Hamar - 16.06.1937, Blaðsíða 3
H A M A K
3
ugu og þrjátíu þúsund krónur.
Þetta kallar ísleifur víst að
berjast á móti háu laununum.
En svik og prettir fsleifs
voru meiri. Hann tímdi ekki að
borga lágt útsvar í bæjarsjóð,
ca. tvö til þrjú þúsund krónur
á ári af þessum gífurlegu tekj-
um, heldur lét hann þessi út-
svör safnast sem skuld. Bæjar-
sjóður neyddist svo til að gera
lögtak í húsi hans, og síðar að
yfirtaka húsið í lélegu og ónot-
hæfu standi fyrir 16 þúsund
krónur. En húsið var ekki meira
en ca. 10 þús. kr. virði.
Á þennan hátt gætti fsleifur
hagsmuna hinna mörgu fátæku
hér í bæ. Með því hreint og
beint að svíkjast um að greiða
gjöld sín, sem voru mjög lág,
samborðir við tekjurnar.
Þetta kallar ísleifur víst að
gæta hagsmuna þeirra fátæku.
Þá kröfðust flokksbræður ís-
leifs ákveðins hluta af hátekj-
um hans í flokkssjóð, en nízka
hans var svo mikil, að þá
greiðslu tímdi hann heldur ekki
að inna af hendi.
Ætli þetta hafi ekki verið
ástæðan, sem Kr. Linnet var að
dylgja með á þingmálafundin-
um, að hefði leitt til þess að
Vínverzlunin var tekin af ís-
leifi?
Þegar komið er með sam-
skotalista til ísleifs handa bág-
stoddum mönnum, þá þykist
hann ekki geta gefið neitt, þrátt
fyrir það að hann lætur fátæk-
an almenning launa sig með 6
þúsund grónum á ári við kaup-
félagið.
I brjósti ísleifs berjast sterk-
ast tvö reginöfl, ágirnd og
nírfia. Þetta er skýringin á því,
hvað hann talar mikið um þessa
lesti á opinberum fundum, og
heldur að allir séu haldnir af
þessum sömu sjúkdómum og
hann.
Satt er það, að orð ísleifs
eru ekki tekin trúanleg af öll-
um, en eftir lestur þessarar
greinar munu allir taka ísleif
trúanlegan, hvað snertir grein
hans í Verklýðsblaðinu árið
1934: ,,Að hann hafi alla tíð
verið f jandsamlegur öllu verka-
lýð.“
Guðl. Br. Jónsson.
Opið bréf
til Jóns Rafnssonar.
Dekkirðu manninn?
Það er maðurinn, sem hefur
skrifað flest níðskrif.
Það er maðurinn, sem ort
hefir flestar níðvísur.
Það er maðurinn, sem legg-
ur í einelti alla sér betri menn.
Það er maðurinn, er spillir
og afvegaleiðir alla æsku.
Það er maðurinn, sem pré-
dikar lygar og kallar þær sann-
leika.
Það er maðurinn, sem æsir
menn til óvináttu.
Það er maðurinn, sem elskar
deilur og sundrung og gerir það
að sínum atvinnuvegi.
Það er maðurinn, er svívirðir
öll trúarbrögð og treður á helg-
ustu tilfinningum mannanna.
Það er maðurinn, sem öll
versta spilling hefur gagntekið.
Það er maðurinn, sem reynir
að eitra og spilla hverri einustu
mannssál, er hann kemst í kynni
við, og kennir mönnum að
Kr. Linnet lýsti yfir á þing-
málafundinum þann 11. þessa
mánaðar, að haim væri alls eldii
kommúnisti og Linnet lýsti
einnig yfir, að hann væri and-
vígur stefnu og skoðunum
kommúnista. Linnet lýsti enn-
fremur yfir, að hann væri stuðn-
ingsmaður kommúnsta, vegna
þess að fólkið óskaði efth’
kommúnisma.
Allar þessar yfirlýsingar
bæjarfógetans eru svo aulaleg-
ar, að þær eru ekki samboðnar
hugsandi og mentuðum manni.
Ég held, að það hefði verið
miklu betra fyrir ísleif að vera
án stuðnings bæjarfógetans.
Bæjarfógetinn er að verða að
heimta alt af öðrum, en ekkert
af sjálfum sér.
Það er maðurinn, sem ekki
þekkir neitt það, sem er fagurt
eða göfugt.
Það er maðurinn, sem notar
hvert einasta tækifæri til að
tala um vonsku og spillingu
annara, en sjálfur er hann verri
en nokkur skepna, sem iífsanda
dregur.
Hann reynir af öllum lífs og
sálarkröftum að gera unga og
gamla að sér líkum.
Skyldleika og trygðabönd
fótum treður hann og vanvirðir
á allan hátt.
Hann hikar ekki við að gera
hvern þann, er af honum nemur,
að svikara og ódreng.
Það er maðurinn, sem brýst
inn í helgidóm musterisins.
Hann lætur sálir svíkja sín
helgustu loforð, loforð, sem
gefin voru á helgri stund og
stað.
Sæll er sá maður, sem ekki
þekkir .hann.
myllnusteini á hálsi ísleifs. Og
má þá bæjarfógetinn eiga skilið
þökk allra góðra manna.
Reimleiki.
ísleifur og Jón Rafnsson eru
að verða mjög myrkfælnir, þeir
þykjast sjá drauga og púka í
hverju horni. Ekki má nokkur
maður tala hér á fundum, svo
það eigi ekki að vera vofa, send
af Jóhanni Þ. Jósefssyni. —
Haraldur Guðmundsson ráð-
herra, Stefán Pétursson, Páll
Þorbjarnarson og ég eigum að
vera uppvakningar og vofur
sendar af Jóhanni Þ. Jósefs-
syni.
Ef Isleifur yrði kosinn á
þing, þá lætur hann sennilega