Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - apr. 1995, Blaðsíða 4
Sögulegt
af flutningi séra Ragnars Fjalars o
Mig langaði til að lýsa einni af
vetrarferðum mínum á milli
Reykjavíkur og Siglufjarðar
og geri það eftir besta minni.
Ferð þessi sem lýst er hér á eftir
var farin í byrjun árs 1968.
Þannig var að vegurinn til
Siglufjarðar hafði ekki verið
opnaður frá því fyrir áramót og
var nú kominn 5. janúar. Bíllinn
sem ég ætlaði að nota í ferðina
var inni í Fljótum og þurfti ég
þess vegna að bíða eftir að veg-
urinn yrði opnaður. Það var
ekki búið fyrr en undir mið-
nætti. Sótti ég þá bílinn og kom
honum til Siglufjarðar í sæmi-
legasta veðri.
Morguninn eftir var ákveðið
að lesta búslóð fyrir séra Ragnar
Fjalar Lárusson og frú Herdísi
Helgadóttur en þau voru þá að
flytja búferlum til Reykjavíkur
og hann að taka við prestsem-
bætti í Hallgrímskirkju. Átti að
vígja hann eftir hádegið þann 7.
janúar.
Morguninn þann 6. var iða-
laus grenjandi stórhríð. Hagaði
þetta þannig til að bakka varð
upp Hvanneyrarhólinn að sunn-
anverðu. Stóð bíllinn þá opinn í
norður, á móti veðrinu. Því snjó-
aði inn í bílinn og hætt var við
að dótið skemmdist. I samráði
við séra Ragnar var ákveðið að
bíða með lestun fram eftir degi
og sjá hvort veðrinu slotaði
ekki.
Veðrið lagaðist ekkert. Upp úr
hádegi korii séra Fjalar að máli
við mig og ákveðið var að lesta.
Mikill mannskapur var þá
mættur til að hjálpa til, þ.á m.
voru allir Kambsbræður. Vel
gekk að lesta bílinn enda vinna
margar hendur
létt verk.
Þegar leggja
átti af stað kom
Birgir Runólfs-
son og bað um
að beðið eftir
yrði bíl frá sér
sem var líka á
suðurleið. Bíl-
stjóri hans var
Eðvarð. Ákveð-
ið var að verða
við þessari bón,
því betra var að
vera í samfloti
við svona
aðstæður.
Nú var farið
með farþegana
sem ætluðu
suður með
Nokkuð aðrar aðstœður voru þegar þessi mynd var tekin
heldur en eins og frá greinir hér að framan.
bílnum, séra Ragnar, Herdísi og
yngstu dóttur þeirra, Halldóru, í
Suðurgötuna í kaffi meðan
beðið var. Þar var þá
gestkomandi kunn siglfirsk
kona, Bryndís Jónsdóttir,
„Binna Jóns“. Lá dæmalaust vel
á henni og vildi hún endilega spá
fyrir ferðinni. Tók hún bollana
þeirra fyrst, lýsti fyrir þeim
erfiðleikum á leiðinni en allt fari
vel og Fjalar verði settur inn í
embættið á réttum tíma. Síðan
tók hún minn bolla og lýsti
ferðalaginu í smáatriðum, fyrst
erfiðleikum í tvígang en loks
gangi allt klakklaust.
Strax á ströndinni vildi það
óhapp til að bíllinn frá Birgi fór
útaf í tvígang. Vel gekk þó að ná
honum upp á veginn aftur með
hjálp jarðýtu. Veðrið hafði ekk-
ert lagast og færið var vont.
Leist mönnum ekkert á blikuna
og talað var um að snúa við.
Ekki var viðlit að snúa bílunum
við þarna.
Er komið var út að Stráka-
göngum þurfti ég að bregða mér
út úr bílnum en ekki var hlaupið
að því, slíkur var veðurhamur-
inn. Finnst mér ég þá heyra
skruðninga innan úr göngunum.
Er ég opna litlu dyrnar, stendur
þá ekki Trausti á Sauðanesi þar
fyrir innan en hans verk var að
kynda göngin með gasofnum,
annars mynduðust grýlukerti því
göngin voru lek.
Gegnum göngin fórum við og
síðan áfram. Veðurhæð var mik-
il og blint, en þegar komið var
vestur fyrir Herkonugil datt á
blíðuveður.
Séra Fjalar hafði mælt sér mót
4
Að þekkja það, sem mögulegt er, frá því sem ómögulegt er, það er vísdómur.