Skutull - 25.02.1956, Blaðsíða 2

2
S K U T U L L
V.U. Baldur mótmælir verðbólgu-
stefnu ríkisstjórnarinnar
Samþykktir um landhelgis- og friðunarmál.
S K U T U L L
Útgefandi:
Alþýðuflokkurinn á Isafirði
Ábyrgðarmaður:
Dirgir Finnsson
Neðstakaupstað, Isaf. — Sími 13
Afgreiðslumaður:
Guðmundur Bjamason
Alþýðuhúsinu, ísaf. — Sími 202
Innheimtumaður:
Haraldur Jónsson
Þvergötu 3. IsaíirtU.
„Aldrei að víkjau
Þann 9. þ. m. birti Morgunblað-
ið frétt um viðræður íslenzkra og
brezkra togaraeigenda, sem fóru
fram í París um þær mundir, á veg-
um efnahagssamvinnustofnunar
Evrópu. í fréttinni er það haft eft-
ir Croft Baker, formanni félags
brezkra togaraeigenda, að sá ár-
angur hafi náðst af þessum viðræð-
um, að nánari vinátta og aukinn
skilningur hafi skapazt á milli
deiluaðilanna og gæfi það góða
von. Síðan segir orðrétt í Morg-
unblaðsfréttinni:
„1 Var.
Kjartan Thors sagði, að sættir
í deilunni mundu gera Islendingum
kleift að flytja fisk beina leið af
miðunum við Island til brezkra
hafna, eins og áður var gert.
1 gær sagði Baker í viðtali við
fréttamenn, að íslendingar væru
nú að undirbúa nauðsynlegar
breytingar þess efnis, að framvegis
yrði brezkum togurum heimilt að
leita vars við strendur íslands í
slæmu veðri — með óbúlkuð veið-
arfæri — gegn þvi að togararnir
tilkynntu íslenzku yfirvöldunum
það áður í skeyti.“
Við þessa frétt sló óhug1 á þjóð-
ina, og þó reynt hafi verið af yf-
irvöldum og samningamönnum
þeim, sem af Islands hálfu sátu í
París, að bera frétt þessa til baka,
þá hefur mótmælum rignt yfir rík-
isstjórnina víðsvegar að, og birtast
hér á öðrum stað í blaðinu mót-
mæli bæjarstjórnar ísafjarðar og
V.l.f. Baldurs. Kröftug mótmæli
hafa einnig komið frá Farmanna-
og fiskimannasambandi islands, og
hafa mótmæli öll verið á þann veg,
að í deilunni við Breta eigi að fara
eftir kjörorði forsetans: Aldrei að
víkja.
Bretar hafa með ofbeldisaðgerð,
löndunarbanninu, reynt að hindra
það, að íslenzk lög væru fram-
kvæmd, þ. e. a. s. Lög um vísinda-
lega verndun fiskimiða land:
grunnsins frá 1948. Þessi lög voru
sett af bráðri nauðsyn til þess að
koma í veg fyrir það að aðal auðs-
uppspretía þjóðarinnar yrði þur-
ausin. Fengin reynsla af þeirri frið-
un, sem 'ra akvæmd hefir verið á
grundvel 1 r ssara laga, hefir sýnt
og sannað í vissum landshlutum,
að friðunin er réttmæt. Hún eykur
aflann og eflir atvinnulíf byggðar-
laganna, sem njóta hennar. ‘Aðrir
landshlutar, eins og Vestfirðir og
Austfirðir eiga eftir að verða að-
njótandi þess aukna afla og at-
vinnuöryggis, sem friðunin gefur.
