Skutull - 17.05.1952, Blaðsíða 3

SKUTULL
3
t
Leikfélag Isaf jarðar 30 ára
Glæsileg afmælissýning á sjónleiknum „Gjaldþrotið“,
eftir Björnstjerne Björnson.
Þann 30. apríl s.l. átti Leikfélag
Isafjarðar þrjátíu ára afmæli, og
var þessa afmælis hátíðlega
minnzt þann 15. þ.m. bæði með
sýningu leiksins „Gjaldþrotið“,
eftir Bjömstjerne Bjömson og út-
gáfu mjög myndarlegs afmælis-
rits.
Afmælisritið gefur góða hug-
mynd um leikstarfsemi hér frá
byrjun (um 1850—60), og fjöldi
ágætra mynda af forgöngumönn-
um leiklistar og leikara hér í bæ
prýða ritið. Ritið er í fám orðum
sagt félaginu til mikils sóma.
I upphafi leiksýningar las for-
maður Leikfélagsins upp aðsendar
heillaóskir og gat þess, að þessir
menn hefðu verið gerðir heiðurs-
félagar Leikfélags Isafjarðar:
Bræðurnir Magnús og Halldór ól-
afssynir, Elías Halldórsson, Jón
G. Maríasson, Gunnar Hallgrms-.
son og Helgi Guðbjartsson.
Sýningin á Gjaldþrotinu s.l.
fimmtudag tókst ágætlega, en því
miður sýndu bæjarbúar ekki áhuga
sinn fyrir leiklistinni eins almennt
og æskilegt hefði verið við slíkt
tækifæri, því að húsð var hvergi
nærri fullskipað.
Persónur þær, sem bera uppi
leikinn Gjaldþrotið og eiga að
túlka boðskap hans, em Tjælde,
stórkaupmaður, frú hans og dætur
ásamt Berent málaflutningsmanni
og Sannes skrifstofufulltrúa stór-
kaupmannsins.
Margar aukapersónur eru einn-
ig í leiknum, til að punta upp á og
auka tilbreytni á sviðinu, svo sem
Hamar, riddaraliðsforingi fulltrúi
yfirlætis og yfirskins, Jakobsen,
ölgerðarmaður, leikinn af Marías
Þ. Guðmundssyni, Lind ræðismað-
ur, leikinn af Samúel Jónssyni,
umboðsmaður, leikinn af Engilbert
Ingvarssyni og veizlugestir hjá
stórkaupmanninum er þeir Björn
Guðmundsson, Engilbert Ingvars-
son, Jón Halldórsson og Jón Jóns-
son klæðskeri leika. Yngsti leik-
andinn var Hörður Þórleifsson, er
fór með hlutverk sendisveins.
Er þar skemmst af að segja, að
allar aðalpersónurnar gerðu hlut-
verkum sínum góð skil. Þórleifur
Bjarnason, sem þarna hafði einn-
ig annazt leikstjóm, hefur marg-
oft sýnt það áður, að hann er í
hópi allra færustu leikara hér um
slóðir. Gerfi hans í þetta sinn lík-
aði mér að vísu ekki, en túlkun
hans á sálarlífi stórkaupmannsins
virtist mér nærri sanni, og þó bezt
er á leikinn leið.
Frú Guðbjörg Bárðardóttir fer
með vandasamt hlutverk og leysir
það vel af hendi í fyrsta og síð-
asta þætti, en nær hinsvegar ekki
að túlka hinn nálega yfirmannlega
andlega styrkleika, er hún á að
sýna á úrslitastundinni, þegar
holskefla gjaldþrotsins hvolfir sér
yfir fjölskyldu stórkaupmannsins.
Frúrnar Guðrún Bjamadóttir og
Martha Ámadóttir leystu hlutverk
sín mjög vel af hendi. Martha var
fiðrildið, hin illa uppalda auð-
mannsdóttir í upphafi leiks, og
hún var einnig hin starfsama og
ástríka en þó lífsglaða heimasæta
að leikslokum.
Guðrún Bjarnadóttir túlkaði á
mjög geðfelldan hátt skapfestu,
þrek og trygglyndi Valborgar
kaupmannsdóttur, enda bregzt
Guðrúnu sjaldan bogalisti á leik-
sviðinu.
