Vesturland - 12.01.1927, Blaðsíða 4

4
VESTURLAND.
Leiðrétting.
Herra ritstjóri.
í grein yðar „Ellefu dögum skot-
ið undan" í Vesturlandi no. 49, 5.
þ. m. haldið þér því enn fram,
að eg hafi greitt útsvar mitt 8.
nóv., en ekki 28. okt. eins og eg
hefi sagt.
Þér viðurkennið, að i dagbók
bæjarins, sem jafnframt er sjóð-
bók, standi að eg hafi greitt út-
svarið þ. 28. okt. Nú er dagbók-
in vitanlega færð daglega, en síð-
an fært úr henni í aðrar bækur.
Dagbókin er frumbók. Hún er
því óræk sönnun þess aö eg hefi
sagt' satt um þetta. Þetta skilur
hver maður, eða að minsta kosti
þeir sem eitthvað hafa fengist við
bókhald.
Til þess að taka af allan vafa
um þetta hefi eg fengið eftírfar-
andi vottorð hjá bæjargjaldkera,
sem tók við greiðslunni, og að-
stoðarmanninum, sem var þar við-
staddur:
Samkvæmt ósk lýsuin við undirritaðir
þvi yfir, að Finnur Jónsson póslmeistari
greiddi síðari hluta útsvars sins á þessu
ári, svo og Ióðarleigu, hinn 28. október
s. 1., eins og dagbók bæjarsjóðs einnig
berlega sýnir. Þetta erum við reiðubúnir
að staðfesta fyrir réttí.
ísafirði 7. desember 1026.
lngólfur Jónsson,
bæjargjaldkeri.
Jón M. Pétursson,
aðstoðarmaður.
Eg finn ekki ástæðu til að ræða
um hinar lítilvægu tiiraunir yðar
til að sýna að skýrsla min hafi
verið röng. Það, sem lögreglan
hafði innheimt af útsvörum, en
ekki skilað á bæjarskrifstofuna,
gat eg ekki vitað um. En kröf-
urnar sem þér nefnið eru mér
ýmist, að einni undanskilinni, ó-
kunnar eða ekki viðurkendar af
bæjarstjórn.
Þessa leiðréttingu krefst eg að
þér birtið í blaði yðar samkv.
prentfrelsislögunum.
ísafirði 7. desember 1926.
^ Finnur Jónsson.
Athugasemd.
„Leiðrétting“ þessi er komin mér
i hendur fyrir nokkru, eins og
um var getið i VI. 12. des. s. 1.,
en hefir ekki getað birst fyr sök-
um rúmleysis. Ætla eg henni sjálfri
að bera vitni um það fyrir les-
endum blaðsins, hvort höfundur
hennar hefir liðið nokkurn baga
við dráttinn, og hvort hans mál-
staður hefði mist mikils, þótt hún
hefði aldrei birst.
Það er ekki af löngun til að
traðka á föllnum manni, að eg
læt þessa athugasemd fylga, held-
ur af því, að F. J. og helst sem
flestum þarf að verða minnisstæð
sú hirting, sem hann hlaut. Að
öðrum kosti gæti það vel komið
fyrir, að annaðhvort hann eða ein-
hverjir álíka grandvarir menn yrðu
til þess að fremja á borgurunum
samskonar verk, og hann hefir hér
verið víttur fyrir. En slíkt má
ekki koma fyrir í siðuðu bæjar-
félagi.
Af því að F. J. er hlaupinn al-
gerlega frá aðalatriðunum, verð
eg að rifja þau upp.
Það, sem eg fyrst af öllu vítti
F. J. fyrir, var það, að hann birti
í opinberu blaði nöfu um hundr-
að ígjaldenda kaupstaðarins og
sakaði þá þar, eins og áður á
tveim opinberum fundutn, um van-
skil.
Þetta, sem er höfuðatriðið og
ekki einungis er fáheyrt heldur
dæmalaust, hefir F. J. ekki reynt
að forsvara. Hann gengur í vörn
sinni algerlega fram hjá því, eins
og það hefði aldrei verið átalið.
í öðru lagi vítti eg það, að
skýrslan var röng bæði beint og
óbeint. Óbeint á þann hátt, að
F. J. gat þess ekki, að gjaldend-
ur þeir, cr hann taldi upp, væru
búnir að borga neitt af útsvör-
um sínum, en þeir voru þá bún-
ir að borga nær því helming
þeirra. Hér var því um eftirstöðv-
ar útsvara að ræða.
Þetta reynir F. J. ekki að verja.
Hann lætur bara eins og hann
hafi ekki heyrt það.
