Skutull - 22.06.1956, Qupperneq 1

VESTFIRÐINGAR!
XXXIV. árgangur.
ísafjörður, 22. júní 1956.
15.—16. tölublað.
Kjósið gegn íhaldinu.
Kjósið frambjóðend-
ur umbótaflokkanna.
Sjúkdómur Kjartans.
„Læknir, læknaðu sjálfan þig.“ \ar sagt hér áður fyrr, þegar hinir
læknisfróðu þóttu blindir á eigin sjúkdóma. Þetta sama mætti í dag
segja við Kjartan J. Jóhannsson, lækni og íhaldsframbjóðanda, en það
er þó harla tilgangslítið, því sjúkdómurinn, sem hann er haldinn af,
er með öllu ólæknandi. Sjúkdómseinkennin lýstu sér á framboðsfund-
inum s.l. mánudag m. a. í eftirfarandi:
Varnarmál Frambjóðandinn
taldi íhaldið og sig vilja herinn
burtu, en þessi fullyrðing stangast
á við afstöðu hans og íhaldsins til
varnarmálanna á síðasta þingi, og
vitað er, að íhaldið reynir að afla
sér atkvæða út á það, að herinn
verði kyrr, ef það sigri í kosning-
unum. Sjúkdómseinkenni: Ósann-
sögli.
Landhelgismál. Frambjóðandinn
taldi forsjá landhelgismálsins bezt
borgið í höndum íhaldsins, þrátt
fyrir fortíð þess, sem hefir að
geyma ,,ömmu“-skeytin, barátt-
una gegn aukinni landhelgisgæzlu,
undirlægjuháttinn við Breta og
sitt hvað fleira. Sjúkdómseinkenni:
Blekkingavaðall.
Heilbrigðismál. Frambjóðandinn
þakkaði íhaldinu (og sjálfum sér)
allar framfarir í þessum málum á
síðari tímum, svipað eins og þeg-
ar núverandi heilbrigðismálaráð-
herra, Ingólfur Jónsson, lét Mogg-
ann birta myndir af sjúkrahúsum,
sér til dýrðar, sem byggð voru fyr-
ir hans ráðherratíð. Sjúkdómsein-
kenni: Málefnahnupl.
Tryggingamál. Frambjóðandinn
taldi íhaldið og sjálfan sig hafa
haft forgöngu um stórfelldar lag-
færingar í tryggingalöggjöfinni á
síðasta þingi, talaði raunar eins og
tryggingarnar hefðu alla tíð ver-
iö stefnumál íhaldsins. Sjúkdóms-
einkenni: Staðreyndafölsun og
gorgeir.
Kaforkumál — Atvinnumál. Allt
bókstaflega allt, sem gert hefir
verið í þessum málum, áttu sam-
kvæmt kokkabók læknisins, að
hafa verið gert af íhaldinu einu
og engum öðrum. Staðreyndin er
hinsvegar sú, að í þessum efnum
hafa samstarfsflokkar íhaldsins á
liðnum árum þvingað það til átaka.
Hinsvegar hefir íhaldið magnað
dýrtíðina svo, að frekari raforku-
framkvæmdum er stefnt í tvísýnu,
og hin myndarlegu atvir.nutæki
okkar skortir reksturgrundvöll.
Sjúkdómseinkenni: Takmarkalaus
fyrirlitning á dómgreind almenn-
ings.
Bæjarmál.
Ekki tók betra við, þegar lækn-
irinn fór að ræða um málefni bæj-
arins sérstaklega. Þá tvinnuðust
fyrst rækilega saman öll þau sjúk-
dómseinkenni, sem skýrt hefir ver-
ið frá hér að framan, þannig að
hver maður gat greint rotnunar-
sjúkdóm læknisins. Einna mest
bar á gorgeirnum og montinu, því
auk umfangsmikilla læknisstarfa
átti maðurinn, að sjálfs hans sögn,
bókstaflega að hafa haft hönd í
bagga með uppbyggingu allra fyr-
irtækja í bænum, að ekki sé nú
minnst á opinberar framkvæmdir!