Haukur Ingason hefur margoft
sýnt góð tilþrif, og sýndi einnig í
þetta sinn vel aðalskapgerðarein-
kenni hins fórnfúsa, en feimna og
hlédræga skrifstofustjóra. — Mál-
færi hans veldur honum þó nokkr-
um erfiðleikum, og þyrfti hann að
gera sér far um að ná skýrari
flutningi.
Einar Guðmundsson, klæðskeri,
hafði ágætt gerfi, og kann hann
vel að bera sig á leiksviði. Hann er
góðum leikarahæfileikum búinn og
sómdi sér mjög vel í hlutverki
Berents málaflutningsmanns, full-
trúa hins strangasta heiðarleika í
viðskiptum. Sá var þó ljóður á
framburði hans á hátíðlegum
stundum, að þar gætti leiðinlegrar
hljóðvillu, er e varð i. Hlýtur hann
að eiga auðvelt með að kippa því
í lag.
Sviðsútbúnaður var góður, og
sýnilega ekki til hans sparað.
Kunnátta sæmileg, en henni þó
ekki treyst því að orðaskil heyrð-
ust vel til hvíslara aftur á pall-
sæti. Var það t.d. fullmikill undir-
búningur undir dramatískan at-
burð á sviðinu, er skipunin:
„skjóttu“ heyrðist til hvíslarans
og síðan endurtekin af leikaranum,
áður en byssa var hafin á loft og
henni miðað.
En þetta eru smáatriði. 1 heild
var afmælissýning Leikfélagsins
þessu ágæta félagi fyllilega sam-
boðin og er þess virði, að bæjar-
búar fjölmenni í leikhúsið sjálfra
sín vegna aðeins til þess að njóta
góðrar skemmtunar.
Auk þess er það skylda bæjar-
búa að tjá félaginu velvild sína og
þakkir fyrir mikið og merkilegt
leiklistarstarf á seinustu 30 árum.
Afmælisleikritið er líka þróttmikil
þjóðfélagsdeila í listrænum bún-
ingi hins norska skáldsnillings
Björnstjerne Björnson. Allt þetta
mætti vel stuðla að húsfylli á
„Gjaldþrotið“ hjá Leikfélaginu á
næstu sýningum þess.
Hannibal Valdimarsson.
EN
Afmælissamsöngur
Karlakórs
Eins og um var getið í síðasta
blaði hélt Karlakór ísafjarðar op-
inbera söngskemmtun í Alþýðu-
húsinu s.l. laugardag í tilefni af
30 ára afmæli kórsins. Söngstjór-
ar voru Ragnar H. Ragnar, Högni
Gunnarsson og Jónas Tómasson, og
stjómaði sá síðast taldi frum-
sömdu lagi við Abba-labba-lá. Á
söngskránni voru 13 lög eftir inn-
lenda og erlenda höfunda og varð
kórinn að endurtaka mörg þeírra
og syngja aukalög, og söngstjór-
arnir voru ákaft hylltir af áheyr-
endum.
Einsöngvari með kómum var
Gísli Kristjánsson, en undirleik
annaðist ungfrú Elísabet Krist-
jánsdóttir. •
Áheyrendur hefðu mátt vera
fleiri, en bæjarbúar munu hafa
skilið auglýsingamar um sönginn
þannig, að skemmtunin væri ekki
opinber. Misstu því margir af
þeirri ánægju, að hlýða á hinn á-
gæta söng kórsins, en vonandi
fæst úr því bætt með því að kór-
inn endurtaki skemmtunina.
Eftir samsönginn buðu kórfél-
Yfirlýsing Gunnars Thoroddsen:
Telur sjálfstæðis-
menn óbundna við
forsetakjðr.
Dagbl. Vísir birti nýlega þá yf-
irlýsingu frá Gunnari Thoroddsen,
borgarstjóra, að hann telji sig og
aðra Sjálfstæðismenn alveg ó-
bundna af samkomulagi því, sem
meirihluti flokksstjórna stjórnar-
flokkanna hefur gert um framboð
til forsetakjörs. Yfirlýsir hann í
því sambandi, að hann hafi í flokks
ráði Sjálfstæðisflokksins tekið af-
stöðu gegn því, að forsetakjörið
yrði gert að flokksmáli.
