Skutull - 30.09.1949, Page 1
Gjalddagi SKUTULS
var 1. júlí.
Árgangurinn kostar
kr. 20.00.
28. tölublað.
Oflof er háð.
„Enginn myndi þat) þora aS
segja sjálfum honum þau
verk lians, er allir þeir, er
heyrfiu, vissu, aö hégómi
væri og skrök, og svo
sjálfur hann. I‘aö væri þá
HÁÐ, EN EIGI LOF“.
Svo segir sá merki sagnaritari,
Snorri Sturluson í Prologus að ó-
dauðlegu snilldarverki sínu, Heims-
kringlu.
En nú eru breyttir tíniar. Nú er það
talin smekkvísi að lofa menn há-
stöfum fyrir það, sem þeir hafa
livergi nærri komið. Tökum til
dæmis grein Ásbergs Sigurðssonar
í Vesturlandinu 9. september s. 1.
um Sigurð Bjarnason.
Þar er honuin þakkað vegarsam-
bandið við Djúp, það er vegurinn
um Þorskafjarðarheiði.
Þetta er oflof og þar með háð,
því að þessi vegargerð var að fullu
ráðin, áður en sá merki maður,
Sigurður Bjarnason sté fæli sínum
inn fyrir Alþingisdyr, sem þing-
fulltrúi.
Næst er honum þakkað, að nýr
og glæsilegur djúpbátur, Fagranes-
ið, hafi verið keyptur til stórra um-
bóta á samgöngumálum héraðsins.
En einnig þetta er oflof og háð,
|)ví að nærri því máli koin Sigurð-
ur Bjarnason ekki. — Það voru þeir
Torfi Hjartarson og Hannibal Valdi
varsson, sein gengu frá kaupum á
j)ví góða skipi, án allrar aðstoðar
Sigurðar Bjarnasonar, enda átti
hann þá ekki sæti á Alj)ingi.
„Hin myndarlegu sjávarþorp við
Djúp, Bolungarvík og Súðavík,
voru ekki i akvegasambandi við
Isafjörð og Hnífsdal“, segir í um-
ræddri lofgerðarrollu Ásbergs, að-
stoðarritstjóra.
En því miður eru Bolungarvík og
Súðavík ekki ennþá í akvegarsam-
bandi við Isafjörð, og verða það
naumast á þessu herrans ári, þrátt
fyrir sjö ára þingsetu Sigurðar frá
Vigur. Lofgjörðannáttur þess af-
reks verður því harla lítill, og
stappar nærri háði og spotti.
Þá er Sigurður Bjarnason enn-
fremur liafinn til skýjanna í á-
ininnstri grein fyrir útvegun stór-
virkra vegagerðar- og landbúnaöar-
véla, sem hann hafi útvegað i hér-
aðið.
Hver þekkir nokkrar slíkar vélaj',
sem Sigurður Bjarnason hafi út-
vegað í héraðið? Hvar vinna þess-
ar vélar og hvaða Grettistökum
hafa þær lyft?
I framhaldi af þessu er atliygli
lesandans beint að því, að með vél-
um Sigurðar liafi ræklunin aukizl,
og með bættum samgöngum hins
ágæta djúpbáts, sem liann útveg-
aði, hafi skapazt aöstaöa til mjólk-
urframlciöslu. — 1 raun og veru
eiga menn því að skilja aö jarörækt
arframkvæmdir og mjólkurfram-
leiösla viö Djúp séu í rauninni
miklu fremur verk Sigurðar Bjarna
sonar frá Vigur, en bændanna
sjálfra. -— Hvar á svona oflof að
lenda?
Að saina brunninum ber um bæll
hafnarskilyrði i þorpunum vegna
alorku þingmannsins. Af því leið-
ir bæði aukna útgerð og betri nýt-
ingu aflans í landi. — Allar slíkar
framfarir er mönnum þannig ætlað
að þakka Sigurði Bjarnasyni frem-
ur cn úigeröarmönnum og sjómönn
um i Norður- Isafjarðarsýslu.