Þessu getur atvinnumálaráðherra
komið til leiðar með því að setja
reglugerð á grundvelli gildandi
laga um stækkun friðunarsvæða
hér og við Austurland. En við
þessu er daufheyrst. 1 þess stað
eru ísl. togaraeigendur látnir setj-
ast að samningum við brezka
stéttarbræður sína, að því er sagt
er eingöngu til þess að ræða um
löndunarbannið. En ber þar ekki
fleira á góma? Jú, vissulega. Við
vitum hvað brezku togaraeigend-
urnir tala um. Þeir birtu s.l. sum-
ar margar heilsíðu auglýsingar í
stórblöðum Bretlands, og það sem
þar kom fram er þungamiðjan i
þeirra málflutningi. Var þar
minnst á löndunarbannið ? Nei,
ekki einu orði. Þar var m. a. rugl-
að saman hugtökunum siglinga-
frelsi og frelsi til athafna við fisk-
veiðar, til þess að blekkja brezkan
almenning. Þar var fjargviðrast út
af fiskveiðatakmörkunum við Nor-
eg, ísland, Chile, Perú og Rúss-
land. Þar var sagt að fiskarnir í
sjónum syntu ekki um með íslenzk
eða rússnesk flögg á sporðinum og
Bretar hefðu því engu siður rétt
til að veiða þá en aðrar þjóðir. Þar
var samningur Dana, f. h. Færey-
inga, talinn til fyrirmyndar, og nið-
urlagsorð þessa plaggs voru á
þessa leið:
lOngin miliiríkjaskipti í skjóli
íallbyssubáta.
Við biðjum ekki stjórn okkar að
senda fallbyssubáta eða sprengju-
flugvélar til Islands, en við biðjum
stjórnina að tala um hlutina við
Norðmenn, Islendinga, Chilebúa,
Perúbúa og Rússana, og okkur
þætti vænt um að fá að vera við-
staddir umræðurnar (be at the
talks). Við viljum að þjóðir heims
komi sér saman um fiskveiðitak-
mörk, verndun fiskistofna og svo-
nefnda ,,landhelgi“. Við viljum
ekki að eigingirni annarra landa
geri störf fiskimanna okkar erfið-
ari og hættulegri en þau eru nú
sem stendur.
Brezkir togarar í Hull, Grymsby,
Fleetwood.
Félag brezkra togaraeigenda.
Þetta vitum við að er þunga-
miðjan i málflutningi brezku tog-
araeigendanna, og þar með þá
einnig brezku ihaldsstjórnarinnar,
sem bersýnilega hefur gert meira
en að leyfa togaraeigendum að
vera viðstaddir umræðurnar, og fal-
ið þeim málið algjörlega í hendur.
Islenzku samningamennirnir
hafa því með engu móti komist hjá
því að taka á móti sjónarmiðum
hinna brezku stéttarbræðra sinna,
Á fjölmennum Baldursfundi s. 1.
sunnudag gerði forseti A.S.Í.,
Hannibal Valdimarsson, grein fyr-
ir aðdraganda vinnudeilunnar s.l.
vor, og sýndi fram á, að sú full-
yrðing núverandi stjórnarflokka að
kauphækkanir verkalýðsins séu að-
alorsök dýrtíðarinnar, fær ekki
staðizt. Fyrst eftir að sýnt var, að
og þar á meðal kröfunni um það að
brezkir togarar megi leita hér vars
með óbúlkuð veiðarfæri, aðeins ef
þeir tilkynna það áður ísl. yfirvöld-
um í skeyti! En hverju svöruðu ísl.
nefndarmennirnir þessu? Þeir
þegja um það, en Croft Baker seg-
ir, að íslendingar séu nú „að undir-
búa nauðsynlegar breytingar þess
efnis“ að þetta verði framkvæman-
legt.
Hvað þýðir þá þessi krafa
Breta? Hún jafngildir því, að opna
íslenzka landhelgi, ekki aðeins fyr-
ir brezka togara, heldur einnig fyr-
ir aðra erlenda togara og íslenzka
togara. Hún þýðir það, að land-
helgisgæzlunni mundi verða gert
illkleift að gæta landhelginnar.
Er ísl. togaraeigendum manna
bezt treystandi til þess að standa
gegn slíkri kröfu? Vissulega ekki.
Þeir eiga hvergi að koma nærri
þessu máli, og yfirhöfuð á ekkert
að ræða við Breta, fyr en þeir hafa
aflétt löndunarbanninu, og þá á
ekki að ræða við þá á öðrum
grundvelli en þeim, sem samræm-
ist ísl. lögum og þjóðarhagsmun-
um. Og að endingu þetta: Krafan,
sem Morgunblaðið kallar „f var“
er ástæðulaus og móðgandi, því
öllum skipum er og hefir verið
heimilt að leita skjóls við strend-
ur Islands, séu þau í hættu stödd.
