Skutull - 08.06.1956, Blaðsíða 2

2
SKUTULL
Aki Jakobsson gerir npp reikningana við kommnnista.
Framhald af 1. sjðu.
skrumi, sem kom fram í því að
bera fram vanhugsaðar kröfur,
sem þeir töldu að tryggðu það,
að flokkurinn yrði ekki kvaddur
til þess að standa við orð sín,
en hefði góða áróðursaðstöðu
gegn öðrum flokkum. Þessi mál-
efnaaðstaða flokksins, ásamt því
ofstæki og kreddufestu, sem
Brynjólfi Bjarnasyni er í blóð
borin, varð þess valdandi, að Sós-
íalistaflokkurinn sagði sig raun-
ar úr lögum við aðra Islendinga
og tók engan þátt í því að leysa
vandamál íslenzku þjóðarinnar.
Brynjólfi Bjarnasyni líkaði þessi
þróun málanna vel, hann vildi ekki
að Sósíalistaflokkurinn tæki nokk-
urn þátt í lausn vandamála þjóð-
félagsins, heldur héldi sig í and-
stöðu við allt og alla og framar
öllu forðaðist að taka á sig nokkra
ábyrgð. Þessari stefnu sinni hefir
Brynjólfur haldið fram með feiki-
legum kraft, enda hefir ftann not-
ið fulls atfylgis Einars Olgeirsson-
ar, og hefir hver sá, sem lýsti sig
andvígan verið stimplaður bættu-
legur maður, sem hefði orðið fyr-
ir borgaralegum áhrifum, eins og
Brynjólfur kallaði það. Ég er á
þeirri skoðun, að þessi neikvæða
afstaða Brynjólfs sé, þegar öllu er
á botninn hvolft, sprottin af kjark-
leysi og vanmáttarkennd.
Ég var sá, sem helzt andmælti
stefnu Brynjólfs og vildi láta Sós-
íalistaflokkin vera jákvæðari og
frjálslyndari í starfi sínu, þannig
að hann legði fram sinn skerf til
lausnar vandamála þjóðarinnar.
Þessari viðleitni minni var svarað
með hinum mesta ofsa af hálfu
Brynjólfs. Ég var talinn hafa ann-
arleg sjónarmið og flokksfjand-
samleg og vera yfirleitt hættuleg-
ur maður“.
Átökin 1951.
Þegar á flokksþingi Sósíalista-
flokksins haustið 1951 beitti
Brynjólfur sér af alefli fyrir því
að ég yrði settur út úr miðstjórn
flokksins. Honum tókst það ekki,
en eftir flokksþingið tókst þeim
Brynjólfi og Einari Olgeirssyni að
bola mér út úr framkvæmdanefnd
Sósíalistaflokksins, sem er hin
raunverulega miðstjóm hans. En
Brynjólfi fannst ég svo háskalegur
maður, að hann lét ekki hér við
sitja, heldur lét hann þegar fela
ÁVARP til Norður-fsfirðinga. . .
Framhald af 1. síðu.
heiti á ykkur til Iiðsinnis við gott
málefni og hagsmuni ykkrar
sjálfra. Gerið sigur umhótaaflanna
sem mestan 24. júní n.k.
Heilir hildar til.
Friðfinnur Ólafsson.
sér að tala við mig um væntanlegt
framboð í Siglufirði, þó langt væri
til kosninga. Stefndi Brynjólfur
mér nú á sinn fund og tjáði mér
að hann hefði nýlega verið í Siglu-
firði og hefði orðið þess áskynja,
að sósíalistar þar hefðu ekki leng-
ur traust á mér til framboðs í
Siglufirði. Sagði Brynjólfur að
framkvæmdanefnd flokksins hefði
rætt málið og væri hún Siglfirð-
ingum sammála og krafðist hann
nú af mér, að ég féllist á að vera
ekki í framboði framar. Út af
þessu urðu allsnarpar orðahnipp-
ingar milli okkar Brynjólfs sem
lauk með því, að hann sleit sam-
talinu með þeim orðum, að hann
myndi ekki tala við mig framar.
Við það hefur Brynjólfur staðið.
Þetta skeði haustið 1951.
Átökin 1952.
