Vesturland - 08.07.1927, Page 3
VESTURLAND.
3
Tilkynning.
Umboðsmaður minn íyrir h.f. Hinar sam-
einuðu íslensku verslanir á Ísafirðí, er herra
Arni J. Arnason.
ísafirði, 29. júní 1927.
Harald Vestergaard.
Kveója.
Þeim samverkamönnum mínum og vinum, sem eg því miður
ekki gat hitt áður en eg fór héðan alfarinn, sendum við hjónin
okkar innilegustu kveðju og þakkir.
Sigfús Daníelsson.
mann sinn á þing virtist sér þó
enginn vandi fyrir ihaldsmann að
velja milli þessara frainbjóðenda,
og hefði hann hvatt menn og
hvetti til að kjósa síra Sigurgeir
Sigurðssqn, af því að það væri
sannfæring sín, að það væri holl-
ara fyrir þjóðfélagið að eiga hann
á þingi heldur en Harald Guð-
mundsson. Fyrstu og stærstu á-
stæðuna fyrir þessu taldi hann
þá, að hann teldi og væri sann-
færður um, að H. G. væri Komm-
únisti. Sannaðí hann þetta með
orðum H. sjálfs. í öðru lagi taldi
liann að kjördæminu yrði hollara
og happadrýgra að senda mann
að heiman, en að fá hann lánað-
an frá Reykjavík.
Síðan lýsti hann yfir því, að
aðalerindi sitt á þennati fund væri
það að leiðrétta þann misskilning
og þau ósannindi, sem frambjóð-
andinn H. G. hefði sagt um í-
haldsflokkinn og núverandi stjórn.
Tók síðan fyrir skatta- og tolla-
málin, og rakti aðgerðir þings og
stjórnar og tillögur flokka í þess-
um málum á síðasta kjörtímabili.
Sýndi fram á, að ekki ein einasta
lollhækkun á nauðsynjavöru hefði
verið borin fram af íhaldsflokkn-
um eða núverandí stjórn. Þar á
móti hetði á þinginu 1926 verið
sumpart afnumdir, sumpart lækk-
aðir til stórra muna tollar á nauð-
synjavörum, og tollalöggföfinni yf-
irleitt breytt í það horf, að gjöld-
in kæmu léttast niður á þá snauð-
ari og þá sem hefðu marga á
framfæri.
Þá leiðrétti hann blekkingar H.
G. um það, að hagur ríkissjóðs
hefði versnað á kjörtímabilinu og
gaf skýrslu um skuldir rikissjóðs
eftir landsreikn. í árslok 1923 og
árslok 1926. Svo og efnahags-
aukningu.
Næstur tók til máls Vilmundur
Jónsson. Tók hann sér fyrir hend-
ur að lýsá stefnumun íhaldsmanna
og jafnaðarmanna. Sagðist hann
ætla að taka svartasta íhald lands-
ins, sem væri íhaldið á ísafirði.
Nú kvaðst hann ekki ætla að taka
af lakari endanum, því hann ætl-
aði að láta Vesturland tala. Og
ekki kvaðst hann ætla að taka
það. lélegra þar, því hann ætlaði
að taka það sem ritstjórinn sjálf-
ur segði. Tók hann nú upp bunka
mikinn af Vesturlandi og las all-
langa kafla úr þrem greinum, en
engin þessara greina var eftir rit-
stjórann og allar undirskrifaðar
fullu nafni. Urðu þetta allmikil
vonbrigði fyrir ritstjórann, sem
var farinn að hlakka til að lieyra
lesna úrvalskafla úr greinum sín-
um, af tnanni með sjaldgæfa
leikaragáfu. En afsaka verður það,
þó Vilm. gæti ekki er til kom stilt
sig um að lesa heldur eitthvað
eftir frænda sinn Pál Jónsson.
Þegar upplestri þessum var lok-
ið og ræðutnaður fór að tala frá
eigin brjósti, þóttist ritstj. VI. vita,
að lokið væri þvi viturlegasta og
áheyrilegasta af ræðupni og gekk
því út til að njóta úm stund hreinna
andrúmslofts en kostur var á inni,
en er liann kom aftur, var verið
að slíta fundi, og voru þetta mikil
vonbrigði fyrir ritstjórann, ekki
sist er hann heyrði, að enn hefði
verið lesið upp úr Vesturl. eftir
það að liann fór af fundi.
