Skutull - 24.12.1975, Blaðsíða 6

6
SKUTULL
UNA HALLDORSDOTTIR OG
ÞORGEIR HJÖRLEIFSSON:
Kanadaferö sumarið 1975
Þegar ritstjóri Skutuls bað okkur að segja frá ferð
okkar með Þjóðræknisfélaginu til Kanada á s.l. sumri,
var það með hálfum huga að við samþykktum það,
því svo mikið hefur verið sagt frá þessari ferð í fjöl-
miðlum, en við létum tilleiðast.
Við viljum þá fyrst greina frá því hversvegna við
fórum þessa ferð. En })ar er til að taka, að ungur
maður, Sigurður Bjarnason, fæddur í Engidal, afa-
bróðir Unu, fluttist til Iíanada um 1890. Hann giftist
þar ísl. konu og eignuðust þau 10 börn, sem öll komust
til fullorðinsára. Eru 8 þeirra á lífi og hefur þeim
öllum vegnað vel. Þrjú þeirra, aulc tveggja af þriðja
ættlið, hafa komið hingað til Isafjarðar og var til-
gangur fararinnar að endurgjalda þær heimsóknir.
Una skoðar eitt húsanna í Indíánagrafreitnum.
Við tókum okkur far með
fyrsta hópnum, en hans ferða-
áætlun var í stuttu máli sú,
að fljúga til Vancouver á
vesturströndinni og dvelja
þar á átta daga, fara síðan
með bifreiðum til Winnipeg
á sjö dögum, dvelja svo þar
og í nágrenni til loka ferðar-
innar.
Að morgni 16. júlí hófu 2
flugvélar frá Air Viking sig
tíl flugs frá Keflavikurflug-
velli með 300 manns innanr
borðs. Ferðin tíl Vancouver
gekk vel og er ekki mikið um
hana að segja utan það, að
við lentum í eskimóabyggð á
Baffinsiandi til eldsneytistöku.
Við fengum að fara út úr
vélinni og versia í kaup-
félagi staðarins, sem hedtir
„Eskrno Coop”. í Vancouver
var svo lent kl. 13,00 að
staðartíma í dásamlega góðu
veðri. Mikill mannfjöldi var
mættur til að. fagna gestunum
„að heiman” þvá íslendingar
eru orðnir fjölmennir á
vesturströndinni. Konur á
ísl. búningi afhentu okkur
stórt umslag með áletruninni
„Verið velkomán til Vestur-
strandarinnar”!
í því var mikið af bæklingum
um borgina og dagskrá næstu
daga.
Við fengum innilegar mót-
tökur á heimili Marthins
frænda Unu, en hjá honum
og fjölskyildu hans gistum
við. Hann er sá eini af syst-
kinum, sem býr á þessum
Slóðum, hdn búa öll í Winne-
peg og nágrenni.
Næstu dagar fóru 1 skoð-
anaferðir um borgina, heim-
sókndr í eliheimili, sem ísl.
hafa komið upp og ýmsar
samkomur bæði úti og inni.
Þá var farið í dagsferð til
Seattle á Bandaríkjunum, en
þar eru ísilendingar -fjöl
mennir.
Það yrði of langt mál að
lýsa ölu þvi, sem gert var
fyrir ofckur þessa dásamlegu
daga í Vancouver, þvi við
áttum eftir að koma víða við
áður en haldið yrði heim.
Við kvöddum með söknuði
okkar kæru vini fimmtu-
daginn 24. júlí og héldúm
áleiðis til Winnepeg. Þátt-
takendum ferðarinnar hafði
verið skipt í tvo hópa og lagði
sá fyrri af stað daginn áður. i
Ekið var í þrem stórum
„Greyhound” bílum og var
fyrstí áfangastaðurinn bær-
inn Salman Anm, en þangað
er 530 fcm. Náttúrufegurð er
mikil, dalirnir þröngir, en
fjölUn há og tígnarleg. Veðrið
var eins og best varð á kosið,
að vísu nokkuð heitt þegar
við vorum ekki í kældum
bílunum.
