Skutull - 24.07.1949, Side 1

XXVII. árg. Isafjörður 24. júlí 1949. 22. tölublað.
Gjalddagi SKUTULS
er 1. júlí.
Árgangurinn kostar
kr. 20.00.
Söngför Sunnukórsins.
„Bjai't yfir landi og létt yfir
Færeyjaför Isfirðinga.
Isfirzku íþróttamennirnir eru nýlega komnir heim frá
Færeyjum, og hefir blaðið snúið sér til Finns Finnssonar,
formanns k.s.f. Vestra, og spurt hann frétta af ferðalag-
inu. Fer frásögn hans hér á eftir.
hug“ —.
Eins og flestura mun kunnugt er
Sunnukórinn nýkominn heim úr
söngför um Noröurland. Af þeim
fréttum, er borizt hafa af kórnum
í útvarpi og blöðum, vita flestir Is-
firðirigar að kórnum liefir verið
vel fagnað þar, sem hann heíir lál-
ið lil sín heyra og að hann mun
frekar hafa verið sínu byggðariagi
til sóma en hitt.
1 tilefni af þessu ferðalagi hitti
ritstjöri Skutuls, formann Sunnu-
kórsins, Ólaf Magnússon, sem var
fararstjóri ferðarinnar, og bað
liann að scgja nokkru nánar frá
ferðalaginu og fara upplýsingar
hans hér á eftir:
Var stofnað til þessarar söngfar-
ar í nokkru sérstöku tilefni?
Já, eiginlega var það. Raunar
liefir oft áður verið um það talað,
að fara söngför til Norðurlandsins,
en aldrei orðið úr. Á. s.l. starfsári
liaföi söngstjórinn, Jónas Tómas-
son, á orði, að fara að hætta söng-
stjórninni, sem liann liafði haft á
hendi frá stofnun kórsins, eða í
rösk 15 ár, en ýmsum tónmenntar-
störfuin liefir hann gegnt hér í
meira en 40 ár. Áður liafði Jónas
gerl ráðstafanir til að þetta starf
kæmist i góðar hendur, ineð ráðn-
ingu Ragnars H. Ragnar lil bæjar-
ins.
Jónas er Þingeyingur að ætl og
þótti jiví vel við eigandi að kórinn
heimsækti bernskustöðvar hans,
áður en hann liætti söngstjórastarf-
inu og var samþ. lillaga um
þessa söngför á aðalfundi kórsins í
oklóber s.l.
Undirbúningur hefir því verið
langur og gengið vel?
Nei og já. Um þessar mundir
hafði kórinn sýningar á óperett-
uiini „Bláa kápan,“ síðan tóku við
jólaannir og ársuppgjör og var því
áformað að hefja ekki söngæfingar
fyr en síðari liluta janúar, en áður
en til jiess kæmi var komið hér
samkomubann, sem ekki var aflétt
fyr en síðast í apríl, og var því
ekki liægt að hefja æfingar fyr.
Stjórn kórsins hafði, í samráði við
söngstjóra valið þau sönglög, er
tekin skyldu til meðferðar og á-
kveðið að æfa fyrir tvennskonar
samsöngva, eða lög kirkjulegs- og
almenns efnis. Þá ákvað stjórnin
að fresta frekari undirbúningi þar
til séð yrði, hvort nokkrar líkur
væru til þess að hægt væri að full-
æfa lögin á svo stuttum tíma, eða 2
mán. Þegar mánuður var liðinn af
æfingatímanum sýndi það sig að
söngfélagarnir liöfðu lært lögin,
sóttu æfingarnar af kappi —
minnst þrisvar í viku, venjulega
frá kl. 9 11 og aukaæfingar eflir
þörfum, og sýndu yfirleitt frábær-
an áhuga fyrir ferðalaginu. Var það
augljóst að söngförin yrði farin,
enda varð undirbúningi ekki
frestað lengur.
Þið sunguð svo hér á Isafirði
áður en þið fóruð norður?
Já, okkur þótti sjálfsagt að gefa
ísfirðingum kost á að lieyra söng-
inn áður en farið var af stað, þar
sem vilað var fyrirfram, að flokk-
urinn mundi sundrast fyrir heim-
komuna. Við hélduin samsöngva
bæði í kirkjunni og Alþýðuhúsinu
hér við ágæta aðsókn og góðar
udirtektir.
