Skutull - 22.12.1932, Blaðsíða 2

2
SRÖTUtC
viðurkenna, að mjólkin
fæðutegundin, sem fæst. Smjörlíkisgerð ísafjarðar notar
kynstrin öll af mjólk og rjóma i smjörlikið.
I
Sólar srxij 0r lí Isi
og Sbjöm\a.sm30rlík:i
er þvi fjörefnamesta smjörlíkið sem þér fáið.
Munið að biðja altaf um það, og
Sólarj'u.rtafei'ti
til bökunar. Þá fáið þér það besta.
Eflið hag hæjarins! Stjðjið ísflrskan iðnað!
Drottinn gaf,
drottinn tók-—.
OJdviti Bolvíkinga vaið alræmd-
ur um land allt sl. vor, er hann
æt.laði, ásamt fatækranefnd Hó's-
hiepps, að sundra heimili Gnðjóns
Bjnrnasonar vesrna sveitarstyrks,
er hann hafði neyðst til að fá í
langvarandi veikindum sínum. En
nú hefir þessi oddvitanefna bætt
gráu ofan á svait í gaið Guðjóns.
Þann 12. septemhar 1931 er
Guðjóni mæld út eifðafest.ulóð, en
síðalstl. haust er hún tekin af
h o n u m og fengín öðrum. Odd-
vitinn færir það til réftlætingar
þessara aðgerða, að Guðjón hafi
ekki verið búinn að giiða ióðina
eftir ár frá útmælingu, eins og
honura hafi borið — og því verið
sviftur henni.
Nú heldur Guðjón því fram, að
það hafi verið algild regla — svo
sem sjá megi af lóðaútmælinga-
bók hreppsins, að binda fullnægingu
þessa ákvæðis lóðabiófsins við
akveðinn dag að vorinu um það
leyti er ræktun hefst, nfi. 1. juni.
Þuifl því lóð, sem mæld er út 12.
sept. 1931 ekki endilega að vera
orðin giit þann 12. sept. 1932
er ein besta og vítaminríkasta
heldur nægi það skv. reglunnf, að
skilvrðinu sé fnllnægt fyrir 1. júni
1933.
Nú kunna samt einhverjir að
halda. því fram, að oddviti sé í
sínnm rétti, fyrst árið hafi verið
liðið, hvað sem reglunni líði. En
þá er skemmtilegt að vita það. að
núverandi oddvita var mæld út, lóð
27. 8ept 1929, eða fyrir rúmum
þ'ereur árum,og hefir ekki uppfyllt
giiðingarskilyiðið ennþá — — og
ekki heldur veríð sviftur lóðinni
vegna vauiækslunnar. Af þessu
verður ljóst, að Boluugavík er ekki
eftiibátur annara plássa með það
að hafa tvennskonar léttlæt.i —
yfirstéttariéttlæti og öreigaiéttlæti.
En annar eins glerhúshúi og Jó-
hannes Teitsson oddviti er í þessu
máli, er ekki vel til þess fallinn að
hefja grjótkast, hvoiki með því að
svifts fatæklinga útmældum lóöum
sínum eða á annan hatt.
En nú ber að lita á fleira i
þessu máli. Hveiju var um að
kenna, að Guðjón skyldi ekki vera
búinn að girða lóðina? Og, hafði
hann ekkert gert til að reyna að
koma því í kring nógu snemma9
Fatækt Guðjóns, sem hafði aukist
mjög við langvarandi veikindi hans
og atvinnuleysi síðan 12. sept 1931,
ollu þvi, að hann gat ekki útveg-
að sér girðingarefni. Eg býst ekki
Elnu slnni var
heitir æfint.ýrabók fyrir börn, sem
send var á bókamarkaðinn núna
fyrir jólin. Er þar að finna nýstár-
legt lesefni fyrir börn, því ekki etu
persónurnar gerðar að konungum
og keisurum, prinsum og prin-
sessum eins og venjulegt er, heidur
er í æfintýrum þessum reynt að
vekja aðdáun á og samúð með
óbreyttu alþýðufólki við störf sín
og strit.
Jólin koma
heit.ir Dý barnaTiók eftir Jóhannes
úr Kötlum. Hún er um Gtýlu og
jólasveinana og ófreskjuna illiæmdu,
jólakðttinn. Myndirnar eru eft.ir
Tiyggva Magnússon listamann. Frá-
fögnin er öll i liprum og auð-
skildum Ijóðum við barna hæfi.
einusinni við, að oddvitinn haldi
því fram, að orsökin hafi venð
ómennska.
Þá hafði Guðjón líka fatið þess á
ieit við hreppsnefnd löngu fyrir 12.
srpt, 1932 (það var í rnaí), að hrru
lanaði sér 130 krónur fyrir giið-
ingarefni. Til tryggingar bauð hann
veð i lóðinni, og að hreppurinn
tæki allt, sem hann fengi skv.
ræktunarlögunum fyrir giiðingu og
jf-rðarbætur, unz skuldin væri
greidd. þessari beiðni G-ðjóns neii-
aði hreppsnefndin, og viit.ist, á-
hættau þó ekki næsta mikil. —
Þetta taldi hieppsnefndin hættulega
braut, og gaf hún sjálfshjargarvið-
leitni öieigans svo vel útilátinn
snoppung með neit.un sinni, sem
verða mátti.
Nú viídi Guðjón reyna seinustu
leið með að út.vega sér fó til
kaupa á girðingarefni. Sú leið var
að veðsetja lóðina, en t.il þess þurfti
hann að hafa lóðarbréf í höndum.
Átti hann þá tal við Jóhanries
oddvita um þetta og fór þess á
leit, að hann léti sig fá lóðarbréfið
í hendur til lánsútvegunar. Þetta
var 29. ágúst — áður en ár var
liðið frá útmælingardegi. Þessu
neitaði oddviti, og sagði þá öuð-
jóni frá, að það væri ekki víst,
hvort hann fengi að halda lóðinni,
því það væri annar maðnr búinn
að biðja um hana. Bað oddviti ^
Guðjón meira að segja i þetta sinn