Skutull - 15.09.1952, Síða 1

XXX. árgangqr. ísafjöfður, 15. september 1952. 20. tölublað.
HJÖRTUR HJALMARSSON:
V estur-ísf irðingar!
Kjósið hinn drenglynda
og starfsprúða
innanhéraðsmann
Sturlu Jónsson.
Kosningm í Vestur-Isaf j arðarsýslu.
ÞANN 21. Þ.M. ganga Vestur- ís-
firðingar að kjörborðinu, til þess
að velja sér nýjan þingmann.
Þessi kosning mun vekja mikla
athygli, og ekki sízt vegna goð-
sagnarinnar um stuðning þann, er
Ásgeir Ásgeirsson á að hafa feng-
ið úr öðrum flokkum en Alþýðu-
flokknum.
Þessi sögn á sér að vísu þann
sannleiksgrun, að við fyrsta fram-
boð sitt hér fyrir Alþýðuflokkinn
hefur Ásgeir vafalaust átt sigur
sinn að þakka mikilli persónulegri
ástsæld og trausti, en jafnframt
því að fólkið kaus Ásgeir sem Al-
þýðuflokksmann, fór það að kynna
sér betur stefnu þess flokks, og
sannfærðist um, að sú stefna væri
því heillavænlegust. ÞVI HEFUR
Ntr ALÐÍÐUFLOKKURINN
MEST FYLGI1 SÝSLUNNI, EINS
Fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Vest-
ur-ísafjarðarsýslu er nú í fram-
boði ungur, fremur snotur maður,
sem heitir Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, ættaður úr Önund-
arfirði. Hafa skjótlegir búferla-
flutningar hans milli flokka vakið
mikið umtal og undrun og valdið
þeim mestum sárindum, sem áður
stóðu honum næst og væntu nokk-
urs af honum, hinum vinnandi
stéttum til hagsbóta. — Það er
alltaf sárast, þegar efnisbörnin
fara í hundana.
Allir kunnugir vissu það vel, að
Þorvaldur Garðar mótaðist í upp-
vexti af hugsjónum jafnaðarstefn-
unnar, hennar fulltrúi var hann í
samtökum stúdenta, hennar full-
trúi fyrir Islands hönd á alþjóð-
legum fundi í Englandi, hennar
fulltrúi vildi hann og vera í þýð-
ingarmikilli og vel launaðri milli-
þinganefnd fyrir nokkrum vikum,
og að afstöðnu forsetakjöri ræddi
OG SIÐUSTU HREPPSNEFNDA-
KOSNINGAR SÝNA. Frambjóð-
andi hans, Sturla Jónsson, á því
að vera öruggur með sigur, ef eng-
inn sá, sem aðhyllist stefnu flokks
ins, bregst, eða lætur villa um fyr-
ir sér með áróðri, sem eflaust
verður hvíslað í eyra mönnum í
einkaviðtölum.
Raunar ætti ekki að þurfa að
gera ráð fyrir slíku, því að Sturla
er svo þekktur maður hér í sýslu,
AÐ ALLIR VITA, AÐ HANN
MUN HVAR OG HVENÆR SEM
ER VERA Á VERÐI UM HAG
FÓLKSINS, SEM HANN ÞEKKIR
FLESTUM MÖNNUM BETUR AF
LÖNGU STARFI I ÞÁGU AL-
MENNINGS.
Ilann er hér borinn og barn-
fæddur, og aldrei mun hafa hvarfl-
að að honum að hverfa héðan, þótt
hann af áhuga við þann, sem þetta
ritar, um nauðsyn fyrir góðu og
ötulu starfi að sigri Alþýðuflokks-
ins í Vestur-lsafjarðarsýslu í auka
kosningum þeim, sem þá strax var
vitað, að fram yrðu að fara á
þessu sumri.
Var það ekki feízt vegna þessa
samtals, að ég rúmri viku síðar-
nefndi Þorvald Garðar sem hugs-
anlegan frambjóðanda Alþýðu-
flokksins, er ég ræddi við fulltrúa
Vestur-ísfirðinga um framboð og
frambjóðendur. Og ef það hefði
orðið ofaná, að kveðja hann til
framboðsins, mundi sú kvaðning
hafa borizt honum mjög í sama
mund, sem það var gert heyrum
kunnugt, að hann hefði þegar
gengið íhaldsstefnunni á hönd. —
Það var gott, að svo fór sem fór.
— Hinn veiki reyr var bróstinn,
áður en okkar málum var ráðið til
lykta.
