Skutull - 14.10.1949, Síða 1

XXVII. árg.
Isafjörður, 14. október 1949.
i---—•—*—^
Gjalddagi SKUTULS
var 1. júlí.
Árgangurinn kostar
kr. 20.00.
31.—32. tölublað.
Avarp til Norður-lsfirðinga.
Hannibal Valdimartsson.
Góðir Norður-lsfirðingar!
Ég var lengi vel í miklum vafa
um það, hvort ég ætti að vera í
framboði að þessu sinni eða ekki.
Mér var sem sé ljóst, að vera mín
á þingi næsta kjörtímabil mundi
sennilega kosta mig það, að ég
yrði fyrir fullt og allt, að afsala
mér því skólastarfi, sem ég liefi
haft á hendi nú uin röskan áratug
og mér er orðið bæði hugljúft og
kært.
Hinsvegar leit ég svo á, að ég
hefði með framboði inínu 1940 liéi
í sýslu, tekizt á hendur verulegar
skyldur gagnvart liví fólki, sem þá
veitti mér, órcyndum sem þing-
manni, allmyndarlegt brautar-
gengi. Mér fannst sem væri það
skylda mín að fá úr því skorið,
hvort ennþá væri borið traust til
mín, og þá eins, hvort það traust
hefði minnkað eða vaxið. Kæmi
það í ljós, að það hefði þorrið á
þeim þremur árum, sem ég hefi
nú átt sæti á þingi, mátti fyrst segja
að ég gæti talizt laus allra mála, en
leiddu þessar kosningar hinsvegar
í Ijós, að mér væri sýnt vaxandi
traust í kjördæminu, mátti svo telj-
ast sein ekki væri með öllu drengi-
legt af mér að lilaupast brott frá
þvi.
Af þessum sökum ákvað ég að
ganga undir dóin kjósenda í Norð-
ur-lsafjarðarsýslu í þetta sinn.
Niðurstaða þessara kosninga
leiðir því til annars tveggja — að
ég tel mig skyldum bundinn við
kjósendur þessa kjördæmis og hika
þá ekki við að fórna einhverju
fyrir það — eða hins, að ég sé'laus
allra mála og geti aftur snúið heils
hugar að skólastarfi mínu.
Þessi kosning sker úr um allmörg
atriði, og tel ég þessi hin helztu:
1. ViII frjálslynt fólk i Norður-
Isafjarðarsýslu, að Alþýðuflokkur-
inn og Framsóknarflokkurinn dúsi
áfram í stjórnarsamstarfi við íhald
ið?
Sé það vilji Norður-ísfirðinga,
væri ekki óeðlilegt að fylgi mínu
lirakaði nokkuð.
En sé það hins vegar svo, að á-
framhaldandi ílialdssamvinna sé
fylgismönnum mínum lítt að skapi,
þá þarf sá vilji að koma í ljós á
ótvíræðan hátt með traustum stuðn-
ingi við mig og vaxandi fylgi.
2. Ef það- er vilji kjósenda í
Norður-lsafjarðarsýslu, að almætti
flokksræðisins eigi að vera friðheil
agl fyrirbæri, sem engum megi
haldast uppi að krenkja eða rísa
gegn — ])á bæri mér að sætta mig
við hrakandi fylgi.
En sé það liinsvegar svo, að
kjósendur í kjördæminu vilji heim
ila þingmanni sínum að varðveita
einhvern svolítinn snefil af and-
legu sjálfstæði, þótt ekki væri
nema i þeim málum sem ekki geta
talizt ílokksleg stefnumál — þá tel
ég upp á, að sá dómur kjósendanna
ætti að staðfestast og innsiglast
með auknu fylgi mínu.
3. Ef Norður-Isfirðingar eru
æstir hernaðarsinnar og vilja, að
Island sé dregið sem lengst inn í
alþjóðlegt hernaðarsamstarf stór-
velda, þá á ég lítið fylgi að fá í
þessum kosningum.
