Skutull - 19.01.1956, Page 2
2
S KU TULL
Um Ijósböð og gildi þeirra
SKUTULL
Útgefandi:
Alþýðuflokkurinn á Isafirði
Ábyrgðarmaður:
Birgir Finnsson
Neðstakaupstað, Isaf. — Sími 13
Afgreiðslumaður:
GuSmundur Bjarnason
Alþýðuhúsinu, ísaf. — Sími 202
Innheimtumaður:
Haraldur Jónsson
Þvergötu 3. Isaíiröi.
íslendingur sigursæll
i skák
Tvítugur piltur, Friðrik Ólafs-
son, hefir ekki alls fyrir löngu unn-
ið mikil skákafrek með því að sigra
argentíska stórmeistarann Pilnik,
og með því að komast í efsta sæti
á alþjóðlegu skákmóti í Hastings,
ásamt rússneska taflmeistaranum
Korsnoi. Um þessar mundir heyir
hann skákeinvígi við Danann
Bengt Larsen um titilinn „Skák-
meistari Norðurlanda“. Keppnin
íer fram í sjómannaskólanum í
Reykjavík, og fylgist öll þjóðin
með henni af miklum áhuga.
Fyrsta skákin, sem tefld var á
þriðjudag, fór í bið, og verður hún
tefld til úrslita í kvöld. Alls tefla
þeir félagar átta skákir.
S.l. ár, þegar Halldór Kiljan
Laxnes fékk bókmenntaverðlaun
Nóbels, þá vakti það hrifningu
þjóðarinnar og athygli erlendra
manna. Á sama hátt verka sigrar
Friðriks á taflborðinu, og megum
við Islendingar sannarlega vera
stoltir af þessum afburðamönnum
og afrekum þeirra.
---oOo----
Týndur maður
Síðan Kjartan J. Jóhannesson,
var kosinn á þing fyrir þetta bæj-
arfélag, er engu líkara en maður-
inn hafi tínst, svo gjörsamlega
áhriíalaus og gagnlaus er hann í
þessu trúnaðarstarfi. Þá sjaldan að
hann hverfur hingað heim til bæj-
arins, hefir hann frá bókstaflega
engu að segja heldur aldrei leiðar-
þing né þingmálafundi, og þegar
flokksmenn hans þjarma að hon-
um, til þess að hann komi á sam-
komur þeirra, þá ræðir hann mest
um utanlandsferðir sínar, sem ver-
ið hafa alltíðar að undanförnu. Sið-
an fer hann aðeins „nokkrum orð-
um“ um efnahagsvandamálin, eins
og Vesturland orðar það, og stikl-
ar lauslega á hagsmunamálum
bæjarfélagsins, sem hann reyndar
hefir harla lítil afskipti af, nema
að því leyti sem hann kann að
greiða götu ísfirðings h.f.
Og þegar flokksmenn og stunð-
ingsmenn þessa gagnlausa þing-
í feluleik
Einn bæjarfulltrúi Sjálfstæðis-
manna, sem sérstakan áhuga hefir
á íþróttum, bregður sér í feluleik
í síðasta Vesturlandi, og grúfir
sig undir pilsfaldi „óánægðrar hús-
móður“.
Úr þessum notalega felustað
beinir hann fyrirspurnum og skæt-
ingi til bæjarstjórans vegna við-
gerðar sundhallarinnar. — Þessi
bæjarfulltrúi er þekktur að því í
bæjarstjóminni, að endurtaka
sömu ræðurnar, sem aðal málpípa
flokks hans þar hefir haldið marg
oft áður, og nú heyrist frá honum
sama tíst undan pilsfaldinum, og
var í Vesturlandi fyrir jólin. Sem
sé eftiröpun í ræðu og riti. Það er
ekki að furða þó að maðurinn feli
sig.
