Skutull - 07.10.1949, Blaðsíða 6

S K U T U L L
Vaxandi flokkur
1 síðusu kosningum til Alþingis,
sem fram fóru 1946, vann Alþýðu-
flokkurinn meira á en nokkur
liinna flokkanna. Var hann þó fyr-
ir þær kosningar ýmist sagður
dauður eða deyjandi í áróðri and-
stæðinganna, og spáð hinum herfi-
legustu afdrifum í kosningunum.
Eftir á, þegar staðreyndirnar töl-
uðu sínu máli, kvað við nokkuð
annan tón í blöðum andstöðuflokk-
anna, t. d. sagði
Vísir þ. 6. júlí 1946:
„Fylgi kommúnista og Sjálfstæð-
isflokksins hefur aukist í sömu hlut
föllum, þ.e.a.s. um 10 af hundraði
eða vel það. Hefur þó Sjálfstæðis-
flokkurinn aðeins orðið drýgri.
Hinsvegar felst aðaltap kommúnista
í því að AJþýðuflokkurinn hefur
unnið stórfelldan kosningasigur og
óvenjulegan miðað við kosningar
hér á landi. Alþýðuflokkurinn jók
fylgi sitt um 36 af hundraði, (á að
vera 40 af hundraði) og er það
mikil aukning. Þegar þess er gætt,
að sá flokkur hefur frekast átt í
vök að verjast gegn kommúnistum,
boðar sigur hans í rauninni enn
frekari ósigur kommúnista í fram-
tíðinni og þá einkum innan verka-
lýðshreyfingarinnar. Myndu fáir
harma, þótt nokkur hreyting yrði
á stjórn verkalýðsmálanna, sem að
ýmsu leyti hefur verið með endem-
um síðustu árin og þjóðinni jafnvel
stórskaðleg.“
Já, Alþýðuflokkurinn vann „stór-
felldan kosningasigur“, þrátt fyrir
hrakspárnar, og sú spá Vísls, að
Alþýðuflokkurinn mundi sigra
kommúnista innan verkalýðshreif-
ingarinnar hefir nú rætzt, svo sem
kunnugt er frá Alþýðusambands-
þingi s.l. haust.
Hvað sagði aðalmálgagn Sjálf-
stæðismanna um Alþýðuflokkinn
eftir síðustu kosningaslag? Var
flokkurinn þá ekki „pínulítill?“
Morgunblaðið sagði
7. júlí 1946:
„Af fjórum stjórnmálaflokkum
landsins eru tveir ánægðir en tveir
óánægðir með kosningaúrslitin.
Sjálfstæðismenn eru ánægðir fyr-
ir sitt leyti. Atkvæðatala flokksins
hækkaði um nálega hálft fjórða
þúsund.
Atkvæðafjölgunin var svipuð í
Alþýðuflokknum. Hann hætti við
sig 3 456 atkvæðum. En atkvæða-
aukningin í kommúnistaflokknum
varð 1 990 eða alt að því helmingi
minni en hinna flokkanna.
Alþýðuflokksmenn eru að sjálf-
sögðu ánægðir yfir úrslitunum.
Flokkur þeirra er nú orðinn álíka
stór og kommúnistaflokkurinn er
með þjóðinni. Og þingnienn flokks-
ins orðnir 9 í stað þess að þeir
voru áður ekki nema 7.
Ýmsir menn hafa litið svo á, að
Alþýðuflokkurinn kynni að gufa'
upp smátt og smátt, og hverfa þá að
verulegu leyti inn í kommúnista-
flokkinn. En eftir þessar kosning-
ar eru allar slíkar hugleiðingar út
í hött. Alþýðuflokkurinn er í vexti
livort sem mönnum líkar það betur
eða verr“.
Fyrir þær kosningar, sem nú
fara í hönd, hefir íhaldspressan
þrástagast á nafngiftinni „pínu-
litli flokkurinn“ um Alþýðuflokk-
inn. Þessi barnalega nafngift mun
vera uppfundin af Sigurði frá Vig-
ur, og ber ótvíræðan vott um and-
legan vöxt mannsins. Iin það þarf
meira hugvil en lýsir sér í því, að
kalla Alþýðuflokkinn „dauðan“ eða
„pínu lítinn", til þess að láta hann
„gufa upp“. Það fengu vitsmunaver
ur Morgunhlaðsins að reyna i sið-
ustu kosningum, og urðu nauðugir
viljugir að játa.
Eftir kosningarnar 23. þ.m.
munu þeir enn á ný þurfa að gera
játningar um vöxt og viðgang Al-
þýðuflokksins, og kyngja fyrri full-
yrðingum sínum um fylgishrun
hans. Þeir tala út í hött fyrir kosn-
„Þagað gat ég
Verzlunar- og innflutningsmálin
eru nú injög á dagskrá. Engum
dylst, að þau mál eru í miklu ó-
fremdarástandi og þurfa lagfæring-
ar.
