Skutull - 19.11.1932, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
og írskrar mennÍDgar og norrænn-
ar. Ennfremur aettar- og étthaga-
tilfinningar annarsvegar og frelais-
þrár og bagsmuna hinsvegar. Eru
margar lýsingarnar mjög stór-
felldar, en um leið eennilegar, þvi
að höfundur er hvergi hlutdrægur,
heldur lætur hvern málstað og
og hverja persónu njóta saunmælis,
eftir því, sem haon kann bezt tök
á. Mjög hrifandi er lýsÍDgin á
heimþrá Norðmanna og Ira, sem
svo þegar til kemur una sér eltki
heldur i ótthöganum. Þeim fer
sem Stefáni Klettafjallaskáldi, er
hann _ segir :
Eg á orðið einhvernveginn
ekkert föðurland.
En naesta kyDslóð er búin að
festa rætur i isleDzkri jörð. Hjá
henni er þráin eítir hinu gamla
ættlandi aðeins hæfileg hvöt til
að leita sér fiægðar og frama, en
hér á íslandi er hennar föðurland.
Persónulýsingarnar eru einhveij-
ar þær beztu, sem eftir Kristmaun
liggja. Er lýst þarua mörgum og
ólikum persónum, og má segja, að
þær standi allar jafn Ijóslifandi
fyrir lesandanum. Náttúrulýsing-
arnar eru hinar fegurstu, og stór-
lirífandi er lýsingin á íslandi, er
landnemarnir sjá það ósnortið i
hinni dásamlegu sumardýrð. Held-
ur auðsjáanlega heimþrá höfundar
á pennanum, er hann skrifar þá
lýsingu, og vart mun finnast feg-
urri, en þö sannaii lýsing á Is-
landi. Mál og still er hvorttveggja
með égætum, glæsilegt sérkenDÍ-
legt, en þó ekki nein tilgerð.
Gallarnir á bókinDÍ sem skáld-
riti eru helst þeir, að frésögnin
er stundum nokkuð lötrandi og
langdregin. Og svo er lokakaflinn-
Hann er ágastlega skrifaður og út
af fyrir sig hrifandi, en liann
minnir um of á lokaþáttinn i
Livets Morgen og þykir mér fyrir
mitt leyti þetta vera ókoscur all-
veigamikill á jafn glæsilegu og
tilþrifamiklu skáldverki og bókin
i raun og veru er. Kristmanni
dettur svo margr veigamikið og
áhrifaiikt í hug, að hann á ekki
að þurfa að stæla það, sem hann
áður hefir skrifað. — — En ef til
vill er það svo, að ýmsum kann
að fÍDnast þetta ekkert lýti á bók-
inni, og þó að það verði yfirleitt
talið lýti, þá hefir hún samt ærið
sér til ágætis.
(jiuömumlnr Gíslagon Hagalín.
„Ekkert lært og engu gleymt.”
Masaús Gaðmsnússon fer, orj
Ölafnr Thors kemur i staðinn.
Það þóttu undur mestu, þegar
ihaldsflokkuiÍQn gerði Magnús
Guðmund<ison að dómsmálaráð-
herra, þvi hvað sem öðru leið, þá
hafði þó löglegur dómsmálaráð-
lierra ríkisins ákveðið, að höfða
skyldi sakamál gegn Magnúsi, og
ilokkurinn, sem 'slíkur, gat livorki
sagt frá né til um sekt hans. Þá
þóttu það einnig undur mikil,
þegar Magnús vék úr stöðu skip-
stjóranum á Ægi, sakir þess, að
hafin var gegn bonum rannsókD,
en sat sjálfur aem fastast. Nú hefir
Magnús verið dæmdur sekur, og
hann sagt af sér. — Ihaldsblöðin
telja dóminn alraDgan vegna
þess, að Hermann Jóuasson sé
fiamsóknartnaður og hafi þegið
embætti sitt af Jónasi frá Hriflu.-
— Telja blöðin ennfremur, að
Magnúsi sé vis sýknun í ILesta-
létti. Dómurinn befir þegar verið
birtur, ásarnt forsendum, í sunn-
anblöðunum, og getur fólk þar
kynnt sér hanQ og forsendurnar.
En aDDars er það ekki ný bóla,
að ihaldsblöðin telji þá dóma
ranga, sem ganga gegn þeirra
flokki, og steodur þar næst að
minna Ísíirðinga á skammir Vest-
urlands út af dóminum i Hnífs-
dalsmálinu. Og þar sem ibalds-
menn telja dóminn rangan af því,
að framsóknarmaðurinn HermaDn
Jónasson kvað hann upp, þá
liggur nærri að benda á, að sam-
kvæmt þeirra hugsunargangi beri
ekki að taka alvarlega sýknudórn,
er Hæ<tiréttur kuDni að kveða
UPP yfif Magnúsi, því að i Hæsta-
rétti sitja að eins ihaldsmenD.
Hvernig er svo val flokksins á
nvja dómsmátaráðlierranum í þess-
aii bjargráðastjórn, ssdi átti að
verða. Sá maður, sem orðið hefir
fyrir valinu, er ekki aðeins
fjandsamlegur öllum verklýðssam-
fökum og allri jafnaðarmennsku,
sem stærsti atvinnurekandi, fisk-
kaupmaður og forÍDgi atvinnurek-
enda, heldur er lika ein9 ástatfc
um hann og Magnús, þegar hann
tók við embætti. Ólafur er einnig
undir rannsókD, fyrirskipaðri af
dómsmálaráðherra framsóknar-
flokksins, þess flokks, sein nú, á-
samt ihaldsdokknum, ber ábyygð
á stjórn landsins.
Má segja um íhaldsflokkinn, að
hann hafí ekkert lært og engu
gleymt. —
((L.ík í lestinni”
Hér Iiefir áður verið bent á
lýsingar Páls Kolka,- íhaldslæknis
i Vestmannaeyjum, á Sjálfstæðis-
flokknum svokallaða. I seft. sl.
skrifar hann ennfremur á þessa
leið um ihaldið í blað sitt
„Gest“ :
„Sjálfstæðisflokkurinn siglir með
lik í lestinni, ekki eitt, lieldur
mörg. Það eru þeir mörgu, sem
eru svo miklir einstaklingshyggju-
menn, að tillitið til heildarinnar,
þjóðfélagsins eða bæjarfélagsins,
iná sin einskis lijá þeim i sam-
anburði við eigÍDhagsmuni þeirra
sjálfra eða annara, sem likt eru
settir í þjóðfélaginu. P y r i r
þessum mönnum vak-
ir engin önnur flokks-
hugsjón en sú, að geta
látið aðra vinna fyrir
sig fyrir lagtkaup. Þeir
eru á móti öllum framfaramálum,
verklegum og menningarlegum.u
— Pinnst mönnum þetta ekki
furðu snjöll lýsing hjá Kolka
lækni á flokksmönnUm sínum ?
G'uilrófjurr
9,50 pr. 60 kg.
KAUPFÉLAGIÐ
KYHDILL
er timarit alþýðunnar.