Skutull - 12.05.1956, Blaðsíða 1

XXXIV. árgangur. ísafjörður, 12. maí 1956.
7. tölublað.
Mótorhjól
til sölu. — Upplýsingar gefur
Sigurður Guimarsson
Hlíðarveg 24 - Sími 310
Hvar ern afreksverkin?
Framboð Alþýðuflokksins i Norður-
ísafjarðarsýslu
Friðfinnur Ólafsson, viðskipta-
fræðingur verður í kjöri fyrir Al-
þýðuflokkinn í Norður-ísafjarðar-
sýslu við alþingiskosningarnar í
sumar. Framsóknarmenn í sýsl-
unni styðja einnig framboð Frið-
finns.
Friðfinnur Ólafsson er Norður-
ísfirðingur að ætt og uppruna.
Hann er fæddur á Strandseljum í
Ögursveit 19. febrúar 1917. For-
eldrar hans voru Ólafur heitinn
Þórðarson, bóndi á Strandseljum,
og kona hans, Guðríður Hafliða-
dóttir frá Ögri. Dvelur hún nú hjá
börnum sínum í Reykjavík.
Friðfinnur ólst upp á Strandselj-
um, þar til útþráin greip hann, eins
og títt er um unga menn og fram-
sækna, enda hafði hann snemma
brennandi löngun til þess að afla
sér menntunar.
En á kreppuárunum frá 1930 og
fram að styrjaldarárunum, reynd-
ist menntabrautin ærið torsótt
mörgum fátækum unglingi á ís-
landi, og mátti þá margur sætta
sig við skorinn skammt í þeim efn-
um og sitja um kyrrt, meðan fram-
tíðardraumarnir leystust upp í
kaldan veruleika fátæktar og
harðrar lífsbaráttu.
En lífsfjör og einbeitni Frið-
finns kom spemma í ljós. Hann
lagði ótrauður á brattann, þótt
tímarnir væru erfiðir, og yrði svo
þar að auki fyrir því þunga áfalli,
aðeins 16 ára gamall, að missa
föður sinn.
Friðfinnur fór fyrst í Gagn-
fræðaskólann á Isafirði og lagði
síðan leið sína í Menntaskóla Ak-
ureyrar, þar sem hann lauk svo
stúdentsprófi 1938.
Kandidatspróf í viðskiptafræði
tók hann svo við Háskóla íslands
1942.
Fyrstu árin eftir að Friðfinnur
lauk námi, var hann kennari við
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar og
iðnskólann í Hafnarfirði og jafn-
framt starfsmaður Viðskipta-
nefndar.
Forstöðumaður innflutnings-
deildar Viðskiptaráðs var hann
1944—47, og í Viðskiptaráði
1947—49.
Friðfinnur ölafsson
En frá 1949 hefur hann verið
framkvæmdastjóri Tjamarbíós,
sem rekið er af Háskólanum.
Friðfinnur Ólafsson hefur því
ágæta þekkingu og reynslu í við-
skiptamálum þjóðarinnar, og þurf-
um við sannarlega á slíkum mönn-
um að halda, eins og öllu fjármála-
og viðskiptakerfi Islendinga er nú
komið.
Norður-ísfirðingar munu án efa
taka þessum fyrrverandi sveitunga
sínum tveim höndum og.gera veg
hans sem mestan í kosningunum.
Þeir þekkja hann að því að vera
glaðan og góðan dreng, sem
ótrauður horfist í augu við torfær-
ur og erfiðleika, eins og þeir sjálf-
ir.
Friðfinnur hefur heldur aldrei
slitið sambandi sínu við sveit sína,
kunningja og frændur í Djúpinu,
og mun hann glaður ganga til
starfa fyrir byggðarlag sitt. Hann
var forgöngumaður að stofnun
Djúpmannafélagsins í Reykjavík
og hefur verið formaður þess frá
upphafi.
Friðfinnur er líka mikill félags-
hyggjumaður. Hann er einlægur
jafnaðarmaður, sem vill láta
bræðralag og samvinnu vera
hornsteina þjóðfélagsins. Sam-
kvæmt þeirri hugsjón sinni gerð-
ist hann einn af forvígismönnum
Flestir ísfirðingar eru svo lang-
minnugir, að þeir muna hvaða
áróðri íhaldið beitti aðallega
Kjartani lækni til framdráttar við
undanfamar alþingiskosningar.
Því var haldið að mönnum, að ef
Kjartan næði kosningu þá mundi
renna upp nýtt tímabil athafna og
framfara í bænum. Margháttuð
fyrirgreiðsla ríkisvaldsins yrði
látin í té og peningar mundu renna
í stríðum straumum til bæjarins
og veita nýju blóði í allt athafna-
líf bæjarins og gjörbreyta afkomu
manna á skömmum tíma.