Skutull hirðir ekki að sinni, að
ræða sundhallarviðgerðina, frekar
en gert var í blaðinu 3. desember
s.l., en vil hins vegar beina því til
bæjarfulltrúans að hann geri sér
og öðrum grein fyrir því í fyrsta
lagi, hversvegna sundhöllin, ekki
eldri en hún er, þarf slíka viðgerð,
og í öðru lagi, hvers vegna mennta-
málaráðuneytið hefir enn ekki
ákveðið þátttöku ríkisins í viðgerö-
arkostnaðinum. Þó umræddur bæj-
arfulltrúi sé til þess að gera „ný-
fæddur“ sem slíkur, þá ætti hann
samt að vera orðinn nógu stór til
þess að geta skriðið undan pils-
faldinum og svarað þessu.
manns, hafa loksins komið honum
í ræðustól á fundi hjá sér, þá er
það ekki einu sinni svo vel að þeir
fái alla ferðasögurnar. S.l. sumar
fór hann t. d. á alþjóðlegt bind-
indismálanámskeið í Sviss á kostn-
að Áfengisvarnarráðs, en frá þeirri
reisu er ekki vitað að hann hafi
sagt hér á ísafirði, en á flokks-
fundinum „ánægjulega“, sem síð-
asta blað Vesturlands skýrði frá,
ræddi hann eingöngu um ferð sína
til Bandaríkjanna, sem hann fór í
þingtímanum s.l. haust. Það er
varla að undra þótt hann kunni
fáar fréttir af Alþingi að segja.
Gagnleysi og áhrifaleysi Kjart
ans J. Jóhannssonar í þingmanns-
sætinu g^ra flokksmenn hans sér
ljóst, engu síður en aðrir bæjar-
búar, og er þess skemmst að minn-
ast, að einn áhrifamesti stuðnings-
maður hans, Ásberg Sigurðsson,
lýsti því yfir í bæjarstjórn að
Kjartan væri algjörlega laus við
það að þurfa að framkvæma nokk-
uð af því, sem í Vesturlandi stæði
um hagsmunamál bæjarins. Var
þetta í sambandi við. þá fullyrðingu
blaðsins, að við ættum að fá óaft-
urkræf framlög til dýpkunar sund-
anna, eins og til hverra annarra
vegabóta. Útséð er líka um það, að
engin slík framlög munu fást, og
er þá fram komið, að Ásberg hefir
Blaðið leyfir sér, að gefnu til-
efni, að taka upp eftirfarandi kafla
um ljóslækningar úr grein, sem
heitir „Heilsugæzla í skólum“ eft-
ir dr. med. Jóhannes Björnsson, en
grein þessi birtist í tímaritinu
Menntamál, júlí—des. hefti 1955.
Efling landhelgiS'
gælzunnar
Fiskiþingið s. 1. haust krafðist
stóraukinnar landhelgisgæzlu, og
gerði um það efni eftirfarandi
ályktun:
Landhelgisgæzlan.
a. Fiskiþingið telur þann skipa-
kost, sem landhelgisgæzlan hefur
yfir að ráða, ónógan og ganghraða
skipanna of lítinn og leggur til, að
úr verði bætt á eftirfarandi hátt:
bygging á fullkomnu gæzluskipi,
er hafi ganghraða minnst 20 míl-
ur.
Að skip þau, sem nú eru við
gæzlu, verði endurnýjuð svo fljótt
sem ástæður þykja til.
Að landhelgisgæzlan eignist full-
komna flugvél til eigin afnota.
b. Fiskiþingið átelur þann drátt,
sem orðið hefur á byggingu björg-
unar- og gæzluskips fyrir Norður-
land, sem aðallega stafar af tóm-
læti gjaldeyrisyfirvaldanna, og
skorar á rikisstjórnina að skerast
í málið nú þegar.
c. Fiskiþingið telur nauðsynlegt
að tvö skip annist gæzlu fyrir
Vestfjörðum frá 1. des. til 1. apríl.
d. Fiskiþingið leggur áherzlu á,
að skip séu ávalt fyrir hendi til að
sinna björgun skipa og gæzlu veið-
arfæra á hinum ýmsu stöðum.