Á árinu 1952 urðu atburðir, sem
ennþá juku ágreininginn milli mín
annars vegar og þeirra Brynjólfs
og Einars Olgeirssonar hins veg-
ar. Má þar fyrst nefna forsetakjör-
ið, er þeir Brynjólfur og Einar
snerust raunverulega til stuðnings
við frambjóðanda ríkisstjórnarinn-
ar, en vildu binda alla flokksmenn
og fylgjendur, sem ekki gátu fall-
izt á það, til þess að sitja heima
eða skila auðu.
Þetta haust var haldinn flokks-
stjómarfundur Sósíalistaflokksins
í Reykjavík. Brynjólfur Bjama-
son var nýkominn heim frá Rúss-
landi er fundurinn hófst. Mig
minnir að hann hafi það sumar
setið 19. þing kommúnistaflokks-
ins rússneska, enda var hann í
miklum bardagahug. Hann hélt á
fundinum ýtarlega og hvassa ræðu
um mig og hafði svo mikið við, að
hann var með hana skrifaða og
flutti hana af blöðum. Mér þætti
vænt um að Brynjólfur vildi birta
ræðu þessa, til þess að margir
fyrri samherjar mínir og vinir hér
í Siglufirði fengju að sjá hvemig
málatilbúnaði Brynjólfs gegn mér-
var háttað. Annars var innihald
ræðu þessarar í stuttu máli það,
að slá því föstu, að ég væri and-
vígur stefnu flokksins á flest-
um sviðum og væri yfirleitt
bæði svikari og flugumaður í Sós-
íalistaflokknum. Þó held ég að
hann hafi ekki notað þessi ljótu
orð, en meiningin var sú. Ræðu
sinni lauk Brynjólfur með þessum
orðum um mig, sem ég man orð-
rétt: „Slíkum manni getur flokk-
urinn ekki sýnt neinn trúnað. Slík-
um manni getur flokkurinn ekki
falið nein trúnaðarstörf." Að töl-
uðum þessum orðum flutti Einar
Olgeirsson tillögu um að kjósa
Brynjólf Bjarnason í nefnd til þess
að stinga upp á frambjóðendum til
alþingiskosninganna 1953 og virt-
ust þá örlög mín, sem frambjóð-
anda Sósíalistaflokksins, ráðin.
Ég hef oft velt því fyrir mér
hvers vegna Brynjólfur flutti ekki
tillögu um að reka mig úr Sósíal-
istaflokknum að lokinni ræðu
sinni. Ég hef ekki getað komizt að
annarri niðurstöðu en þeirri, að
hann hafi brostið kjark til þess.
Síðar á flokksstjórnarfundinum
svaraði ég Brynjólfi,' en þá þegar
reis Einar Olgeirsson á fætur og
lýsti því yfir, að allt væri rétt sem
Brynjólfur hefði sagt um mig. En
eftir fundinn var engum blöðum
um það að fletta, til hvers Brynj-
ólfur var settur í uppástungu-
nefndina. Þar barðist hann með
hnúum og hnefum gegn því, að ég
yrði í kjöri og sagði að það skyldi
aldrei verða.
Neitun miðstjórnar.
Þannig leið tíminn, en í desem-
bermánuði 1952 samþykkti Sósíal-
istafélag Siglufjarðar áskorun á
mig að verða í kjöri og sendi hana
miðstjórn, en svar það, sem þeir
Brynjólfur og Einar Olgeirsson
létu senda Siglfirðingum taldi ég
jafngilda neitun miðstjómar á því,
að ég yrði í kjöri af hálfu Sósíal-
istaflokksins. Ég sagði þeim því,
að ég myndi draga mig í hlé og
tilkynna siglfirzkum sósíalistum
það, og myndi ekki þýða að fara
fram á síðar, að ég færi í framboð,
er ég hefði sent það bréf, end fór
svo, sem öllum er kunnugt. Þó
mun hafa verið borin upp og bók-
uð í miðstjórn tillaga um að ég
færi fram í Siglufirði, rétt áður
en gengið var formlega frá fram-
boði Gunnars Jóhannssonar, senni-
lega til þess að hafa vamir á
hraðbergi, ef deilt yrði á þá Brynj-
ólf og Einar Olgeirsson fyrir að
hrekja mig úr framboði.