Hér er fckki rúm til að hrekja
allar fyrrur læknisins, en bent skal
á eftirfarandi: Skipasmíðaiðnaður-
inn, vélsmiðjan, olíusamlagið,
frystihúsin og fiskimjölsverk-
smiðjan hafa byggzt hér upp ut-
an um þá vélbátaútgerð, sem aðal-
lega liefir verið haldið uppi af AI-
þýðuflokksmönnum, og þótt sú út-
gerð hafi ekki byggt yfir eigin
starfsemi, þá er tilvara framan-
greindra fyrirtækja henni að
þakka.
Dýpkun sundanna. Einu afskipti
Kjartans J. Jóhannssonar af þeiri'i
Framhald á 3. síðu.
Tækifæri ísfirzkra kjósenda.
A þeim tímum þegar sjálfstæði
íslenzku þjóðarinnar, frelsi hennar
og hagstæld, var ógnað sökum arð-
ráns og kúgunar danskra auðjöfra
og kaupsýslubraskara, sagði ís-
lenzka afturhaldið.
„Við erum svo fátækir og smá-
ir, að við verðum að lúta forsjá
Dana, án „aðstoðar" þeirra getum
við ekki lifað í þessu landi.“
Þannig svaraði þá íhaldið þeim
frumherjum sjálfstæðisbaráttunn-
ar, sem vildu koma þjóðinni úr
efnahagsviðjum þeim, sem dansk-
ir og íslenzkir braskarar höfðu
lagt á íslendinga.
Nú er efnahagslífi og menningu
þjóðarinnar teflt í tvísýnu vegna
dvalar erlends hers í landinu.
En í dag eru svör íhaldsins þau
sömu og fyrr:
Það segir:
Við getum ekki verið án her-
námsliðs Bandaríkjanna, — efna-
hagskerfi þjóðarinnar er í voða
statt, ef við missum blóðpeninga
hersetunnar.
Það er furðu djarft af þeim
mönnum, sem hafa gert ævarandi
setu fjölmenns erlends herliðs í
landi sínu, að sínu hjartfólgnasta
baráttumáli, að þeir skuli geta
kennt flokk sinn við sjálfstæði
þjóðarinnar.
Að vísu er það rétt, að við erum
fámenn þjóð og fátæk, og búum í
landi, sem er harðbýlt á flestum
sviðum og því aðeins byggilegt
fólki, sem vill og getur unnið og
sigrazt á ytri erfiðleikum, sem
óblíð náttúra skapar á hverjum
tíma.
En þjóðir eru ekki aðeins metn-
ar eftir fólksf jöldanum einum sam-
an. Þar kemur fleira til greina.
Veldur því m. a. aukinn skilning-
ur og nánara samstarf þjóða á
milli.
Islenzka þjóðin, íslenzkt alþýðu-
fólk til sjávar og sveita, hefir
vissulega unnið mörg afreksverk,
sem vakið hafa verðskuldaða at-
%
hygli og virðingu annarra þjóða
á Islendingum.
Og tíminn mun leiða það í ljós,
Dr. Gunnlaugur Þórðarson.
að þjóðin okkar, þótt hún sé fá-
tækari og fámennari en flestar
aðrar þjóðir, mun sannarlega eiga
eftir að vinna mikilsverð afrek
bæði í atvinnu- og efnahagsmál-
um landsins, — ef rétt er á hald-
ið, og landinu stjórnað með hags-
muni lands og lýðs fyrir augum.
Islenzku þjóðinni eru allir vegir
færir, svo framarlega, sem hún fær
tækifæri til þess að neyta kraft-
anna og getur hagnýtt til hins ýtr-
asta þjóðarauðinn, auðinn, sem
engin gengisfelling afturhaldsins
getur fellt í verði, — vinnuafl al-
þýðustéttanna.
En sá þjóðarauður er aldrei hag-
nýttur til fulls fyrr en stjórnar-
stefnan er mörkuð með það eitt
fyrir augum, að skapa öllum, sem
geta og vilja vinna, örugga vinnu
og trausta, mannsæmandi afkomu.
En það verður ekki gert í sam-
starfi við flokk verðbólgubraskara
og kaupahéðna, íhaldsflokkinn,
heldur aðeins í heiðarlegu sam-
starfi þeirra umbótaflokka, sem
eru fulltrúar alþýöustéttanna í bæ
og byggð.
En til þess að auðlindir þjóðar-
innar, í nútíð og framtíð, verði
nýttar með almenningsheill fyrir
augum, er brýn nauðsyn á, að
stjórn landsins sé í nánum tengsl-
Framhald á 3. síðu.
X Gunnlaugur Þórðarson.