Lofgjörð er Sigurði líka sungin
fyrir „ötulleik og árvekni” í milli-
göngu sinni fyrir kjósendur við ráð
og nefndir og lánsstofnanir Reykja
víkurborgar.
Þetta lof er napurt háð, því að
um fátt eru menn belur sainmála
við Djúp, en að Sigurður Bjarnason
hafi verið næsta gleyminn á gefinn
loforð um slíka fyrirgreiðslu og
reynzt fremur sinnulaus um þess-
konar erindi fyrir Norður- Isfirð-
inga.
Sagt er enn í lofgrein Ásbergs
Sigurðssonar, að það sé sammæli
manna, hvar i flokki, sem þeir
slandi, að Sigurður Bjarnason frá
Vigur hafi sýnt hinn mesta dugnað
í forustu sinni um frainfaramál
sýslunnar.
Þessum fullyrðingum ber þó
heldur illa saman við raunveru-
leikann, því að það ér sannast
sagna, að jafnvel flokksmenn Sig-
urðar -í kjördæminu eru mjög ó-
sammála um afrek hans og hafa
sumir þeirra ekki farið dult með ó-
ánægju sína.
Þá hafa andstæðingar Sigurðar
heldur þótzt verða þess varir, að
úrlausn framfaranna vildi stund-
um fara fram hjá garði þeirra,
hvernig sem á því stendur, og er
þó slík hlutdrægni aldrei hyggileg.
Verður því lofið um dugnaðinn
lasti nær og lyktai jafnvel af liáði.
Halda menn nú ekki, að heppi-
legra hefði verið fyrir þingmann-
inn sjálfan, að segja á honum kost
og löst, og hefði þá lýsingin orðið
citthvað á þessa leið:
Sigurður Bjarnason er glaðvær
og viðkunnanlegur í viðmóti — al-
mennilegur strákur, eins og yngra
lólkið mundi segja. Dugnaðarmað-
ur er hann enginn, enda hefir hann
alltaf átt þess kost að taka lifinu
létt. Ábvrgð alvarlegra starfa leggst
ekki þungl á manninn, og hefir það
sýnt sig jafn greinilega, livort sem
Mtið er á feri! hans sem forseta bæj-
arstjórnar á Isafirði eða sein al-
þingismanns fyrir Norður-Isfirð-
inga. Sigurður er all Vel máli far-
inn, en liugsjónahita verður sjald-
an vart í ræðum hans, enda gerir
liann engar kröfur til flokks síns
um slíka liluti.
Sigurður Bjarnason er sjálfglað-
ur maður að eðlisfari, gengur fast
eftir vegtyllum sér til lianda, eink-
um þeim sem ekki krefjast mikilla
starfa. Lífsgleði mannsins leitar út-
rásar í samkvæmislífi og ulanlands
ferðum, og hefir hann oft sýnzt
að hafa þá hagsýni til að bera fyrir
sjálfan sig, að koma drjúgum hluta
af kostnaði þessara lystisemda yfir
á annarra herðar.
Óraunsær maður er Sigurður
Bjarnason, tyllir hann málefnalega
léttilega tám í jörð, en fer oft skýj-
um ofar um fánýta hluti, sem eng-
Skutull gerði nýlega að uintals-
efni valnsstöðuna í húsgrunni
þeim, sem dieselsainstæðu Raf-
veitunnar er ætlað að standa á inni
í Engidal.
I tilefni þessara skrifa hefir
Vesturland sagl: I‘aö má hugga rit-
stjórann (þ.e. Skutuls) strax með
þvi, aö þessi vatnsagi hefir engin
áhrif á rafmagnsframleiöslu fyrir
bæjarbúa i vetur og er ekki alvar-
lcgs eölis".
