Skutull - 10.05.1952, Side 1

Ávarp til ísfirðinga
frá Hannibal Valdimarssyni.
Hannibal Valdimarsson.
GÓÐIB ISFIRÐINGAR!
Finnur Jónsson lézt fyr en okk-
ur varði. Vegna fráfalls hans á nú
að fara fram aukakosning um eft-
irmann hans sem þingmann ísa-
fjarðarkaupstaðar. Þessi kosning
fer fram þann 15. júní n.k.
Ég hefi látið til leiðast að vera
frambjóðandi Alþýðuflokksins við
þessar kosningar. Ekkert hefði ég
þó fremur kosið en að vera laus
við þann mikla vanda. Ber margt
til þess, meðal annars ýmsar per-
sónulegar ástæður, en þó einkum
það, að ég fann mig ekki mann til
að fylla skarð Finns Jónssonar,
eða vera maklegan þess að skipa
sæti þeirra Haralds Guðmundsson-
ar og Vilmundar Jónssonar á Al-
þingi.
En nú er þetta ákveðið, og þá er
sá kosturinn einn fyrir hendi að
ganga ótrauður fram til orustunn-
ar og gera sitt bezta.
Nú er vitað orðið, að allir flokk-
ar hafa menn í kjöri. Aðalkeppi-
nautur minn um þingsætið er
Kjartan J. Jóhannsson, frambjóð-
andi Sjálfstæðisflokksins. Hann
hefur fallið hér tvisvar áður fyrir
Finni heitnum Jónssyni, og er þess
að vænta, að hann reyni ekki oft-
ar að biðla til ísfirzkra kjósenda
um kjörfylgi til þingmennsku, ef
hann einnig í þetta sinn gengur
bónleiður til búðar.
Kommúnistar tefla fram Hauk
Helgasyni bankastarfsmanni í
Reykjavík, sem varla er líklegt að
fengið geti meira en 80—90 at-
kvæði — og framsóknarmenn Jóni
Á. Jóhannssyni, sem hugsast gæti
að fengi 50—60 atkvæði. Hvort-
tveggja framboðið er því algert
vonleysisframboð, eins og allir sjá.
Landslistar eru engir í boði við
aukakosningar. í slíkri kosningu
koma þessum flokkum því atkvæð-
in, sem þeir fá, að engu gagni. —
Þau falla gersamlega þýðingarlaus
og dauð niður.
Með frambjóðendum aðeins frá
aðalflokkunum tveimur hér í bæn-
um, Alþýðuflokknum og Sjálf-
stæðisflokknum, hefði aukakosn-
ingin hér getað haft verulega póli-
tíska þýðingu. Þá hefðu allir þeir,
sem andvígir eru íhaldsstjórn og
íhaldssamsteypustjórnum, hlotið
að kjósa frambjóðanda Alþýðu-
flokksins —og hinir, sem aðhyll-
ast núverandi stjómarstefnu og
óska eflingar og samstillingar í-
haldsaflanna í þjóðmálum, hefðu
eðlilega kosið frambjóðanda íhalds
ins. — En svo virðist sem stjóm-
arflokkarnir hafi ekki kært sig
um svo ótvíræða bendingu um af-
stöðu kjósendanna í einum af
kaupstöðum landsins til ríkjandi
stjórnarstefnu, sem slík kosninga-
niðurstaða hefði óefað leitt í ljós.
— Ég efa það ekki, að í slíkri
kosningu hefðu kjósendumir á-
kveðið bent til vinstri. — Óskað
eftir, að allir þeir, sem í einlægni
vildu vinna gegn íhaldinu samein-
uðust í einni órofa fylkingu í bar-
áttunni við það.
Nú hefur sem sé verið komið í
veg fyrir, að aukakosningin hér
geti talað svo skýru máli gegn aft-
urhaldsöflunum. En það er ég viss
um, að báðir frambjóðendur
smærri flokkanna finna það með
sjálfum sér, að þeir hafa með
þessum framboðum verið gerðir að
hjálparkokkum íhaldsins. Mætti
ætla, að slíkt hlutverk væri þeim
báðum lítt að skapi.
En þrátt fyrir þetta geta þeir,
sem ákveðnir eru í að mótmæla
samstarfi íhalds og framsóknar,
gert sig skiljanlega með því að
hverfa frá stuðningi við íhaldið
og láta þess hlut verða sem
minnstan og sjá jafnframt um, að
þau atkvæði verði einnig sem fæst,
er kastað verði í dauðradilkinn á
Jón Á. Jóhannsson.
Slík afstaða kjósandans gæti
aðeins túlkast sem kröftug mót-
mæli hans gegn eyðileggingu iðn-
aðarins gegn ofsalegu verzlunar-
okri, gengislækkun og bátagjald-
eyrisbraski ásamt miklu nærgöng-
ulli skattpíningu en nokkru sinni
áður liefur þekkst í sögu lslands.
Sama gildir um allt það fólk úr
kjósendahópi Sósíalistaflokksins,
sem fremur óskar að láta í Ijós
vilja sinn um einingu alþýðustétt-
anna gegn afturhaldinu í landinu
— heldur en koma því að, að tjá
sig sem fylgjanda heimskommún-
ismans. Allt slíkt fólk gæti við
þessa kosningu skotið íhaldinu
skelk í bringu, einmitt með því að
kjósa mig og skapa þannig þá trú
fyrir næstu aðalkosningu, að sól
íhaldsins sé nú í þann veginn að
ganga til viðar.
Ef slík tjáning kærai hér fram
þann 15. júní hefði aukakosningin
á ísafirði verulega pólitíska þýð-
ingu.
Það er einmitt slik tjáning, sterk
og ótvíræð gegn íhaldinu, sem
fram kom í úrslitum bæjarstjórn-
arkosningunum brezku, er skýrt
var frá á öðrum stað í þessu blaði.
Framhald á 7. síðu.
Þnr frambjoðendur
til forsetakjörs.
í gærkveldi var orðið kunn-
ugt um þrjá frambjóðendur
til forsetakjörs, þá Ásgeir Ás-
geirsson, séra Bjarna Jóns-
son, fyrrum dómkirkjuprest
og Gísla Sveinsson, fyrrum
sendiherra.
Að framboði Ásgeirs Ás-
geirssonar standa kjósendur
úr öllum flokkum. — Að
framboði séra Bjarna standa
miðstjórnir Sjálfstæðisflokks-
ins og Framsóknarflokksins
og munu þær þö, samkv. frétt
frá Reykjavík, vera mjög
klofnar um afstöðuna til
framboðs hans. — Að fram-
boði Gísla Sveinssonar standa
samtök, sem kalla sig frjáls
samtök kjósenda.
Framboðsfrestur er til 24. mai, en kosningin á, eins og kunn-
ugt er, að fara fram þann 29. júní n.k. Hver frambjóðandi skal
a.m.k. hafa 1500 meömælendur úr öllum landsfjórðungum —
en eigi fleiri en 3000.
Það vekur furðu margra, að hafðir skulu vera í kjöri í forseta-
embættið tveir menn komnir um eða yfir sjötugt, eins og þeir
Bjarni Jónsson og Gísli Sveinsson, sem fyrir nokkru hafa verið
leystir frá öðrum embættum fyrir aldurs sakir.
Ásgeir Ásgeirsson er hinsvegar 58 ára að aldri.
Ásgeir Ásgeirsson.
Verður hann næsti forseti
lslands?