Beinlínis var skýrslan röng á
þann hátt, að sumir þeir, er í
henni eru taldir að standa í van-
skilum við bæinn, voru þegar
búnir að borga honum, ýmist
beinlínis eða á þann hátt, að þeir
áttu innieignir hjá bænum, jafn-
vel meiri en fyrir útsvörum sinum.
Þetta viðurkennir F. J. en seg-
ist bara ekki hafa vitað betur,
nema um einn (hvers sem sá hef-
ir átt að gjalda). Nú getur það
að sönnu verið afsakaniegt að
vita ekki, en menn eiga helst ekki
að tala mikið um þau efni, sem
þeir vita lítið eða ekki um, sist
með þeirri frekju, sem F. J. við-
hafði. Og það að vita ekki er
engin afsökun, þegar þekkingar-
skorturinn stafar af þvf, að sá vill
ekki vita, eins og hér hlaut að
vera, því hvar bar að spyrjast
fyrir um innheimtuna, ef ekki hjá
þeim, sem innheimtuna hafði á
hendi og F. J. var kunnugt um
að var lögreglustjóri?
Eitt af þvf, sem eg nefndi i
sambandi við víturnar til F. J.
var það, að hann hefði sjálfur
verið sekur um það sama og hann
lagði öðrum svo freklega til lasts,
þ. e. að hann hefði skuldað bæn-
um síðari hluta útsvars síns.
F. J. viðurkennir að hann hafi
átt þennan útsvarshluta ógreidd-
an einmitt fram yfir þann tíma,
er hann hóf ádeiluna á samborg-
ara sína. En það eina, sem hann
reynir að halda fram er það, að
hann hafi skuldað útsvarshlutann
11 dögum skemar, en eg sagði.
í þessari síðustu „leiðréttingu“,
minnist F. J. ekki á annað en
þessa 11 daga, eins og aldrei
'iafi verið um annað deilt. Er að
sönnu bert af þessu, að hann
rcystir sér ekki til að halda uppi
vörn í megin efni málsins, og
getur það þar með verið útrætt
íka af minni hálfu.
En undarlegt sýnist það í fljótu
bragði, að eftir að eg hefi sann-
ið það með staðfestri útskrift úr
tveim bókum bæjarskrifstofunnar,
"ið útsvarshluti F. J'. er greiddur
8. nóv., skuli aumingja maðurinn
enn vera að kliða á þessari dag-
setningu, vitandi lika það, að hver
tnaður hefir frá úpphafi séð og
skilið, að það var i rauninni þýð-
ingarlaust fyrir það mál, sem um
var rætt, hver dagsetningin var
sú rétta.
Ástæðan er þó bersýnileg. F.
J. er hér að leika sama leikinn
og þeir flokksbræður altaf leika,
þegar þeir komast í rökþrot, þann,
að hlaupast burt frá þvi, sem um
er deilt og skvaldra endalaust um
aukaatriði eða óviðkomandi atriði,
í þeirri von, að þeir sem á hlýða,
gleymi að Iokurn, um hvað var
deilt.
En það þýðir ekki fyrir F. J.
að sprikla. Eg sleppi honum ekki
úr gapastokknum, hvorki á fölsku
dagsetningunni, né heidur þessari
hundatyllu, sem bróðir hans ætl-
ar að skjóta undir hann.
Vottorðið.
Það er i senn bæði hryggilegt
og skoplegt að sjá trúnaðarmenn
bæjarins gefa yfirlýsingu um það,
að e i n bókin á skrifstofu bæj-
arins sé’rétt færð. En það skop-
lega verður aiveg ofan á, þegar
F. J. bætir þvi við, að hver mað-
ur sem fengist hafi við bókhald
skilji það, að sjóðbókin (er hann
gefur þrjú nöfn, líklega til að gera
hana ægilegri) sé rétt færð.
Eg get sagt þeim kumpánum
það, að engir meðalgreindir menn,
hvorki þeir sem fengist hafa við
bókfærslu né aðrir, munu skilja
annað, en að löggiltar bækur á
opinberum skrifstofum eigi allar
að vera rétt færðar.
Þar til þeim félögum skilst þetta,
ættu þeir að yfirgefa bæjarskrif-
stofuna. Þeir gætu þá opnað vott-
orðaskrifstofu fyrir fiokkinn sinn.
Veldur því eflaust lággengi, hvað
sú seðlaþörf er tnikil innan flokks-
ins. Á þeirri skrifstofu er ekki
hætt við að bækurnar stæðu hver
uppi í hárinu á annari. Þar þyrfti
sem sé enga bók að færa, þvi seðl-
arnir þeir halda eflaust áfram að
vera óinnleysanlegir á rússneska
vísu. S. K.
Viðskifti við Bolsa.