Og svo mikið var viðhaft, að
sjálfur forsætisráðherrann, Ólafur
Thors, var látinn koma hingað og
tilkynna Isfirðingum, að Kjartani
stæði til reiðu öll sú mikla fyrir-
greiðsla og aðstoð, sem Sjálfstæð-
isflokkurinn gæti veitt, og að sér
væri það alveg óblandin gleði að
fá að hjálpa honum til þess að
leysa þau mörgu framfaramál,
sem hann bæri svo mjög fyrir
brjósti, og sem hér þyrfti nauð-
synlega að leysa.
Þessi glæsti gullsöngur íhalds-
ins hljómaði fagurlega í eyrum,
enda höfðu þá Isfirðingar búið við
erfitt atvinnuástand af völdum
aflabrests um nokkur ár. Fjöl-
margir trúðu því, að Kjartan Jó-
hannsson, studdur af þeim flokki,
sem mestu réði um stjórn lands-
ins, hefði möguleika á því að
greiða fram úr vandamálum at-
vinnulífsins, og ekki hvað sízt,
þar sem svo var að sjá, að sjálf-
ur forsætisráðherrann væri hans
verndardýrðlingur.
Og Kjartan varð þingmaður ís-
firðinga.
En hafa nú fyrirheit kosninga-
áróðursins rætzt? Því fer fjarri.
Aldrei hefir þingmaður svo
gjörsamlega brugðist vonum kjós-
enda sinna eins og Kjartan Jó-
hannsson hefir gert. Vonbrigðin
hafa verið svo mikil og almenn, að
þau ná alla leið inn í innstu raðir
að stofnun Styrktarfélags lamaðra
og fatlaðra og er nú varaformaður
þess.
u Allir frjálslyndir Norður-Isfirð-
ingar fagna framboði Friðfinns
Ólafssonar og munu ótrauðir veita
honum fylgi sitt í kosningunum.
flokksmanna hans og hafa valdið
þar vonleysi, sárindum og óá-
nægju.
Kjartan Jóhannsson er nú búinn
að sitja á þrem þingum þetta kjör-
tímabil, en samt hefir hann ekki
talið ástæðu til þess að halda leið-
arþing og segja kjósendum sínum
frá baráttu sinni fyrir hagsmuna-
málum Isafjarðar í þingsölunum.
Og Vesturland, sem fengið hefir
orð fyrir annað en að vera um of
orðvart, þegir einnig.
Af hverju stafar þessi grafar-
þögn um „afrek“ mannsins, sem
átti að veita peningaflóði til bæj-
arins og gjörbreyta atvinnulífinu ?
Þessi þögn er sökum þess eins,
að það er ekki frá neinu að segja
nema ódugnaðinum og getuleys-
inu.
Hlutur ísafjarðar hefir algjör-
lega verið vanræktur og fyrir borð
borin á Alþingi síðan Kjartan varð
þingmaður bæjarins. Þar hefir
þingmaðurinn ekki háð neina bar-
áttu fyrir hagsmunamálum þess
fólks, sem þennan bæ byggir. En
hann hefur aftur á móti verið not-
aður af íhaldinu til þess að greiða
atkvæði gegn umbótamálum al-
þýðunnar, sem fram hafa verið
borin á þinginu, en jafnframt
greitt atkvæði með skattpíningar-
og tollafrumvörpunum illræmdu,
svo og með öllum öðrum arðráns-
ráðstöfunum afturhaldsins.
Slíkur þingmaður er alþýðunni
á Isafirði óþarfur, en afturhaldinu
nauðsynlegur þjónn. Isfirðingar
þarfnast nauðsynlega þingmanns,
sem hefir getu og vilja til þess að
berjast fyrir aðkallandi hagsmuna-
málum bæjarins, og sem stendur
trúan vörð um farsæld alþýðunn-
ar í landinu og vinnur, utan þings
sem innan, gegn yfirráðum og
ágengni íhalds og braskara.
Þessvegna er sannarlega kom-
inn tími til þess að binda endi á
þingmennsku Kjartans Jóhanns-
sonar. Isfirðingar hafa sannarlega
ekki efni á því að eiga slíkan full-
trúa sem Kjartan á Alþingi leng-
ur en orðið er, og hefir það orðið
bæjarfélaginu til mikils tjóns og
baga, að hafa sent til þings mann,
sem hefir sýnt mestan dugnað við
það að koma sér í hálaunaðar
Framhald á 3. síðu