e. ÞingiÖ bendir á, að fram hafa
komið rökstuddar aðfinnslur út af
störfum sumra varðskipanna, og
vill vekja athygli á, að skipin mega
ekki stunda aukastörf (tekjuöflun
fyrir skipverja eða snatt fyrir hið
opinbera), svo að aðalstörfin líði
fyrir það.
f. Þá beinir þingið því til fiski-
manna kringum landið, að í hvert
sinn, er þeir sjá skip að ólöglegum
veiðum innan fiskveiðitakmark-
anna, skrifi þeir hjá sér nafn og
númer skipsins ásamt greinilegum
miðum eða annarri staðarákvörðun
og kæri síðan til viðkomandi yfir-
valds.
metið rétt áhrifaleysi þingmanns-
ins. Því miður er það ekki svo, að
þó þingmaður reynist gjörónýtur,
þá sé hægt að kalla hann heim. En
við næstu alþingiskosningar munu
ísfirðingar nota tækifærið og veita
Kjartani lausn í náð frá þingstörf-
um.
Ljóslækningar.
Það hefur verið venja í barna-
skólum um áratugi að halda uppi
ljóslækningum. Við þetta hefur
starfað ein ljósastúlka í hverjum
skóla. Til ljósameðferðar hafa ver-
ið valin þau börn, sem skólalækni
í samráði við hjúkrunarkonu af
einhverjum ástæðum hefur fundizt
helzt þurfa hennar með. Hafa það
aðallega verið kvefsækin, grann-
holda og táplítil börn. Þá hafa æv-
inlega verið tekin þau börn, sem
læknar bæjarins hafa óskað, að
fengju ljósameðferð. Enn fremur
hafa börn verið tekin til meðferðar
eftir beiðni aðstandenda, ef rúm
hefur verið fyrir hendi.
Nokkuð hefur verið deilt um
gildi Ijósameðferðar. Allmargir,
sem rannsakað hafa þessi mál,
neita því, að ljósameðferð hafi
nokkuð heilsufarslegt gildi. Mér
virðist samt, að áberandi oft
braggist börnin við hana. Það er
og undantekningarlítið, að foreldr-
um finnst slíkt hið sama. Það skal
látið ósagt, hvort þetta er af sjálfri
Ijósameðferðinni eða af því, að
börnin koma nokkrum sinnum á
viku um tvo til þrjá mánuði í ljósa-
stofuna, fá þægilega ró á ljósa-
bekkjunum, gott viðmót hjá ljósa-
stúlkunni, oft sögulestur, og heitt
og kalt bað eftir ljósatímann. Ég
mundi að minnsta kosti ekki leggja
til, að Ijósameðferð verði lögð nið-
ur í skólunum.
i Danmörku og ílollandi og þeim
öðrum löndum, sem ég hafði spurn-
ir af, er ljósameðferð ekki í skól-
um nema í sérskólum fyrir veikl-
uð börn.“
Þessi umsögn læknisins um ljós-
böðin gefur það til kynna, að ekki
mun algengt, að heilum skólum sé
séð fyrir ljósböðum, enda mundi
þurfa mikiö húsnæði til slíks, bæði
búningsherbergi, ljósastofu og bað-
klefa, allt saman með nauðsynleg-
um útbúnaði, en þessu er áreiðan-
lega erfitt að koma fyrir í íþrótta-
húsinu eða skólunum, svo ekki
brjóti í bága við aðra notkun þess-
ara húsa.
Með tilliti til þessa, svo og álits
á heilsufarslegu gildi Ijósameðferð-
ar, sem fram kemur í grein dr. Jó-
hannesar Björnssonar hér að fram-
an, væri því rétt, að bæjarstjórn
endurskoðaði fyrri samþykkt sína
um Ijósböð handa öllum nemendum
barnaskólans og gagnfræðaskólans
og stefndi í þess stað að því, að
sjá þeim nemendum fyrir ljósböð-
um, sem sérstaklega væru álitin
hafa þörf fyrir þau, að dómi lækn-
is.
Frá þessu er sagt hér til þess að
bæjarbúar geti áttað sig á þessu
máli hleypidómalaust, og varað
sig á óðagoti Vesturlar.dsritstjór-
ans.