En ef alþýðufólk við Djúp gerir
þá kröfu til fulltrúa síns á Alþingi,
að hann sé vel á verði gegn öllu
því, sem dregið gæti Island nær
blóðvelli styrjaldanna — vil ég
halda því fram, að aukið fylgi mér
til handa sé rökrétt afleiðing af-
stöðu minnar til utanríkismála á
liðnu kjörtímabili. (Keflavíkur-
samningur — Atlantshafsbandalag)
4. Ef Norður-lsfirðingar óska
eftir auknu áfengisflóði yfir land
og þjóð, og telja allt of miklum erf-
iðleikum bundið fyrir yngri og
eldri — karla og konur, að drekka
frá sér vit og manndóm, verður
fylgi mitt að sjálfsögðu harla lítið
og ekki að efa, hvert það rnundi
leita halds og trausts.
En ef kjósendum þessa kjördæm
is kynni hinsvegar að finnast nóg
um áfengisneyzlu landsmanna og
vildu að Alþingi réði bót á böli
liennar, ])á væri ekki úr vegi, að
alvarlega hugsandi kjósendur,
leyfðu sér að gera upp á milli mín
og fyrsta flutningsmanns ölfrum-
varpsins, sem þjóðin mótmælti
kröftuglegar en nokkru öðru ó-
lieillamáli, sem skotið hefir upp
kolli á Alþingi Islendinga — ríkis-
lögreglan á sínum tíma ekki undan
skilin.
5. Ef alþýðan í Norður-lsafjarð-
arsýslu trúir á blessun gengislækk-
unar sem Jækningu dýrtíðarmál-
anna, á ég lítið fylgi að fá, þar
sem ég er í kjöri fyrir flokk, sem
lieitið hefir að berjast af alefli gegn
henni, og er auk þess sjálfur vita-
trúlaus á lækningarmátt þeirrar
„eitursprautu". Væri svo, ættu
frambjóðendur Framsóknarflokks-
ins og Sjálfstæðisflokksins í kjör-
dæminu að raka að sér fylgi kjós-
eiulanna, þar sem þeir eru fulltrú-
ar gengislækkunarliðsins í landinu.
En væri nú alþýða manna and-
stæð því, að íslenzk króna verði
gerð að fimmeyringi, sparifé ráð-
deildarfólksins af því tekið, og
ellilaun, örorkubætur, sjúkra- og
slysabætur o.s.frv. rýrð að kaup-
mætti ásamt launum verkafólks og
allra launamanna — þá ætti ég
sem eindreginn andstæðingur þess-
arar skotlulækningatilraunar að fá
sterkan meirihluta kjósenda í sýsl-
unni.
(i. Ef dugnaður Sigurðar Bjarna
sonar, raunhæfni hans og ósér-
plægni er að dómi kjósendanna
iniklu sterkari í fari hans, en sams-
konar eigindir inínar, ber inér
ekki að kvarta undan minnihluta-
trausti af þeirra hendi — en að
öðrum kosti mætti ætla, að dóms-
úrskurður kjördagsins yrði mér
ekki óhagstæður.
Mörgu fleiru mætti hér við bæta.
En er hér ekki þegar komið nokk-
urt efni sem vert sé að hafa til
hliðsjónar, þegar krossinn merkist
á kjörseðlum 23. eða 24. október.
Mín Iokaniðurstaða af þessum
hugleiðingum er svo sú, að ef það
kemur enn í ljós, að íhaldið og
. frainbjóðandi þess njóti trausts
mikils meirihluta kjósendanna í
Norður-lsafjarðarsýslu, þá sé þarf-
laust með öllu að senda uppbótar-
mann til Alþingis með slíku átrún-
aðargoði.
Minnist svo þess að síðustu,
kjósendur góðir, að ég hefi hvorki
fé eða fríðindi að bjóða ykkur fyrir
þessar kosningar. Ekki heldur nokk
ur gullin kosningaloforð. Ég hefi
aðeins eitt að bjóða, starfsorku
mina og stefnu þá sem ég gekk
ungur á hönd — LÝtíRÆfítSJAFN-
AtíARSTEFNUNA.
Ég treysti á framtak fylgismanna
minna og áhuga fyrir kosningunni,
því að launað starfslið hefi ég ekki
í þjónustu minni eins og aðalkeppi-