Skutull - 19.01.1956, Blaðsíða 3

SKUTULL
3
Landhelgismálið á dagskrá
Það fregnaðist nýlega erlendis frá að fram væru komnar nýjar til-
lögur í deilu Breta við Islendinga út af friðun fiskimiðanna við ísland,
en þegar fyrirspurnir voru bornar fram á Alþingi um þessar tillögur,
þá fékkst þeim ekki svarað. Svo gaf ríkisstjórnin út svohljóðandi til-
kynningu:
Ii:illllllllllll|l!l!||lll!lllll1lll[||[llllll|i:illl![||[||||||||||ll||!||||||[|!!||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||i:il|||||llll[|l|||||||||]||||||||il!
Bernhard Petersen
| Reykjavík |
| Símar 1570 (2 línur). - Símnefni: „Bemhardo“.
KAUPIR : |
| Þorskalýsi, allar tegundir. §
| Sýldarlýsi — Síldarmjöl — Fiskimjöl |
I o-------- |
SELUR:
| Lúðulýsi |
| Kol í heilum förmum |
| Salt í heihim förmum |
=s
| o-------- |
■ «5
NÝ FULLKOMIN KALDHREINSUNARSTÖÐ
=3
| Sólvallagötu 80 - Sími 3598
lll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■lllll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■il■lllll■ll■^■!l■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■ll■lllll■ll■ll■ll■ll■ltlii■
MlllllllllllllMllllllllllllIlilllllllllllllllIIIIIIIIllllllllllIlllllllllllllllllllllliaHUIlllllllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Hjartans þakkir færi ég öllum Grunnvíkingum, ættingjum og |
| vinum nær og fjær, ásamt Sjómannafélagi Isfirðinga, fyrir hin- |
| ar rausnalegu peningagjafir, sem mér voru færðar fyrir jólin í 1
| veikindum mínum.
Sérstaklega þakka ég þeim Ragnari Maríassyni og Kristni |
| Jónssyni fyrir alla þeirra fyrirhöfn. |
Guð blessi ykkur öll og gefi ykkur gleðilegt nýtt ár.
= Gestur Loftsson. |
dllllllllllllllllUllimiIlllllllllllllllllllUIHIUIItlllftJllllllllllllllllllllillllllllllBllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllll
„Eins og kunnugt er, hafa vand-
kvæði þau, er stafa af löndunar-
banninu á íslenzkum fiski í Bret-
landi, hvað eftir annað komið til
umræðu í Efnahagssamvinnustofn-
uninni í París (O. E. E. C.). Um-
ræður þessar urðu til þess að stofn-
unin skipaði nefnd til þess að
kynna sér málið frá öllum hliðum
og freista þess að finna lausn á
því. í nefndinni hafa nýlega komið
fram tillögur um lausn málsins og
eru þær nú í athugun hjá ríkis-
stjórn lslands.“ (Rvk. 7. janúar
1955).
Svo mörg voru þau orð. Og eins
og venjulega, þegar um samskipti
íslands við önnur lönd er að ræða,
þá er farið með sjálft málefnið
eins og eitthvert laumuspil, því
ekki er minnst einu orði á efni
hinna nýju tillagna, þótt það hafi
hins vegar verið gert í erlendum
blöðum. Sum blöð hafa leitt get-
um að því, að í tillögunum kunni
það að felast, að Bretar aflétti
löndunarbanninu gegn því að ís-
lendingar lofi að hætta við frekari
„Tjaslað við fjármálin“
Framh. af 1. síðu.
greitt 0,53 aura, án gjaldeyrisfríð-
inda, og er þarna mikið bil óbrú-
að. Ekki er þó um annað að ræða,
en að gera útflutningsframleiðsl-
unni kleyft að greiða nokkurnveg-
inn sambærilegt kaup við fjárfest-
ingarvinnuna og setuliðsvinnuna,
því annars hverfur allt vinnuaflið
þangað frá framleiðslustörfunum.
Og þá er rétt að taka það fram,
til þess að fyrirbyggja það, að
menn rugli saman skoðunum ann-
arra, sem raktar hafa verið hér að
framan, og skoðunum blaðsins, að
blaðið telur engan veginn einhlítt
að tala um það, að draga úr fjár-
festingu til þess að koma á jafn-
vægi í efnahagsmálum þjóðarinn-
ar, því meðan setuliðsvinnan er
jafnmikil og raun ber vitni, þá leit-
ar allt vinnuaflið í landinu jafn-
vægis hvað kaupgjald snertir, til
móts við hana. Réttast er að beina
vinnuaflinu sem mest að útflutn-
ingsframleiðslu og landbúnaði og
síðan að húsbyggingum, og öðrum
iðnaði, eftir því sem þörf er á til
þess að ekki skapist atvinnuleysi.
En atvinnuleysið er einmitt
mesta sóunin, sem getur hent okk-
ur, og á því mega þeir vara sig,
sem fá það hlutverk að draga úr
framkvæmdum, t. d. forráðamenn
lánastofnana,, og sú stjórn, sem
við kann að taka af núverandi
stjórn.