Svo liófst þá ferðalagið?
Já, með Esju aðfaranótt fimmtud.
30. júní. Við höfðum verið að von-
ast eftir góðviðri en á miðvikudag-
inn var ekki á að lítast — austan
rok og rigning. Veðrinu slotaði þó
ineð kvöldinu og þegar lagt var af
stað kl. 3,30 var komið gott veður.
Komið var til Siglufjarðar eftir
ágæta ferð kl. rúml. 1. e.h. Var þá
fjöldi Siglfirðinga mættur við lend-
ingarstað. Kirkjukór Siglufjarðar
fagnaði okkur með laginu „Þér
lýtur heimur, fagri sólarson“ eft-
ir Jónas Tómasson og bæjarstjór-
inn, Gunnar Vagnsson, flutti ræðu.
Fararstjórinn þakkaði og flutti stutt
ávarp til Siglfirðinga, cn því næst
söng Sunnukórinn. Flestir Isfirð-
ingarnir áttu þarria vini og kunn-
ingja, sem þeir lieimsóttu og þágu
góðgerðir af. Við sungum þarna
tvisvar, í kirkjunni kl. 5 við frekar
litla aðsókn, enda var tíminn ó-
heppilegur, og í bíóhúsinu kl. 8,30
fyrir fullu húsi og við ágætar und-
irtektir.
Að loknum söngnum bauð bæjar-
stjórn Siglufjarðar, ásamt kirkju-
kórnum og karlakórnum „Vísi“
okkur til veizlufagnaðar að Hótel
Hvanneyri. Voru þar ræður fluttar
og sungið dátt og stóð liófið frain
yfir miðnætti. Var þá haldið til
skips og enn skiptst á söngvuin og
þakkarorðum. Þormóður Eyjólfsson
konsúll annaðist fyrirgreiðslu fyrir
kórinn á Siglufirði með þeim
myndarbrag og prýði, sem vænta
mátli frá hans hendi.
Til Akureyrar var komið föstud.,
1. júlí kl. tæplega 8 að morgni,
austan lcaldi var og skýjað. Kórarn-
ir þar: Kantötukórinn, Kirkjukór-
inn, Karlakórinn Geysir og Karla-
kór Akureyrar, undir, forystu Tóm-
asar Steingrímssonar, heildsala,
höfðu gert okkur boð um að þá
langaði til að heilsa upp á okkur
kl 9 f.h. og var því gefin dagskipun
til Sunnukórsins um að vera mættir
i lyftingu Esju 2 mín fyrr.
Á bryggjunni voru þá mæltir
meðlimir kóranna og heilsuðu
blönduðu kórarnir með Sönglieils-
an Handels. Því næst bauð Ámiann
Framhald á 3. síðu.
„Kalalínaflugbátur frá Flugfélagi
Islands h.f. flutti okkur héðan 3.
júlí s.l. Komið var við á Reyðar-
firði og tekið benzin, en þaðan var
lialdið til Þórshafnar. Farþegar í
vélinni voru 20. Flugskilyrði voru
yfirleitt góð, og fór vel um okkur í
vélinni. 1 námunda við Færeyjar
var þó fremur lágskýjað og þoku-
slæðingur, og var flogið fyrir ofan
skýjabakkann. Eyjarnar sáust þó
brátt greinlega, og eru þær snar-
brattar í sjó fram. Flogið var ineð-
fram suðurströnd Straumeyjar og
síðan tekin stefna í norður til Þórs-
hafnar. Er það strjábýll bær að sjá
úr lofti, og minnir bæjarstæðið
nokkuð á bæjarstæði Ilafnarfjarð-
ar. Hafnarskilyrði virðast vera
framúrskarandi góð. Straks, þegar
flugvélin var setzt, komu eyjar-
skeggjar til móts við olckur á liin-
um sérkennilegu róðrarbátum sín-
um og fluttu okkur til lands. Með-
fram höfninni höfðu safnast saman
liundruð manna, og hefir fólkinu
sjálfsagt leikið forvitni á að sjá ný
andlit eins og gengur og gerist, og
svo var þetta fyrsta íslenzka sjó-
flugvélin, sem lendir í Færeyjum,
og fyrsta flugvélin, sem lendir í
Þórshöfn eftir stríðið.
