aftur til síns fyrra
lifernis. í nýjustu þýðingum brtzka
biblíufélagsins er hin austurlenzka
Iiking um aft festa þræla á al i
gegnum eytun vtft dyrastaf, ef
peir vildu ekki lausn þiggja úr
anauftinni, látin niftur falla, en i
hennar staft sett orðalag sem auft-
skildara er okkar samtíft. Þir
stendur : „Þvi aft ef þeir, sem meft
þekking Drottins vors og frelsara
Jesú Krists voiu sloppnir frá saur-
ugleika heimsins (eins og þeir Jón-
arnii), flækja sig í honum af nýju
og bifta ósigur, . þá er hift síftara
otftift fyrir þá verra en htft fyrra.
Þvi aft betra heffti þeim verift aft
hafa ekki gjörþekkt veg réttlætis-
ins, heldur en aft hafa gjö’þekkt
hann (hjá Nisbet) og snúa siftan
aftur frá hinu heilaga boftorfti, sem
þeim var gefift. Fram á þeim hefir