Eftir þessi hlýlegu lniggunarorð
reynir svo Vesturland að ná sér
niðri á ritstjóra Skutuls, og hyggst
greiða l)æði þung högg og stór út
af allt öðru máli, og í illsku sinni
upphefur blaðið svívirðilegan at-
vinnuróg um tvö fyrirtæki í bæn-
uin, og ræðst þá að sjálfsögðu um
leið jafnframt á alla stjórnendur
þessara fyrirtækja, forstjóra þeirra
og þá inenn aðra, sein hjá þeiin
vinna, en meðal stjórnendanna í
öðru fyrirtækinu er Ivjartan Jó-
hannsson, læknir, og frambjóðandi
Sjálfstæðisflokksins, og kann hann
blaði sínu litlar þakkir fyrir þessi
skrif, samanber yfirlýsingu frá
stjórn Fiskimjöl h.f. á öðrum stað
í blaðinu.
Nú vill svo til, að síðan Skutull
gerði viðbótarbygginguna í Raf-
stöðinni að umtalsefni, liggja fyrir
nánari upplýsingar um vatnsagann
þar, og telur Skutull rétt, að bæjar-
búar fái sjálfir að skapa sér skoð-
un um mál þetta, eftir þeim gögn-
um, sem fyrir liggja. — Vesturland
telur, að leki þessi muni ekki hafa
áhrif á rafmagnsframleiðslu fyrir
Iiæjarbúa í vetur, og lætur þess þá
um leið ógetið, að því var yfirlýst
af íhaldskonimum að umrædd dies-
elsamstæða ætti að koma í gagnið
s.l. vetur, og vitanlega gleymir
blaðið að reilcna út, liversu lengi
um verða til nytja eða’ gagns á
næstu árum.
Eiga bændur og sjómenn einna
erfiðast með að sætta sig við þessa
eiginleika fulltrúa síns, enda krefst
lífið annars af því fólki, sem jörð-
ina erjar og sjóinn sækir í blíðu
og stríðu.
Það sein liér hefir verið sagt um
Sigurð Bjarnason fer sanni nær um
eiginleika hans og afburði, en last
það í lofs formi, sem Vesturland
ið bar á hann þann 9. september
síðastliðinn. — Isfirðingar og
Norður-Isfirðingar þekkja mann-
inn og geta vissulega sagt til um
það, hvort hér sé mikið á mann-
inn liallað.
„félagi Gottwald“ var látinn bíða
á hafnarbakkanum, þangað til hann
var fluttur fram í Engidal.
En nú skulu menn lesa eftirfar-
andi fundargerð eins og Kjartan
Ólafsson, kaupm., hefir bókað
hana.
Fundargerð
raf veitusti órnar.
„Árið 1949, föstudaginn 23. sept-
ember var fundur haldinn á skrif-
stofu rafveitunnar. Mættir voru:
Matthías Bjarnason, Sigurður Hall-
dórsson, Halldór ólafsson, Birgir
Finnsson, Kjartan Ólafsson, Hanni-
bal Valdimarsson.
Fyrir tekið:
Lagt fram bréf rafveitustjóra til
Ragnars Bárðarsonar, þar sem raf-
veitustjóri áskilur sér rétt til bóta
f.h. rafveitunnar vegna galla, er
hann segir hafa komið í ljós við
framkvæmd viðbyggingar við stöðv
arliús.
Vegna þessa bréfs óskaði Ragnar
Bárðarson eftir að mæta á fundin-
um.
Ragnar bar fram ýmsar spurn-
ingar fyrir (sic) rafveitustjóra
vegna byggingarinnar (síc), og
svaraði rafveitustjóri þeim spurn-
ingum á fundinum.
Rafveitustjórn samþ. að fara inn-
eftir og líta á verkið og athuga
hvaða leiðir séu heppilegastar til
þess að komast fyrir þann leka,
setn komið hefir í Ijós upp um und-
irstöðusteypu.
Matthías Bjarnason bar fram eft-
irfarandi tillögu eftir að rafveitu-
stjórn hafði farið inn að stöðvar-
lmsi og litið á aðstæður þar:
„Rafveitustjórn telur að heppi-
legasta leiðin til að losna við leka-
Framhald á 4. síðu.
„Ekki er kyn
þótt keraldið leki.“