Skutull - 02.12.1949, Blaðsíða 1

w J i r im 3 ¦ 7 W
1 ^ i ¦ ¦ Auglýsendur!
1 & n ii ^ II J 1 J Munið að senda hand-rit að auglýsingum yðar í prentsmiðj una eigi síð-ar en á fimmtudögum, þvi að útkomudagur Skutuls er föstudagur.
XXVII. árg.
Isafjörður, 2. desember 1949.
39. tölublað.
Ógæía ísafiarðarbæjar. smátt^g ***,
*0 w w Stiornarmyndun.
Utanbæjarmennina, sem stjórnað hafa bænum, skorti
skilning á þörfum borgaranna. — Þeir þekktu ekki þ'arfir
bæjarfélagsins í þýðingarmestu málunum. Þess vegna er
nú allt sokkið í bótalaust fen, f jármálaóreiðu og vanskila.
„Þeir menn, sem valdir hafa
verio til þess ao stjórna bæjar-
málefnum, verSa þannig að
þekkja þarfir bæjarfélags síns
og fylgjast með þróun þcss, at-
vinnulífs þess, menningarmála,
umferðarmála, skipulagsmála o.
s. frv. Skilningur þeirra á þörf-
um borgaranna á svim' þessara
mála er grundvöllur skynsam-
legra framkvæmda, umbóta og
framfara".
(Morgunblaðið 19. nóv. 1949.)
Ofanrituð ummæli eru tekin úr
„leiðara" Morgunblaðsins, og eru
vafalaust eftir Sigurð Bjarnason,
þann hinn sama, sem skotið hefir
upp kollinum hér í bænum upp úr
hverjum áramótum, þegar kjósa
skyldi forseta bæajrstjórnarinnar.
Sjálfsagt er það engin tilviljun,
að slík ummæli skuli nú sjást eftir
einmitt þennan mann. Því að skiln-
ingssljór mætti hann vera, ef hon-
um hefði ekki orðið það ljóst af
reynslunni úr Bæjarstjórn Ísafjarð-
ar seinasta kjörtímabil, að bæjar-
fulltrúar þurfa svo sannarlega a'ð
þekkja þarfir bæjarfélags síns og
fylgjast meS þróun þess bæSi í al-
vinnumálum og menningarmdlum.
En nú má okkur verða hugar-
hægra, þegar sjálfur forseti hé-
gómaskaparins, banamaður boðorð-
anna, hefir öðlazt skilning á því,
að grundvölluð þekking bæjarfull-
trúa á þörfum borgaranna í þýð-
ingarmestu málum, er grundvöllur
skynsamlegra framkvæmda, um-
bóta og framfara.
Og nú vitum við það þá sam-
kvæmt játningu Sigurðar Bjarna-
sonar, að ástæðan til þess að ekki
hefir vérið byrjað á neinum skyn-
samlegura framkvæmdum á liðnu
kjörtímí.bili, er sú, að stjórnendur
bæjarins skorti alla þekkingu á
þörfum bæjarfélags síns. Grund-
völlurinn var ekki fyrir hendi, því
að stjórnendur bæjarins skorti
skilning á þörfum borgaranna á
sviði hinna mikilvægustu mála.
Þarna hefir Sigurði Bjarnasyni
orðið það óvart á að segja allan
sannleikann um bæjarstjórnar-
meirihluta þann, sem hann á að
heita forseti fyrir.
Það voru margir, sem sáu þetta
strax, að bæjarfulltrúar Sjálfstæðis-
flokksins hefðu næsta takmarkaða
þekkingu á þörfum og högum bæj-
arbúa. En nú þurfa menn ekki að
trúa neinu í því efni, — nú hafa
menn því miður þreifað á, að svo
var.
Sigurður Bjarnason er að eðli og
upplagi óraunsær úr hófi fram. Þar
við bætist, að hann hefir aldrei
þurft að dýfa hendi í kalt vatn. I
þrið.ja lagi dregur taumlaust yfir-
læli mannsins úr skarpskygni
hans í praktískum efnum. Og síð-
ast en ekki sízt var hann með öllu
ókunnugur málefnum bæjarins.