Eins og áður er sagt, heyrði
ritstj. VI. fátt af því sem V. J.
sagði frá eigin brjósti, en þó
heyrði hann að ræðumaður sagði,
að Skutull væri of lítill til að
rökstyöja inál í honum. Þarf nú
ekki lengur að leita ástæðanna
fyrir rökleysum þar. Má og vera
að þárna sé einnig skýringin á
þvf, hvers vegna rökin vantar í
ræður V. J. og samherja lians.
Húsið er líklega of lítið, rúmar
aðeins slagorðin.
„Atkvæðafölsumn“.
Sönnunin.
Hver, sem tvo siðustu daga
hefir gengið um götur bæjarins
eða komið í hús til kunningja
síns, hefir ekki heyrt á annað
minst, en atkvæðafölsunina í Hnífs-
dal.
Hverju mannsbarni hér í bæ er
það kunnugt, að síðan fyrsta vetr-
ardag 1923 hafa aðstandendur
Skutuls svo að segja í hverju
einasta tbl. blaðsins, á flestum
öllum opinberum málfundum og í
samræðum við einstaka menn,
meira og minna opinskátt dylgjað
ineð að Sigurjön Jóusson hafi þá
hlotið þingsæti með stoiuum og
fölsuðum atkvæðum. En aldrei
nokkru sinni hafa þeir fundið þess-
um svívirðilega rógi stað, eða fært
svo mikið sem hugsanlegar líkur
fyrir að hann hefði við rök að styðj-
ast. Voru nú jafnvel þeirra nánustu
farnir að tirrast upp á þeim stað-
leysustöfum og þeir fáu, sem lagt
höfðu trúnað á þá, voru farnir
að ympra á að sjá sannanir fyrir
að einhver flugufótur væri fyrir
þeim.
Nú vill Haraldur Guðmundsson
enn inn á þing, en örvænt er um
að hann geti komist þangað með
heiðarlegu móti. Hefirþvíatkvæða-
smölum verið sigað á „háttvirta
kjósendur“ eins og sporléttum
seppum. En, þó smalarnir séu
geltnir og gjammi hátt, fengu þeir
afiian kökk í hálsinn, ef spurt
var um atkvæðafölsunina 1923.
Þvi voru góð ráð dýr, að finna
dúsu til að stinga upp í þá, sem
óværir vorú.
Þá konía til sögunnar fjórir
menn. Þeir stunda sjó og konta
til hreppstjórans í bygðarlagi sínu
til þess að neyta atkvæöisréttar
síns. Hann færist undan að láta
þá kjósa, þar eð hann telur lik-
legt að þeir verði komnir úr sjó-
ferð fyrir kjördag. En þeir halda
fast við kröfu sína og lætur hrepp-
stjóri þá kjósa. Spyr hann þá að
kosriingu lokinni, hvort hann eigi
að geyma atkvæði þeirra eða þeir
vilji hafa þau brott með sér. Þrir
fela hreppstjóra að geytna atkvæði
sín, en einn stingur atkvæðunum
í fikka sinn og hefir það brott
með sér. Stundu síðar koma þeir
þrír, er falið höfðu hreppstjóra
að geyma atkvæði sín, og biðja
um að fá sér þau afhent. Gerði
hreppstjóri það viðstöðulaust.
Snemma morguns næsta dag,
gýs upp sá kvittur að menn þessir
hafi kosið Finn Jónsson, en nú
standi á atkvæðamiðum þeirra:
Jón A. Jónsson. Og fólkið bætir
við: Hreppstjórinu hefir falsað
atkvæði þessara manna til handa
Jóni A. Jónssyni.
Og skríltogarnir þenja sig á
strætum og gatnamötum og hrópa
til lýðsins: Trúið þið nú? Sjáið
þið nú, hvað var gert við atkvæðin
ykkar 1. vetrardag 1923? Þeim
var stolið, þau voru fölsuð til að
koma Sigurjóni á þing! Hvað
þurfum við tiú lengur vitnanna
við!
Og sjá! Fólkið fellur í stafi.
Hvilík ódæmi, hvílik spilling! En
suinir horfa í gaupnir sér og segja:
Er þetta mögulegt? Getur þetta
átt sér stað? Og þeir fara að
liugsa, en eins og alvitað er, er
æðsta boðorð allra aðstandenda
Skutuls: Þú mátt ekki hugsa!