útfærzlu friðunarsvæða. Sé þessi
tilgáta rétt, ber skilyrðislaust að
hafna slíkum tillögum.
Vilji íslenzku þjóðarinnar í þessu
efni er augljós og ótvíræður: Bret-
um ber að aflétta löndunarbann-
inu, án nokkurra skilmála um
landhelgi íslendinga eða friðunar-
ráðstafanir þeirra. Annars höfum
við ekkert við Breta að tala um
þessi mál.
Þennan vilja ber ríkisstjórninni
að hafa fyrir leiðarljós í aðgerðum
sínum, en laumuspilið gerir það að
verkum, að þjóðin grunar stjórn-
ina um græzku í þessu efni eins
og fleirum.
Samþykktir Fiskiþings.
Þjóðarviljinn í landhelgismálinu
endurspeglast t. d. í samþykktum,
sem gerðar voru s.l. haust á þingi
Fiskifélags íslands, og einnig hef-
ir Landssamband ísl. útvegsmanna
og ýms fjöldasamtök önnur, marg-
sinnis samþykkt tillögur í sömu
átt.
Fiskiþingið sagði:
„Fiskiþingið skorar á Alþingi og
ríkisstjórn að vinna að því að allt
landgrunnið umhverfis lsland verði
friðað svo fljótt sem unnt er fyrir
veiðum erlendra skipa.
Jafnfraint skorar fiskiþing á
Alþingi og rílcisstjórn, að athuga
gaumgæfilega, hvort ekki sé tími
til þess kominn, að núverandi frið-
unarlína sé færð verulega út á
grundvelli fenginnar reynslu, ann-
aðhvort í áfönguin, með aukna
vernd fiskistofnanna og liefðbund-
inna fiskimiða einstakra landshluta
fyrir augum, eða allt umhverfis
landið.“
Varnir veiðisvæða og L. I. ír.
Aðalfundur ,Landssambands ísl.
útvegsmanna sagði á s.l. hausti:
„Aðalfundur L. I. Ú. haldinn 17.
—20. nóv. 1955 skorar á landhelg-
isgæzluna, að verja netasvæðið við
Vestmannaeyjar á sama hátt og
gert var áður en hin nýju fiskveiði
takmörk voru sett, enda telur
fundurinn að hvergi hafi átt að
slaka til á fengnum rétti eða hefð
með hiiium nýju ákvæðum.
Aðalfundurinn beinir þeim ein-
dregnu tilmælum til ríkisstjórnar
og Alþingis, að gerðar verði ráð-
stafanir, sem að haldi megi koma,
með því að friða og verja ákveðin
veiðisvæði utan núverandi fisk-
veiðitakmarkana svo vélbátaflot-
inn fyrir Vestfjörðum geti stund-
að veiðar sínar á hefðbundnum
veiðisvæðuin línubáta í friði fyrir
ágangi botnvörpuskipa.“
Nú er spurningin sú, hvort rík-
isstjórn okkar ætlar að reynast
svo ógæfusöm, ofan á allt annað,
að hafa þessar raddir að engu.
Hvort hún ætlar að gera rétt okkar
í landhelgismálinu að verzlunar-
vöru fyrir þá fáu og skammsýnu
togaraeigendur, sem kunna að sjá
sér einhvern stundarhagnað í því,
að láta skip sín sigla með aflann
til Bretlands og selja hann þar í
happadrætti, fremur en að láta
vinna hann hér á landi til atvinnu-
aukningar og stórbættrar afkomu
fyrir þjóðina.
Úr þessu fæst skorið, þegar rík-
isstjórnin lætur svo lítið að gefa
út skýlausar yfirlýsingar um mál-
ið.
Yfirlýsing Ólafs Thors.
Forsætisráðherra, Ólafur Thors,
hefir gefið eftirfarandi yfirlýsingu
á alþingi, en ekki var kunnugt um
hana fyrr en eftir að greinin um
landhelgismálið, sem birtist hér að
framan, var rituð.
„Við þetta (þ. e. tilk. ríkisstjórn-
arinnar frá 7/1) hef ég á þessu stigi
málsins ekki öðru að bæta en því,
að rikisstjórnin hefir ekki látið sér
til hugar korna að færa inn núver-
andi friðunarlínu, né að semja um
liana sem frambúðarlausn á friðun-
arráðstöfunum lslendinga. Þetta
er samhuga álit og ákvörðun allra
núverandi ráðherra.
Þessi yfirlýsing er góð, svo langt
sem hún nær. En hún segir ekkert
um það, hvort ríkisstjórnin hyggst
verzla með' friðunarlínuna, sem
bráðabirgðalausn á þæ;n hátt, sem
tillaga Efnahagsstofnunarinnar
gerir ráð fyrir. Einnig því ber að
hafna, og kringum það þarf ekk-
ert laumuspil eða tæpitungu.
Prentstofan ísrún h.f.