Þetta er Alþýðuflokknum vel
Ijóst. Má í því sambandi minna á
frumvarp Emils Jónssonar um
verzlunarmálin, sern hafa mundi í
för með sér, ef að lögum yrði,
margháttaðar hagsbætur f-yrir al-
menning.
Frainsóknarflokkurinn hefir eink
um gert sér tíðrætt um þessi mál
og þykist tala þar sem fulltrúi al-
mennings. Áhugi flokksins fyrir
endurhótuin á sviði verzlunarmál-
anna var þó ekki meiri en það, á
síðasta þingi, að hann vildi alls
ekki ræða tillögur Emils Jónssonar,
heldur hamraði á kröfum, sem voru
þess eðlis að litilokað var, að þær
yrðu teknar alvarlega.
Þyngsta ákæra Framsóknar á
hendur Alþýðuflokksins er sú, að
liann standi gegn því, að S.Í.S.
(kaupfélögin) fái ekki það innflutn
ingsmagn, sem því heri.
Ilér hefur Framsóknarflokkurinn
sein svo víða annars staðar, vikið
af götu sannleikans, og er farið að
förlast minni á staðreyndir.
Nú er Framsóknarflokkurinn bú-
inn að gleyma þeim dögum, þegar
hann og Sjálfstæðisflokkurinn réðu
yfir innflutnings- og verzlunarmál-
unum í hróðurlegri samvinnu, án
minnstu íhlutunar af hendi Alþýðu
flokksins. Þá sátu þeir saman í
ríkisstjórn Björn Ólafsson, fulltrúi
lieildsalanna og Vilhjálmur Þór,
fulltrúi kaupfélaganna. Helztu
stuðningsblöð þeirrar stjórnar voru
Vísir, málgagn heildsalaklíkunnar
og Tíminn, málgagn S.I.S.
Maður skyldi nú ætla, að þá hafi
verið vel og viturlega búið að hags-
munamálum samvinnuhreyfingar-
innar, og að Tíminn og stuðnings-
menn Vilhjálms Þórs, liafi ekki lát-
ið ganga á „rétt“ S.l.S. varðandi
innflutninginn.
Þessu var þó mjög á annan veg
farið. Sannleikurinn er sá, að þá
fengu kaupfélögin aSeins 16% af
vcfnaSaruöruinnflutningnum og
ingar, en geta ekki neitað stað-
reyndum að þeim afstöðnum.
Stefna Alþýðuflokksins hefir
stöðugt orðið vinsælli ineðal þjóð-
arinnar, og þær vinsældir ná langt
inn í raðir andstöðuflokkanna,
jiótt fylgið tolli ennþá við þá af
vana og trygglyndi, en elcki vegna
sannfæringar. Smátt og smátt lær-
ist mönnum |)ó að skylja, að Alþ.fl.
einum er treystandi lil að fram-
kvæma stefnu hans, og þá munu
kjósendur landsins fylkja sér um
hann og gera hann voldugastan
allra flokka í landinu. Að því er
örugglega stefnt með kosningasigr-
um ámóta og þeim síðasta, og and-
stæðingunum tekst ekki að hindra
þá þróun með blábjánaleguin nafn-
giftum eða sjónhverfingum á
mannamótum.
þá með sann“
Tíminn minnlist aldrei á þaö þá, að
hlutur samvinnumanna væri fyrir
borö borinn. Nú fær S.Í.S. 33% af
vefnaöarinnflutningnum og er sú
mikla aukning eingöngu að þakka
velvilja og afslööu Alþýöuflokksins
i fjárhagsráöi og ríkisstjórn.
Af skiljanleguin ástæðum minnist
Tíminn ekkert á þessar staðreynd-
ir. Þær eru Framsóknarflokknum
ekkert kærkomnar, svona rétt fyrir
kosningar.
Þó Tímaliðið vilji gleyma þessu
sem öðru eftir að það liefir klæðst
hiðilsbuxunum, reiknar }>að rangt
ef það telur sér trú um, að van-
])roski og dómgreindarleysi almenn
ings sé svo mikið, að liann kunni
ekki að meta það, sem vel er gert.
Það mun Framsóknarflokkurinn
sanna í l)essum kosningum, að það
er ckkerl vænlegt til sigurs að níða
Alþýðuflokkinn og bera hann logn-
um sökum, hvort heldur það er í
verzlunarmálunum eða á öðrum
vettvangi.