Yfirlýsing Gunnars Thoroddsen,
borgarstjóra um þetta fer hér á
eftir, orðrétt:
„Samkvæmt stjórnarskránni er
ekki ætlast til þess, að forseti fs-
lands hafi pólitísk völd. Stjómskip-
unin gerir ráð fyrir því, að hann
sé einingarafl þjóðarinnar, óháð-
ur stjórnmálaflokkunum.
Ég taldi eðlilegast, að reynt
yrði að ná allsherjarsamkomulagi
um forsetakjör. Þegar það tókst
ekki, lagði ég til í flokksráði
Sjálfstæðismanna, að flokkurinn
byði ekki fram og tæki ekki flokks
Iega afstöðu til málsins.
f samræmi við þessa skoðun lýsi
ég yfir því, að ég tel mig og aðra
Sjálfstæðismenn alveg óbundna af
samkomulagi því, sem meirihlutar
flokksstjórna stjórnarflokkanna
standa að“.
Isafjarðar.
agar fjölda gesta til kaffidrykkju
í kjallara Alþýðuhússins, og voru
þar ræður haldnar og mikið sung-
ið, en síðan var stiginn dans í
stóra salnum uppi fram eftir
nóttu.
I söngskránni er á skemmtilegan
hátt rakin starfsferill kórsins í 30
ár af Ólafi Magnússyni, forstjóra,
en hann var ritari kórsins í 10 ár.
Fyrsta stjórnin var þannig skip-
uð: Form. Ólafur Pálsson; ritari
Þórður Jóhannsson; gjaldkeri:
Pálmi Kristjánsson. Stjómina
skipa nú: Gísli Kristjánsson, for-
maður; Guðbjarni Þorvaldsson, rit
ari og féhirðir Samúel Jónsson.
Söngstjóri er Ragnar H. Ragnar,
og er full ástæða til að óska hon-
um til hamingju með árangurinn
af starfi hans fyrir kórinn, síðan
hann kom í bæinn, og það mun
sýna sig innan skamms, að starf
hans við Tónlistarskóla Isafjarðar
mun verða til þess, að efla áhuga
Isfirðinga fyrir tónmennt almennt.
Hafi kórinn og söngstjórar hans
þökk fyrir ágæta skemmtun.
Flóttamenn.
Hláleg er sú margtuggna stað-
hæfing vesturlandsmanna, að Vil-
mundur Jónsson og Finnur Jóns-
son hafi flúið bæinn. Vilmundur
hefði þá átt að flýja í Iandlæknis-
embættið og Finnur Jónsson í ráð-
herrastólinn, því að hann flutti
heimilisfang sittj til Reykjavíkur
um það leyti er hann varð ráð-
herra. — Að sjálfsögðu hafa þá
þeir sér Sigurgeir Sigurðsson og
Torfi Hjartarson með sama hætti
flúið héðan í biskupsembættið og
tollstjóraembættið. — Margra
kosta hljóta slíkir menn að eiga
völ, undir venjulegum kringum-
stæðum, þegar þeir geta gripið
slíkt á flóttaför!!
En hvað segja menn um það,
þegar þrír af aðalmönnum íhalds-
ins hér í bænum gufuðu upp sam-
tímis, eftir að hafa burðast við að
stjórna bænum eitt kjörtímabil og
siglt öllu í strand. — Lengi vel
spurði hér maður mann, hvað
þessir menn fengju nú að gera. í
slíka óvissu lögðu þeir til þess að
geta horfið frá eymdinni og öng-
þveitinu, sem ráðleysi þeirra hafði
skapað.
Það voru flóttamenn, Matthías
Bjamason. En flótti þeirra sýndi,
að þeir höfðu svolítinn snefil af
sómatilfinningu, hvað höfuðpaur-
inn, sem eftir sat hafði ekki. —
Hann kunni ekki að skammast sín
— lærir það líklega seint — og sat
sem fastast.
-------0-------
V