Hafði ekki einu sinni verið þar
heimilismaður, fyrr en ráðið var,
að hann skyldi vera þar í kjöri sem
bsejarfulltrúi. — Eins og mann-
talsskýrslur bera með sér, var hann
heimilismaður í Vigur allt fram að
árinu 1946. — Hitt vita svo allir,
að síSan hann gerðist forseti bæj-
arstjórnarinnar á Isafirði, hefir
hann einnig verið raunverulegur
utanbæjarmaður og ekki sézt í bæn-
um, nema sem gestur, aðeins þegar
einhverrar vegtyllu var von.
Það gat því enginn vænzl þess,
að Sigurður Bjarnason legði meiri-
hlutanum til þann skilning á mál-
ef'nuin bæjarins, er yrði grundvöll-
ur skynsamlegra framkvæmda og
unibóta.
Lítum því næst á, hvaða skilyrði
fulltrúar bæjarstjórnarmeirihlut-
ans, sem við tók í ársbyrjun 1946,
höfðu til að þekkja þarfir bæjar-
félags síns og leggja þannig skyn-
samlegan grundvöll framfara og
umbóta í bænum.
Stendur þá ekki næst að virða
fyrir sér Sigurð Halldórsson, er
hingað kom frá Reykjavík, sem rit-
stjórí Vesturlands, varð eftir
nokkra mánuði bæjarfulltrúi, síðan
varaforseti bæjarstjórnar og síðast
bæjarstjóri og leiðandi maður meiri
hlutans.
Var þetta ekki eldskírður afburða-
maður úr atvinnulífi þjóðarinnar?
Ekki aldeilis. — Það er nákvæm-
lega sannleikanum samkvæmt, að
þetta var skipbrotsmaður af götum
Beykjavíkur, viljaveill og þróttlítill
og hafði aldrei nálægt sveitastjórn-
armálum komið. Hann hafði reik-
að milii allra skoðana og flokka í
landsmálum: Hafði verið alþýðu-
flokksmaður, kommúnisti, nazisti,
og var af tilviljun „sjálfstæðismað-
ur" um það leyti sem ákveðið var
að flytja hann til Isafjarðar sem
rithöfund og ræðumann fyrir íhald-
ið á Isafirði.
Og þar var hann á nokkrum mán-
uðum gerður að aðalmanni og leið-
toga hins nýja bæjarstjórnarmeiri-
hluta.
Finnst mönnum það ekki hafa
verið farið eftir morgunblaðs-
receptinu,sem að var vikið í upp-
hafi þessarar greinar, — og er að
efni til á þessa leið:
Þeir mennL sem valdir eru til
þess að stjórna bæjarmálefnum,
verða ao þekkja þarfir bæjarfélags-
síns og fylgjast með þróun menn-
ingarmála þess og atvinnulífs.
Skilningur þeirra á þörfum
borgaranna ver&ur að vera sá
grundvöllur skynsamlegra fram-
kvæmda og umbóta^ sem allt
byggist á, ef vel á að fara.
Bera verkamenn, iðnaðarmenn og
sjómenn þessa bæjar ekki djúpa
lotningu fyrir þekkingu þessa
íhaldsleiðloga á málefnum Isafjarð-
arbæjar?
Halda menn yfirleitt að til hafi
verið ýkjamargir bæjarbúar, sem
fáfróðari hafi verið en þessi maður
um þróun þeirra atvinnumála og
menningarmála, sem honum var þá
falið að stjórna?
Eða hvernig gátu Isfirðingar
vænst þess, að skilningur Sigurðar
Halldórssonar tí þörfum borgar-
anna, yrði sá trausii og óbilandi
grundvöllur, skynsamlegra fram-
kvæmda og umbóta, sem allt yrði
að byggjast á, ef vel ætti að fara?
Ef til vill hefir grundvöllurinn
átt að vera staðfesta og þrautseigja
Baldurs læknis, sem nú er vitað
um, að aldrei heldur áhuga á neinu
máli vikunni lengur. Eða þá að
grundvöllur hinna skynsamlegu
framkvæmda og umbóta hefir átt
að vera þekking og skilningur
Kjartans kaupmanns Ólafssonar,
Matthíasar kaupmanns Bjarnason-
ar eða frú Guðbjargar Bárðardótt-
ur á þörfum bæjarfélagsins og at-
vinnulífi þess.