Um það mál þarf enga samninga.
En kjarninn í kröfu Breta er sá,
að mega fara innfyrir fiskveiðitak-
mörkin með óbúlkuð veiðarfæri, til
þess þeir geti réttlætt landhelgis-
brot sín með sjávarháskanum. Að
þeir ætli sér þannig að hafa sjáv-
arháskann að yfirvarpi, sézt bezt
af því, að enginn óvitlaus skipstjóri
siglir í roki og sjóróti með óbúlk-
uð veiðarfæri, þar eð það eykur á
hættu skipsins en dregur ekki úr
henni.
Með hliðsjón af þessu ber stjórn-
arvöldum landsins að banna ísl.
togaraeigendum frekari viðræður
við Breta, þar til þeir síðarnefndu
hafa aflétt löndunarbanninu, því
þá fyrst, og fyr ekki, er orðið tíma-
bært að ræða um fyrirkomulag
fisklandana á brezkum markaði,
og það eitt, og ekkert annað, er
það, sem togaraeigendur okkar
eiga að koma nærri.
ríkisstjórnin vildi ekkert gera til
þess að halda verðlaginu í skefjum,
og eftir að hún hafði hækkað laun
verkfræðinga og opinberra starfs-
manna, var lagt út í vinnudeilurn-
ar. Og enn þá hefir ríkisstjórnin
forustuna í dýrtiðarkapphlaupinu
með aðgeröarleysi í verðlagsmál-
um og með því að gera sjálf ráð-
stafanir til að stórauka dýrtíðina.
— Ennfremur gerði H. V. grein
fyrir hinum breyttu viðhorfum í
stjórnmálum, sem hann kvað
mundu skírast nánar að afstöðnu
flokksþingi Framsóknarflokksins í
næsta mánuði. — Samþykktir
fundarins fara hér á eftir:
Mótmæli gegn verðbólgustefnu.
Fundur í Verkalýðsfélaginu
Baldri, haldinn 19. febrúar 1956,
mótmælir eindregið margendur-
teknum árásum ríkisstjórnarinnar
á afkomuöryggi og lífskjör alþýðu-
stéttanna, en þær árásir hafa fyrst
og fremst komið fram í stórfelld-
um hækkunum neyzluskatta.
Fundurinn telur að með hinum
síðustu skatta- og tollaálögum rík-
isstjórnarinnar hafi verið gerð svo
hatröm árás á lífskjör alþýðunnar,
að verkalýðssamtökin geti ekki
látið það afskiptalaust, — og þá
ekki hvað sízt sökum þess, að aug-
ljóst er, að þessar ráðstafanir, sem
mestmegnis eru framkvæmdar á
kostnað almennings, á sama tima
og stórgróði milliliða og auðfélaga
er látinn vera óskertur, — ráða á
engan hátt bót á erfiðleikum þeirra
atvinnuvega, sem bjarga á, nema
síður sé.
Fundurinn vill alveg sérstaklega
benda á þá ómótmælanlegu stað-
reynd, að sú 11% kauphækkun,
sem verkamenn íengu á s.l. vori
var aðeins nokkur hluti þeirrar
kjaraskerðingar, sem þeir höfðu
orðið fyrir af völdum verðbólgu-
stefnu ríkisstjórnarinnar
Af framansögðu er það augljóst
hversu fráleitt það er að skella
skuldinni af verðþenslu- og skatt-
píningarstefnu núverandi ríkis-
stjórnar yfir á verkalýðssamtökin.
Að endingu vill fundurinn vekja
athygli allra launþega á þeim sann-
indum, að stefna ríkisstjórnarinnar
í verðlags- og atvinnummálum svo
og síendurteknar árásir hennar á
kaupmátt launanna, og þar af leið-
andi á lífskjör alþýðustéttanna,
hefir ótvírætt sannað það, að rík-
isstjórn, fjandsamleg verkalýðs-
samtökunum, getur hvenær sem er
með lagasetningu gert að engu sig-
ursæla kaupgjaldsbaráttu stéttar-
félaganna.
Sökum þessa skorar fundurinn á
Framh. á 6. síðu.