Það er ekki kunnugt, að leiðtogi
örðuglega gengi, og setjast að
kjötkötlum höfðingjanna í Reykja-
vík.
Andstæðingar Sturlu eru ekki
heldur slíkir, að þeir ættu að
freista kjósenda um of.
Þorvaldur Garðar, frambjóðandi
Sjálfstæðisflokksins, ungur maður
og óreyndur, en ekki kuimur að
þreki eða þrautseigju í baráttu,
né heldur að andlegri staðfestu,
sem stjórnmálamenn þurfa þó oft-
lega á að halda í pólitískum svipti-
bylgjum.
Af því að mér er vel við þennan
pilt vil ég þó reyna að trúa því, að
framboð hans fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn sé til komið af hugar-
farsbreytingu, svo glæsilegt sem
það þó er fyrir mann, sem alinn
er upp við líf, kjör og baráttu al-
þýðunnar, að skipa sér í raðir þess
íhaldsins hafi þurft að taka Þor-
vald Garðar með sér upp á Esjuna,
hvað þá heldur hærra fjall til að
sýna honum dýrð Sjálfstæðis-
flokksins. Nei, þegar ungur heild-
sali var kominn með hann til
miðra hlíða Skólavörðuholtsins og
hægt var að líta þaðan yfir ríki
heildsalanna í miðbænum, þá voru
hugsjónir jafnaðarstefnunnar
roknar út í veður og vind, og Þor-
valdur Garðar Kristjánsson geng-
inn undir jarðarmen þeirrar þjóð-
málastefnu, sem á þá æðstu hug-
sjón að gera fátæklingana fátæk-
ari og þá ríku ríkari á Islandi.
Má það furðu sæta, ef nokkur
jafnaðarmaður getur áfram borið
traust til þvílíks manns, þótt ekk-
ert kæmi annað til. Og einkenni-
lega eru sjálfstæðismenn í Vestur-
Isafjarðarsýslu hugsandi, ef það
eru persónuheilindi og drengskap-
ur af þessu tæi, sem þeir heimta
Framhald á 4. síðu.
flokks, er sí og æ hefur barizt
GEGN hagsmunamálum hennar.
En trúi einhver því, að hann
geti haft áhrif á stefnu Sjálfstæð-
isflokksins og flokksforustu, þá er
það sannarlega oftrú. Eða trúir
nokkur því í alvöru, að hann verði
áhrifameiri en sjálfur borgarstjór-
inn í Reykjavík, sem flokksforust-
an neyddi til að sitja og halda að
sér höndum á síðasta þingi, MEÐ-
AN AFKVÆMI HANS, FRUM-
VARP UM AÐ NOKKRUM
HLUTA SÖLUSKATTSINS VÆRI
VARIÐ TIL AÐSTOÐAR AÐ-
ÞRENGDUM SVEITARFÉLÖG-
UM, VAR BORIÐ ÚT Á KALDAN
KLAKANN.
Eiríkur Þorsteinsson, frambjóð-
andi Framsóknarflokksins, er að
vísu dugnaðarmaður, en þó mim
svo vera fyrst og fremst, þar sem
hann hefur aðstöðu til að ráða
málum einn, en hætt er við, að svo
verði ekki, þegar hann er kominn
undir handarjaðar Hermanns Jón-
assonar. Og mundi það þá frekar
verða foringjans náð eða ónáð,
sem málum ræður. Gæti þá skeð,
að meiri þolinmæði þyrfti til að
koma málum fram en þessum
frambjóðanda virðist gefin að jafn
aði.
Um frambjóðanda sósíalista er
óþarfi að ræða. Þeir kjósa hann,
sem er sama um atkvæði sitt og
aðrir ekki. En þess má minnast,
að hann hampar nú lielzt, og
hyggst nota til agns eina helg-
ustu kennd manna, ættjarðarást-
ina. Þetta er líka samkvæmt línu
flokksins. — Flokksins, sem annan
daginn talaði um landráðavinnu
en hinn daginn um landvarnar-
vinnu, af því að afstaða erlends
stórveldis hafði breytzt, og vildi
láta Islendinga segja sigraðri
þjóð stríð á hendur og leika þar
með hlutverk hýenunnar.
NEI, VE STUR-Í SFIRÐING AR,
ÞAÐ ÞARF ENGINN ALÞYÐU-
FLOKKSMAÐUR AÐ ÓTTAST
MANNJÖFNUÐ VIÐ ÞESSAR
KOSNINGAR.
SIGUR STURLU JÖNSSONAR
ER ÖRUGGUR.
Hjörtur Iljálmarsson.
Veill og tiálfur
!©il! og sterkur.