Reynslan virðist a.m.k. sýna og
sanna, að þeirra skilningur og
þekking á ísfirzku atvinnulífi, á-
samt skilningi og þekkingu þeh*ra
utanbæjarmannanna, Sigurðar
Bjarnasonar og Sigurðar Halldórs-
sonar hafi ordiS sá grundvöllur,
sem byggt var á. — Það sjá það
allir nú, að byggt hefir verið á
lausum sandi — foksandi, frá
Reykjavík, en ekki á bjargi.
Skoðun manna á þessu breytist
sízt við það, þótt menn rifji upp
fyrir sér, að ennþá einn reynslu-
laus þrekleysingi úr Reykjavík
var fenginn til þess að stjórna mál-
efnum Isafjarðar það kjörtímabil,
sem nú er að líða. Það var Ásberg
Sigurðsson. Hann setlist í stól bæj-
arstjóra, en stjórnaði engu. Þar var
honum stjórnað af öðlingsmenninu
Hannesi Halldórssyni og Matthíasi
Stjórnarmyndun.
Svo sem frá hefir verið skýrt, fól
forseti formanni Sjálfstæðisflokks-
ins, Ólafi Thors, að gera tilraun
til að mynda þingsstjórn, eftir að
Úlafur hafði gefist upp við mynd-
un meirihlutastjórnar. Ólafur hefir
síðan' tilkynnt forseta, að hann
muni taka að sér að mynda minni-
hlutastjórn. Ráðherralisti hans ligg-
ur hinsvegar ekki fyrir enn þá, og
hafa veikindi Ólafs valdið þeim
drætti. Ekkert er heldur vitað um;
hverja stefnu þessi stjórn kann að
taka til úrlausnar mestu vandamál-
unum. En í fjárlagafrumvarpi, sem
Jóhann Þ. Jósepsson lagði fyrir
þingið nú í vikunni, er ekki gert
ráð fyrir áframhaldandi ábyrgð
ríkissjóðs á andvirði útfluttra af-
urða og segir í athugasemdum með
frumvarpinu á þá leið, að sjá verði
útgerðinni fyrir viðunandi fisk-
verði á annan hátt en með rikis-
ábyrgð.
Þetta gæti þýtt, að aðalúrræði
Sjálfstæðismanna væri gengislækk-
un, og er þá dæmið sennilega hugs-
að þannig, að Framsókn muni gefa
íhaldsstjórninni líf, með því að hún
barðist eindregið fyrir gengislækk-
un i siðustu kosningum. Þetta getur
þó brugðið til beggja vona, þrátt
fyrir kosningastefnu Framsóknar,
úr því að Hermann varð ekki for-
sætisráðherra.
Framhald á 4. síðu.
Bjarnasyni, unz taugar hans biluðu
og hann var fluttur úr stólnum og
í ritstjórasess „Vesturlandsins",
þar sem hann hefir þraukað siðan.
Þess var heldur aldrei að
vænta, að slíkir aðkomumenn
reyndust þess umkomnir að stjórna
málefnum Isafjarðarbæjar svo að í
lagi væri. Enda blasir nú hörmung-
in við allra augum.
Þeir þekktu ekki þarfir bæjar-
félagsins. Grundvöllinn — þekk-
inguna á atvinnulífinu og högum
bæjarmanna— skorti undir skyn-
samlegar framkvæmdir og umbæt-
ur. — Og því fór sem fór.
Þess vegna er nú Isafjarðarbær
gjaldþrota fyrirtæki, sem boðað
hefir v&rið að setja skuli undir op-
inbert eftirlit, vegna stórfelldra
vanskila við opinberar lánsstofn-
anir. Þess vegna er nú svo komið,
að bærinn er í stórfelldum van-
skilum við verkamenn, iðnaðar-
menn, bankana og við atvinnu- og
verzlunarfyrirtæki í bænum.
Þess vegna fullyrða merkir í-
haldsmenn nú, að ógæfa þessa eina
kjörtímabils utanbæjarmannanna,
muni a.m.k. kosta 16 ára ötult við-
reisnarstarf alþýðuflokksmanna.
Hannibal Valdimarsson.