Alþýðan hlustar meö varúö á
hrópyröi ftokksins, sem þagöi eins
og steinn á þeim misréttis tímum,
þegar leiötogi samvinnuhrcyfingar-
iiuiar ftatmagaöi í ríkisstjórninni í
cinni sæng meö fulltrúa heildsal-
anna, og sú ríkisstjórn skamniUiöi
Sambandi íslenzkra samvinnufé-
laga aöeins 16% af innfluiningnum.
Þá var sannarlega áslæöa til aö
bera sig illa og kvarta, en þá þagöi
Tíminn og Framsóknarflokkurinii,
enda voru þá ekki kosningar á
næstu grösum.
-------0-------
Verzlunarhöftin og
skattarnir.
FramliaJd af 1. siðu.
þvi, sem sízt má spara? Er það
stefna Sjálfstæðisflokksins í kosn-
ingunum að færa Ijfsskilyrði hinna
fátækustu niður á við? Meðan ekki
liggur annað fyrir verður því mið-
ur að gangá út frá því sem vísu að
slíkt vaki fyrir Sjálfstæðisflokkn-
um, fái hann aðstöðu til þess að af-
loknum kosningum. Og hver vill
styðja Sjálfstæðisflokkinn til slíkra
verka?
Lækkun skatta.
Sjálfstæðisblöðin eru sífellt að
ala á óánægju manna með háa
skatta En hver hefir sett núver-
andi skattalöggjöf? Það skyldi þó
ekki hafa verið Sjálfstæðisflokkur-
inn, sem vantaði peninga í ríkis-
kassann og þurfti því að hækka
skattana.
Lög um tekjuskatt og eignaskatt
eru frá árinu 1935. Síðan eru þau
stórlega þyngd með lögum um
stríðsgróðaskatt frá árinu 1942 og
enn þyngd með lögum um tekju-
skattsviðauka frá 1945.
Má af þessu sjá að núgildandi
skattastigi er ákveðinn eftir tillög-
um fjármálaráðherra Sjálfstæðis-
flokksins og ennfremur er vitað að
um hann var sérstaklega samið við
Framsóknarflokkinn.
Milli kosninga hafa sumir Sjálf-
stæðismenn jafnvel hælt sér yfir
að eiga hæsta skattstiga Norður-
landa. Við þessar kosningar pass-
ar betur að kvarta yfir sköttunum
og Sjálfstæðisflokkurinn, sem selti
skattstigann kvartar mest allra
flokka!!!
Hinsvegar kvartar þó almenning-
ur enn meira bæði undan skattstig-
anum á láguin og miðlungstekjum,
en þó ekki síður yfir augljósum
skattsvikum þeirra, sem hafa háar
lausatekjur. Það cr kunnugt að
launamenn til lands og sjávar gefa
upp hvern eyri og gi’eiða skall af
tekjum sínum, á sama tíma og verzl
unarstéttin skýtur fé undan skalti.
S.l. vetur fékk Sjálfstæðisflokk-
ui’inn tækifæri að sýna hug sinn í
þessu efni. Tillögur liöfðu þegar
borizt l'jármálaráðherra Sjálfstæðis
flokksins um jólaleytið 1948 um ,að
lækka nokkuð skattstigann með því
að hækka persónufrádráttinn, og
laga framtölin með því að gera
tollstjóra og verðlagseftirliti að
skyldu að senda skattayfirvöldun-
um afrit af faktúrum innflytjenda.
Tillögur þessar voru frá milli-
þinganefnd í skattamóhiin. Þeim
hefir verið stungið undir stól.
Sjálfstæðisflokkurinn eða fjár-
málaráðherra hans fékk þarna tæki
færi til þess að leiðrétta nokkuð
skattstigann og koma á réttlæti í
framtölum, þannig að einni stétl
yrðu ekki gefnir möguleikar uin-
fram aðra til þess að draga undan
skatli.
Hvorugt hefir hann gert.
Hann hefir lagt þessar umbóta-
tillögur tii hliðar.
Annar fjármálaráðherra Sjálf-
stæðisflokksins gekk þó enn lcngra
að talið hefir verið.
Björn Ólafsson stofnaði Við -
skiptaráðið og gaf út fyrirskipun
uin að frumreikningar fyrir inn-
flutta vöru skyldu sendir verðlags-
stjóra. Það átti að herða verðlags-
eftirlitið. Þessu urðu innflytjendur
reiðir mjög en létu þó lilleiðast
með því skilyrði að reikningarnir
yrðu ekki fengnir i hendur skatta-
yfirvöldunum. Á þetta féllst Björn
Ólafsson og þessi tegund skatta-
verndar hefir haldizt síðan með
Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknar-
flokkinn í meirihluta í viðkomandi
nefndum, er þessu ráða.
Ilér að framan hefir verið sann-
að:
1. Að Sálfstæðisflokkurinn liefir
sett á verzlunarhöftin og ráðið
mestu um framkvæmd þeirra.
2. Að Sjálfstæðisflokkurinn hefir