Líkurnar.
Finnur Jónsson hefir lýst því
yfir opinberlega, að framboð sitt
í N.-ísafjarðarsýslu væri eigi til
þess gert að ná þingsæti, lieldur
til þess að mæla atkvæðamagn
Alþýðuflokksins i sýslunni. Enda
er það vitanlegt að hann getur
ekki fengið yfir þriðjung atkvæða
í kjördæminu. Jón A. Jónsson á
þar visa 2/3 hluta atkvæða að
minsta kosti. Og þeir, sem hugsa,
spyrja: Hvað gat dregið hrepp-
stjórann til þess að bæta fjórum
atkvæðum við svo geipilegt at-
kvæðayfirmagn Jóns A. Jónsson-
ar?
Hreppstjórinn færðist undan því
að taka atkvæði þessara fjögra
manna og býður þeim öllum að
hafa þau brott með sér. Hefði
hann eigi heldur fegins hendi látið
mennina kjósa og sagt þeim að
hann geymdi atkvæðin?
Þeir þrír, sem létu atkvæði sín
eftir í vörslu hreppstjóra, koma
eftir drykklanga stund og heimta
þau í sínar hendur. Hafði hrepp-
stjóri tíma til að falsa atkvæðin
á þeim tima og hefði hann slept
þeim í hendur þeirra, ef hann
vissi sig liafa falsað þau?
Mennirnir fara með umslögin
lokuð út úr hýbýlum hreppstjóra
og afhenda þau degi siðar bæjar-
fógeta opin. í hverra höndum
hafa þau verið frá því að menn-
irnir fóru frá hreppstjóra með þau
og þangað til þau koma í vörslu
bæjarfógeta ?
Sagt er að eitt umslagið hafi
veriö opnað í húsinu nr. 11 i Silf-
urgötu. Eru það hlutvandir, óvil-
hallir og óklandraðir menn, sem
voru við þá opnun?
Fjórða og síðasta umslagið kom
aldrei í vörslu hreppstjóra. Hvernig
mátti hann falsa það atkvæði?
Sagt er að það hafi verið opnað
á skrifstofu bæjarins á þann hátt,
að því megi aftur loka svo að
inannlegt auga fái eigi séð að við
því hafi verið hreyft. Hverjir voru
þar að verki? Höfðu þeir sérstaka
æfingu í að opna uni slög svo, að
ekki sæist á?
Er eigi þeim mönnum, sem
leynt og Ijóst að ástæðulausu
bera það á andstæðinga sína, að
þeir falsi og steii, trúandi til að
gera slikt hið sama, eða er gildi
málsháttarins: inargur heldur mig
sig, að engu orðið?
Þessar og fleiri spurningarvakna
hjá þeim, sem hugsa um þetta
atkvæðafölsunarmál. Nú svarið
þið góðir borgarar, spurnitigun-
um hvei á sína vísu eftir skynjun,
eðli og innræti.
Skiljid þið það, að
þessi ljóti ieikur er
ekki gerður vegna
kosningar Finns Jóns-
sonar, keldur til þess
að sverta síra Sigur-
geir Sigurðsson og
stuðningsmenn hans,
og véla ykkur til að
kasta atkvæði ykkar
á Harald Guðmunds-
son?
Haukur.
Kjósendafund
héldu þingmannaefnin sr. Sigur-
geir og Haraldur hér aftur í gær-
kvöldi. Hófst hann kl. 8 e. h. og
stóð til kl. rúml. 2 í nótt.
Áuk frambjóðendannatöluðu þar
þeir Sigurjón Jónsson, Sigurður
Kristjánsson, Vilm. Jónsson, Ólaf-
ur Guðmundsson, frú Rebekka
Jónsdóttir og sr. Guðm. Guðm.
Þrátt fyrir foreldrameðmælin og
venjulega prúðmensku Vilmundar
með tilheyrandi skrípalátum, mun
H. G. ekki hafa aukist fylgi við
fundinn. Var yfirleitt svo dauft
yfir jafnvel hinum eldrauðustu
Bolsum meðal áheyrendanna að
Vilniundur gat ekki einu sitmi
fengið þá til að brosa, þrátt fyrir
öll Chaplin-lætin.