Hr. ritstjóri „Vesturlands" viljið
þér leyfa mér rúm i blaði yðar,
aðeins nokkur orð.
Reikningur sá er Bolsar (Vilm.
J. collega minn er iormaður) sam-
þyktu að væri fyrndur, er frá 1918.
Þá lagði eg hann fram. Að hann
ekki var greiddur þá, var eftir til-
mælum fátækrafulltrúa, vegna þess,
að sumir þeirra er bærinn átti að
greiða læknishjálp fyrir, voru einn-
ig þurfalingar annara sveitarfé-
laga. Sumt af þessu á bærinn
samkv. lögum að greiða sjálfur,
en með því að um bæjarfélag var
að ræða, þá taldi eg mér óhætt
að biða eftir því, er því bar að
greiða, þangað til það hefði „in-
casserað“ það er það átti að fá
greitt frá öðrum. Auðvitað gat eg
heimtað það, er bæjarsjóði bar að
greiða strax, en sökum þess, að
mér var lofað því, að það er
hrepparnir skulduðu mér, skyldi
innheimtað jafnframt þvi, er þeir
skulduðu bæjarsjóði, varð eg við
þessari bón, og féll frá þvi að
bæjarsjóður greiddl mér þá þegar
það, er hann skuldaði mér beint,
egn þvi að hann innheimti hitt
Eg fól bæjarsjóði að „incassera"
fyrir mig, en sýndi aftur á móti
þá ívilnan að láta dragast að hann
greiddi það, er hann skuldaði mér.
Siðan hef eg engi bréf um þetta
fengið.
Eg hef oft minst á þetta við
fátækrafulltrúana, en fengið loðin
svör.
Eg tel að bærinn hafi fengið
reikriingana greidda og þá hafa
runnið f bæjarsjóð peningarnir er
eg á og bærinn hefur hafttil „in-
casso" fyrir mig. Hefði „prívat-
maður“ hagað sér gagnvart mér,
eins og bæjarstjórn ísafjarðar hef-
ur gert þ. e. a. s. neitað að greiða
reikning, sem falinn er tii „incasso“
og hlýtur að hafa verið greiddur,
en neita siðan að greiða upphæð-
ina vegna þess að reikningurinn
sé „fyrndur" þá hefði eg talið
þann privatmann hafa gert sig
sekan i glæpsamlegu athæfi, „fjár-
drætti“ og eg hygg, að hefði eg
kært einstaklinginn, þá hefði „hrykt
í tukthúsdyrnnum", en sumir kunna
ef til vill vel við það hljóð.
Annars munu dómstólarnir skera
úr því, hvort bænum beri að greiða
reikninga þá, er eg hef sent bæj-
arsjóði. Þó skal þess getið, að
hafi Vilm. Jónsson fengið greidd-
ar 1048 kr. á 7 árum fyrir 24,
sjúklinga, þá er það tvöfallt gjald
á sjúkling við það sem eg hefi
krafist (sjá grein Vilm. Jónss. i
„Vesturlandi"), en það er e. t. v.
afsakanlegt úr þvi hann telui; kon-
una með.
En að endingu skal þess getið
að eg hef engi reikningsskil feng-
ið fyr eða siðar frá bænujn fyrir
þvi fé, er mér var lofað að hann
„incasseraði'* fyrir mig, en til þess
hefði hann átt að hafa tíma ein-
hvern tima á 9 árum,
E. Kjerulf.
Vesturlandi hafa verið sendar
þessar:
EFTIRMÁLI. Eftir Sigurð
Þórðarson fyrv. sýslumann.
Gerir höf. þar að umtalsefefni
umræður þær, er urðu um bók
hans Nýja sáttmála. Eru aðalkafl-
ar ritsins um svokallað Guðjóns-
mál, og umræðurnar á Alþingi
um Nýja sáttmála.
Ritið fæst hjá höfundinum og
hjá útsöiumönnum vfða um land.
Bókaútgáfa Þorsteins M. Jóns-
sonar hefir sent þessar bækur á
bókamarkaðinn nýlega:
ÓSKASTUNDIN leikrit eftir
hina merkilegu skáidkonu Kristínu
Sigfúsdóttur, og
VIÐ YSTAHAF, eftir Huldu.
Þá hafa blaðinu verið sendarr
ÁSTIR. Eftir Stanley Melax,
Eru það tvær sögur: Æska og
ást og Tvennir elskendur.
Og GUNNHÍLDUR DROTNING
OG AÐRAR SÖGUR. Eftir F. A.
Brekkan.
Þessar tvær síðasttöldu fást einn-
ig hjá bóksölum.
Prentsmiðja Vesturlapds ísafirði.