Skutull - 25.05.1956, Blaðsíða 1
XXXIV. árgangur.
ísafjörður, 25. maí 1956.
9. tölublað.
Baldnrsf élagar!
Athugið að ný kaup-
gjaldsskrá kemur út 1.
júní n.k.
V.l.f. BALDUR.
Afrekaskrá athafnaleysisins
Hræddur flokkur
oo gedvondur
Síðasta Vesturland ber þess
glögg merki, að íhaldsforingjarn-
ir eru hræddir við það að ódugn-
aður þingmannsins verði þeim
þungur í skauti, og að þeim svíð-
ur sárt undan ádeilum Skutuls í
þeim efnum
Ásberg Sigurðsson er látinn
svara fyrir þingmanninn, en jafn-
vel silkitunga hans og málaflækj-
ur lögfræðingsins megna ekki að
breiða yfir hinn athafna- og svip-
lausa þingmannsferil Kjartans Jó-
hannssonar.
Vilji Ásbergs til þess að hylja
þetta eymdarástand hefir borið
gáfur hans og vináttu til þing-
mannsins ofurliði, því hann
gleymir þeim sannindum, að oflof
er bitrasta háð, en sízt vildi Á. S.
verða til þess að spotta hlutaðeig-
andi.
Ásberg ræðir um „markvissa
baráttu" Kjartans fyrir málefn-
um Isafjarðar og gerir grein fyrir
henni í löngu máli. Hér hefðu öll
orð verið óþörf, ef unnt liefði verið
að láta vcrkin tala, en mælgi hins
löglærða manns, mun hrökkva
skammt til þess að telja Isfirðing-
um trú um dugnað og athafnir
Kjartans Jóhannssonar, þar sem
hvorugt er fyrir hendi.
í „afrekaskrá“ þeirri, sem Ás-
berg birtir, sést að nafn K. J. hef-
ir staðið á 4 lagafrumvörpum
og 3 þingsályktunartillögum. Þar
af eru 5 málin almenns efnis, en
2 snerta að nokkru ísfirzka hags-
muni, þótt þar sé sízt um aðkall-
andi atvinnu- og hagsmunamál Is-
firðinga að ræða.
En Ásberg SigurÖsson hefir
sjálfsagt ,,gleymt“ að geta þess,
að ekkert af nefndum málum flutti
K. J. sjálfstætt, — nokkrir flokks-
menn hans, sem vildu sjálfsagt
rífa hann dálítið upp úr móki at-
hafnaleysisins, lofuðu honum sem
sé að gerast meðflutningsmann að
þessum sýndartillögum, sem alltaf
eru bornar fram af íhaldinu þegar
fer að líða að kosningum. Og einu
afskipti K. J. af þessum málum
hafa verið þau, að nafn hans hefir
staðið á frumv. ásamt nöfnum
nokkra annara íhaldsþingmanna.
Um þau tvö mál, sem snerta ís-
firzk efni, gegnir sama máli, þar
stóð hann d skugga og undir vernd
Sigurðar Bjarnasonar, sem sjálf-
sagt vildi líka reyna dálítið að
hressa upp á þennan samherja
sinn, þótt sú fyrirhöfn svaraði
ekki kostnaði.
Og þótt ekki sé hægt að neita
því, að það sé hagræði, sérstak-
lega fyrir ákveðnar stéttir manna
hér í bænum, að fá máske ein-
hverntíman á næstu árum sjálf-
virkan síma, sem opinn er allan
sólarhringinn, þá eru það allt önn-
ur mál, sem alþýðan í bænum,
sem býr við öryggisleysi um at-
vinnu og óviss lífskilyrði, óskar
eftir að leyst verði af ríkisvaldinu.
Fólkið, sem kaus Kjartan Jó-
hannsson, vænti mikils af þing-
mennsku hans, enda var því mörgu
og miklu lofað. Það hefir orðið
Framhald á 2. síðu.
„Stóri flokkurinn1 með kosn-
ingastefnuskrá geðvonzkunnar fær
nú með degi hverjum verri og
kvalafyllri köst.
Þessi höfuðskepna hefur aldrei
á öllum hérvistardögum sínum lið-
ið aðrar eins þjáningar.
Aðra stundina titrar hún öll frá
hvirfli til ilja af óumræðilegri geð-
vonzku, sem í einni svipan snýst
svo upp í ofsalega hræðsluköldu.