Sem sagt, ég dró mig í hlé og
gætti þess að sýna flokknum eng-
an fjandskap.
Leiðir skilja.
Haustið 1953 var háð flokks-
þing Sósíalistaflokksins. Ég hafði
lítið haft mig í frammi og forðazt
deilur við Brynjólf Bjarnason, en
hann var ekki af baki dottinn, því
að í uppstillinganefnd til mið-
stjórnar flokksins tókst honum að
koma því fram, að ég var settur
út úr miðstjórn hans. Andstaða
mín gegn hinni neikvæðu og ein-
strengingslegu stefnu Brynjólfs
Bjarnasonar og Einars Olgeirsson-
ar hafði þá kostað það, að búið
var að bola mér út úr þingi, út úr
framkvæmdanefnd og öðrum
starfsnefndum miðstjómar og loks
út úr miðstjórn. Þá var búið að
framkvæma í fyllsta máta fyrir-
mæli Brynjólfs, að mér skyldi eng-
inn trúnaður sýndur og engin trún-
aðarstörf falin.
Þegar svo var komið, auk þess,
SKUTULL
Útgefandi:
Alþýðuflokkurinn á Isafirði
Ábyrgðarmaður:
Birgir Finnsson
Neðstakaupstað, Isaf. — Sími 13
Afgreiðslumaður:
Guðmundur Bjarnason
Alþýðuhúsinu, lsaf. — Simi 202
Innheimtumaður:
Haraldur Jónsson
Þvergölu 3. Isaíiröi.
sem engin líkindi voru á því, að
nokkur breyting til batnaðar yrði
á stefnu flokksins og starfsaðferð-
um undir forystu þeirra Brynjólfs
Bjarnasonar og Einars Olgeirsson-
ar, ákvað ég að ganga úr flokkn-
um og gerði ég það fyrstu dagana
í desembermánuði 1953. Ég gat
ekki fellt mig við stefnu flokks-
ins og starfsaðferðir, en með því
að tilraunum mínum til þess að
koma fram breytingum var svar-
að með ofsa, bæði í orðum og at-
höfnum, þá gerði ég mér ljóst,
að ég ætti ekki lengur samleið
með þeim mönnum, sem marka
og móta stefnu Sósíalistaflokks-
ins og því ekki með flokknum.
Ég vil taka það hér fram, að það
var rangt sem Þjóðviljinn sagði,
að ég hafi lýst mig samþykkan
stefnu flokksins, er ég sagði mig
úr honum. Ég gaf enga slíka yfir-
lýsingu.
Nafnið tómt.
Af þessum sökum kom það því
aldrei til greina, að ég færi í
framboð fyrir Sósíalistaflokkinn
aftur. Hið svokallaða Alþýðu-
bandalag er ekki annað en nafn-
ið tómt. Hannibal Valdimarsson
treystir sér ekki til þess að fara
fram aftur í sínu gamla kjör-
dæmi, lsafirði, og á ekki kost á
öðru kjördæmi, sem hann telur
öruggt, að geti tryggt honum
þingsetu. 1 þessum vandræðum
sínum rekst hann I fangið á þeim
Brynjólfi og Einari Olgeirssyni,
sem hafa þungar áhyggjur út af
afdrifum Sósíalistaflokksins í
kosningunum. Þessi gagnkvæmu
vandræði og ótti verða til þess,
að þessum mönnum dettur í hug
að reyna að hagnýta sér aðstöðu
sína í Alþýðusambandi Islands til
þess að fleyta sér yfir kosning-
arnar. Mér finnst tiltækið barna-
legt, auk þess, sem hér er um að
ræða misnotkun á Alþýðusam-
bandinu, sem kemur mjög í bága
við fyrri stefnu Sósíalistaflokks-
ins um pólitízkt óháða verkalýðs-
hreyfingu. Framboð fyrir AI-
þýðubandalagið kom því heldur
ekki til greina af minni hálfu.
Fyrirbærið Einar Olgeirsson
og „kreddumeistarinn
innhverfi“.
Einar Olgeirsson hafði komið til
Siglufjarðar og kallað Áka þar