Nú verðum við að fara
hratt yfir sögu og s'leppa
frekari lýsingu á umhverf-
inu þvá næsti áfangastaður
var Calgary í Alibertafylki
510 km akstur frá Salman
Arm. Við komum til Calgary
síðla kvölds og var búin gist-
ing 'í góðu hóteli i miðborg-
inni.
Þarna áttum við eftir að
dvelja fjórar nætur og þrjá
ánægjulega daga. Farið var
í skoðunarferðir um borgina
og nágrennið. Önnur var til
bæjarins Markerville, byggðar
skáldsáns Steþhans G. Það
•hefur svo mikið verið sagt
frá þeim degi í fjöimiðlum
hér, að þar væri ekki á bæt-
,andi, en dagurinn var okkur
ógleymanlegur og þá ekki
sást fyrir það, að við hús
skáldsins hittum við tvær
systur, sem fæddar voru hér
á ísafirði og fluttu til Kanada
með móður sinni sem var
ekkja, þegar þær voru fimm
og níu ára gamlar. Við sáum
að þær gengu á mffii fóliksáns
og spurðu 'hvort nokkrir væru
með frá ísafirði. Við gáfum
okkur því fram við þær. Það
var engu lákara en að þær
hefðu hitt nákomna ættingja
svo innilega fögnuðu þær
okkur og margs þurftu þær
að spyrja, en gaman var að
heyra þær rifja upp löngu-
'liðna atburði og leiðrétta
hvora aðra þegar þær voru
að segja frá. Þær sögðust
haf a átt heima ‘ í Brunngötu
12, og fannst ótrúlegt að
heyra að húsið stæði enn.
Það yrði þeim eflaust von-
brigði ef þær ættu eftír að
koma hingað og sjá að nú
er búið að rífa húsið. Syst-
urnar komu seinna fram í
útvarpsþætti frá bændaför-
innii til Kanada og sögðu þá
frá uppruna sínum.
Það væri freistandi að
segja meira frá dvölinni í
Calgary og því dásamlega
fólki, sem við kynntumst þar,
en áfram verður að halda.
Nú er kominn 29. júlí og
1320 km akstur fyrir höndum
til Winnipeg með næturgist-
’ ingu á borginnii Regina. Þegar
hingað er komið erum við
komin á sléttur Kanada, en
Klettafjöllin blasa við í
vestri.
í Winnipeg vorum við aftur
hjá frændfólki og ferðuðumst
á milli þess næstu f jóra daga.
Carl, sem er einn af systkin-
unum, skipulagði heimsókn
okkar svo vel, að ókkur tókst
að hitta þau öll og eiga með
þeirn ánægjulega daga.
Við förum eins og fyrr
fljótt yfir sögu, en lesi þetta
einhverjir, sem þekkja til,
þá l'á leið okkar fyrst suður
til bæjarins Morten, sáðan
norður til Portage la Prairie.
Þaðan heilsdagsferð með við-
komu á mörgum stöðum, sem
þekktir eru úr sögu ísl. í Kan-
ada t.d. bæjanna Baldur og
Brandon. Eitt það sérkenni-
legasta, sem við sáum, var
indíána-grafreiitur. Hann var
ógirtur í stóru og skjólsælu
skógarjóðri, en eins og sést
á mynd, sem fylgir frásögn-
inni, þá smiða þeir látil hús
yfir leiðin og skreyta þau
með margskonar skrauti t.d.
perlúfestum, blómum o.fl. En
furðulegast við grafreitinn
fannst okkur það, að gróður-
inn, isem er þarna mikill, er
'látinn vaxa yfir húsin, svo
að eftir nokkur ár sjást þau
ekki lengur, þó leggja þeir
í töluverðan kostnað í leg-
steina, sem við isáum þama
marga haglega gerða.
Eftir þennan ánægjulega
dag gistum við á bænum
Oakville. Þar gafst okkur
tækifæri til þess að skoða
akra og fræðast um al'lar þær
mörgu korntegundir, sem
ræktaðar eru. Við komum i
nýja og stóra kommyllu, en
þar stjórnaði aðeins einn
maður vinnslunni frá iþvá
bóndinn kom með komið og
þar til. það rann úr geyrnsl-
Skoðuð hin frjósama mold Kanada.