Jarðskjálftamælir íhaldsins,
sem staðsettur er í Holstein, sýn-
ir það látlaust svart á hvítu, að
skjálftinn eigi upptök sín í brask-
araklíkunni, það er í innsta kjarna
flokksins, þeim hlutanum, sem öllu
ræður, allt þykist mega og allt vill
eiga, — líka sál og sannfæringu
íslenzkra kjósenda.
Svona hefur „stóri flokkurinn“
aldrei verið hræddur, og hann hef-
ur heldur aldrei verið svona geð-'
vondur.
Hann er svona ógurlega hræddur
við Hræðslubandalagið, — kosn-
ingasamtök Alþýðuflokksins og
Framsóknarflokksins.
Hann er svona geðvondur af
þeirri ástæðu, að þessir tveir lýð-
ræðissinnuðu vinstri flokkar hafa
myndað svo öflugt bandalag í þess-
um kosningum, að sjálft íhaldið
með alla peningana, áróðurshafur-
taskið og trúðana er þegar heima-
skilsmát í upphafi kosningabar-
dagans.
íhaldið sér nú fram á það, áð
alþýðufólkið til sjávar og sveita
hefur loks í fullri alvöru bundizt
seuntökum um það að reka brask-
arastóðið úr túninu, — þennan
gráðuga afætulýð, sem nú hefur
rótnagað efnahagslíf þjóðarinnar
og eftir skilið landsins börnum
sviðið flag fjármálaspillingar og
arðráns.
Nýr matseðill.
En braskaraklíka Sjálfstæðis-
flokksins, sem nú þjáist af ofáti,
yfirgangi og frekju í viðbót við
hræðsluna og geðvonzkuna, ætti
bara að taka sínum refsidómi með
ró og stillingu og hugga sig við
það, að engir þessarra sjúkdóma
eru ólæknandi.
Braskararnir þurfa fyrst og
fremst breytt mataræði, — það er
allt og sumt. Þeir þurfa að læra
að borða eins og heiðarlegt og sið-
að fólk, — hvorki meira né minna.
Láta sér nægja að sitja til borðs
með heiðarlegu fólki, borða þar
sömu réttina og aðrir, vera kurt-
eisir og tillitsamir, en leggja hins
vegar niður þann ósið að stelast
í búrið og háma þar í sig allt, sem
tönn á festir, svo að ekkert sé eft-
ir, þegar bera skal á borð fyrir
fólkið.
Ef braskaralýður „stóra flokks-
ins“ vill þannig reyna að breyta
Framhald á 2. síðu.
Staðreyndirnar tala
Hannibal hefir oftar en einu sinni þrætt fyrir það, að hann
haf lýst því yfir á flokksstjórnarfundi Alþýðuflokksins á s.l.
hausti, að hann mundi hlíta þeirri stjórnmálasamþykkt, sem þar
yrði gerð.
Eftirfarandi tilvitnun, sem tekin er orðrétt úr fundargerð
flokksstjórnarfundar Alþýðuflokksins sannar ótvírætt, hvað satt
og rétt er í máli þessu.
Þar segir svo:
Fundur 13. nóvember 1956.
„Hannibal Valdimarsson ítrekaði fyrri ummæli sín um, að
liann teldi eiga að stefna að samstarfi allra íhaldsandstæð-
inga. Hins vegar kvaðst liann vilja taka skýrt fram, að
hann mundi lilita og vinna að framgangi þeirrar stjórn-
málasamþykktar, sem flokksstjórnarfundurinn mundi
samþykkja.“
Þessi bókun var gerð í samráði við H. V. sjálfan. Fundargerð-
in var síðan lesin upp í byrjun næsta fundar og samþykkt at-
hugasemdalaust.
Einnig má í þessu sambandi geta þess, að tillaga sú, sem sam-
þykkt var á flokksstjórnarfundinum varðandi mál Hannibals
hófst á þessum orðum:
„Með skírskotun til yfirlýsingar Hannibals Valdimars-
sonar á flokksstjórnarfundi 13. þ. m., er hann lofaði að
íylgja fram stjórnmálaályktun fundarins.....“
Ályktunin var birt í Alþýðublaðinu á sínum tíma og hefir
H. V. aldrei ger-t neina athugasemd við hana, enda túlkaði hann
ályktunina sem persónulegan sigur fyrir sig
Af framangreindum upplýsingum er það augljóst og fullsann-
að, að H. V. hefir hlaupizt frá yfirlýsingu og samþykkt þeirri,
sem hann gerði af fúsum og frjálsum vilja 13. nóv. s.l. og á
móti því getur hann alls ekki mælt þótt hann feginn vildi.