Við vorum boðnir velkomnir af
formönnum íþróttafélaganna B 36
og H B, og vísuðu þeir okkur á
veitingahúsið, þar sem við áttum að
matast. Maturinn var mikill og góð-
ur, og að mállið lokinni, var okkur
vísað á náttstað í barnaskólanum,
sem er stór bygging úr grásteini,
eins og Alþingishúsið okkar.
Fyrsta kvjöldið notuðum við til
að litast um í bænum. Mér fannst
Þórsliöfn einkar vinalegur hær.
Bæjarstæðið er smáhæðótt, og verð-
ur brattinn meiri eftir því sem
fjær dregur sjó. Nægilegt landrými
er til stækkunar og á seinni árum
hefir talsvert verið byggt af nýjum
húsum, bæði úr timbri og steini.
Víða í húsagörðum og meðfram
götum eru fögur tré, og var mér
sagt, að þau hafi ftest verið gróður-
sett fyrir 20—30 árum. Leggja bæj-
arbúar mikla vinnu í að viðhalda
þessum trjágróðri, enda er hann
liin mesta bæjarprýði. Göturnar í
Þórshöfn eru flestar malbikaðar, en
þær eru flestar þröngar og sumar
gangstéttalausar. Okkur þótti akst-
ur þar nokkuð ógætilegur, en það
gelur hafa stafað af því, að þar er
hægri handar akstur. Bílar eru litl-
ir í Færeyjum, flestir enskir.
Verzlanir eru margar í bænum og
virtust þær hafa fjölbreyttan varn-
ing á boðstólum. Nokkur togaraút-
gerð er frá Þórshöfn, og var okkur
sagt, að Færeyingar ættu alls 35
togara, þar á meðal stærsta togara á
Norðurlöndum.
Um kvöldið var okkur boðið á
dansleik, þar sem 7 manna hljóm-
sveit lék fyrir dansinum enska og
ameríska „slagara“, og fannst mér
dans Færeyinga fjörugur, og lítið
skeitt um smá árekstra á gólfinu.
Fólkið reykti mikið, ekki síður
konur en karlar, og þótti mér nóg
um. Stúlkurnar eru minna málaðar
en þær íslenzku, og berast ekki
eins mikið á í klæðnaði.
Af kynnum okkar við Færeyinga
fyrsta daginn þóttist ég finna, að
þeir væru bæði þjóðlegir og gest-
risir, og gæfu Islendingum ekkert
eftir hvað rausn og höfðingsskap
snertir.
Þriðjudaginn 5. júlí átti fyrsti
kappleikurinn að fara fram, og bið-
um við dagsins fullir eftirvænting-
ar. Félagið H. B. átti að leika á
móti okkar liði og kl. 18,30 hófst
athöfnin með því að lúðrasveit lék
marsa, og knattspyrnuliðin gengu
inn á völlinn með fána sína í farar-
broddi. Þjóðsöngvarnir voru leikn-
ir og heilsað ineð fánakveðju og var
öll athöfnin hin virðulegasta.
Iþróttavöllurinn stendur í svo-
kölluðum Gundadal, sem er rétt
fyrir utan borgina. Þar er einkar
fagurt íþróttasvæði og hentugt.
Voru þar vellir fyrir handknattleik
og tennis ásamt knattspyrnuvellin-
um sem er malarvöllur. Var hann
stór og gott að leika á honum. Á
honum fóru fram öll hlaup og köst,
en stökkin á þar til gerðri braut
við liliðina á vellinum. Gott land-
rými er fyrir hlaupabrautir kring-
um völlin. Myndarlegir íþróttaklef-
ar með baði eru við völlinn.
Um þennan fyrsta leik má segja
það, að okkar menn léku yfirleitt
betur saman og áttu meira í leikn-
um. Þegar fyrri hálfleikur var um
það bil að enda tókst H. B. að
skora mark, eftir snarlegt upp-
hlaup. Þegar 8 mín voru liðnar af
síðari hálfleik tókst Magnúsi Guðj.,
að skora mark en 5 mín. síðar
gerði II. B. annað mark sitt. Það
fór þó svo að olckar mönnum tókst
að jafna metin og vel það, því leikn
um lauk með sigri Isfirðinga 3:2.
Síðari mörkin skoruðu Jens Sumar-
liðason og Magnús. Þetta var yfir-
leitt jafn leikur og ákaflega spenn-
andi á köflum, og voru hin snörpu