Vesturland

Årgang

Vesturland - 27.09.1927, Side 2

Vesturland - 27.09.1927, Side 2
2 veSturland. Hér með tilkynnist vinuin og vandaniönnum, að móöir mín Súsanna M. Þorleifsdóttir frá Njálsstöðum andaðist 20 þ. rn. á Sjúkrahúsi ísafjarðar. Jarðarför hennar fer fram miðviku- daginn 28. þ. m. kl. 1 e. in. ísafirði, 20. si'ptembci' 1927. Jósefína Njálsdóttir. sparað; er og sagt, að sá gamli liafi alveg óbiluð nieltingarfæri og þeffæri en það kvað dóms- málaráðuneytiö meta fullkomin gæðingseinkenni. Tryggvi Þórhallsson hefir skrif- að inargt um starfsmannahald rík- isins. Hefir það alt verið til árás- ar á mótflokk hans, fyrir óþaría eyðslu úr ríkissjóði til starfsmanna, einkum í sjáifu stjórnarráðinu. Er það víst fiestum í fersku minni, að þegar Siguröur Sigurðsson frá Vigur var skipaður fulltrúi í einni stjórnardeildinni, skrifaði Tryggvi eina af þessum ógeðslegu grein- um sfnum, og taldi þetta bitling til sr. Sigurðar sál. Stefánssonar. Komst Tryggvi svo að orði, að altaf mætti bæta pinklum á gömlu Skjónu. Nú er Tryggvi sjálfur sestur á bak á Skjónu, og hann var fljót- ur að finna, hvað hún gæti borið. Engum pinkli fann hann ofaukið, en hitt skildist honum, að vel mætti bæta einum við. Því stend- ur í Lögbirtingablaðinu 8. sept.: „3. þ. m. var kandidat Gunn- laugur Briem skipaður aðstoðar- maður í atvinnu- og samgöngu- málaráðuneytinu. S. d. var ungfrú Ólöf Svein- björnsson skipuð ritari í satna ráðuneyti. Fyrir þeiman Briem er búið til alveg nýtt embætti. Húrra t íyrir gömlu Skjónu og riddaranum, sem reitt getur svona marga pinkia. Það er líka munur að sitja á truntu, sem dýravernd- unarfélagið hefir ekkert yíir að segja. „Eftir ísfirskri fyrirmynd‘É. Síðasti Skutull skýrir frá því, að búnaðarmálastjóri Sigurður Sigurðsson ætli að „ráðleggja Siglfirðingum að stofna til kúabús eftir ísfirskri fyrirmynd“. Kúabúskapur ísfirðinga er skamt á veg kominn, eu þó þar sé ekki yfir langt tímabil að líta, eru byrj- unarskrefin alls ekki algeng eða atburðalitil, og er það tneir en vafasamt, að búnaðarmálastjóra hafi verið þau svo kurin, að hann sé fær um aö mála „fyrirmynd- ina“ rétt upp fyrir Siglfirðingum. Mikils er um vert, að fjósið sé Sett á réttan stað. Hér hjá oss hagar svo til, að inn frá Tungu, Inneftir Tunguda'I, liggja hálfdeigj- ur allvíðar, eru það járðvegsdjúp- ar mómýrar með hæfilegum halla, allálitlegt land til túnræktar. í miðjunt dalnum liggur hæð ein, frá fávísra sjónarmiði hinn fegursti staður fyrir byggingu. Ef fjós og. hlaða stæðu í jaðri hennar eða undir jaðri hennar, yrði af nátt- úrunnar hendi sjálfgerður bifreiða- vegur bæði í áburðarkjallara og heyloft, svo og að votheyshlöðum. Og eins yrði sjálfgerður vegur inum drattandi beljum í íbúð þeirra. Á tiæðinni sjálfri liefðí víðsýnn bústjóri gott útsýni yfir hjarðirnar, engi og akra, til allra hliða. Væri þessu líkur staður i land- eign Siglufjarðar, skyldi þann varast og fyrrast sem mest. „Fyr- irmyndin“ valdi nes eitt, sem fjarst því svæði, er liklegast er til rækt- uuar, og ’ kemur þar enn fram nærgætni búnefndar vorrar, er hún vill ekki kveikja matarpólitík hjá kúnum, með því að láta þær dvelja langvistum í námunda hins lostæta grængresis. 19. septetnber tókum vér oss ferö til „fjóss vors“. Var oss mikil forvitni á, liver umskifti hefðu þar orðið frá því vér kotnum þar síð- ast. Því búnefnd hefir nú tekið verkið í sínar hendur af akkorðs- hafa. Það fyrsta er vakti eftirtekt vora, voru þrenn súlnagöng í forn- grískum stíl. Stóðu þau á háum steinhjöllum bogamynduðum, öll- iim gerðum af mannahöndum. Settum vér hnakka á bak oss og horíðum lengi á undur þessi. Spurðum vér einn undirforingja, hvort þetta skyldi til skrauts eða nytja. En honum þótti vér spyrja -óviturlega og sagði, að á „búi voru" væri alt skraut til nytja, og allar nytjar íil skrauts. Sagði liann að miðgöngin vissu til dyra kúa- stofunnar, en hin efstu vissu til hinnar hárjáfruðu lilöðu, sem aö sönnu er enn rjáfurlaus. — Vér gengum inn í kjallarann. Stóðu þar raðir bása nær full- gerðar. Spuröum vér hvað slikt skyldi, því vér hugðum, að kjall- arinn væri ætlaður til áburðar- geymslu. Var oss svarað því, að ekki þætti liæfa að setja beljurnar hærra að sinni, og væri þeim, sem öðrurn þegnum búnefndar, þörf á að læra auðmýkt og varast of- metnað. Spurðum vér hvort belj- ur vorar skyldu hafa útisalerni uieðan á þessum skriftum stæði, eu fengutn ekki svar. Vér gengum nú upp súlnagöng þau, er í miðið liggja og komum á fyrsta sal. Var þar skuggalegt og skrautlaust enn, en sjá rnátti þar mikinn viðbúnað. Spurðum vér hvað þar yrði helst til þæg- inda, og var oss sagt að á aðal- vegg yrði málverk af „búnefnd“ og kappslættinum á Seljalandstúni, er síðar mun getið. En á veggnum audspænis skyldi vera málverk af sambandsnauti uefndarinnar og Kirkjubólsbóndans. Vér spurðum, livort nautið sjálft ætti ekki að vera þar til húsa, en eigi var því svarað. Nú gengtim vér upp á hinn ♦♦ ♦♦ ♦ Kíœðskerar ♦ # EINAR & KRISTJÁN $ i. fl. saumastofa. ♦ ♦ ♦ ♦ ^ Nýkomið úrval af fata- og frakkaefnum. REGNFRAKK- ^ ARNIR eftirspurðu komnir aftur. Ennfremur skinnkantur, ♦ upphlutasilki, cabardine. ’Efni í drengjaföt og frakka rnjög ♦ ♦ ódýrt. Alt til tata hvergi t»etra. ♦ ♦♦ ♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ efsta steinhjallann, og kotnum undir væntanlegt rjáfur innar há- múruðu hlöðu, sáum vér niður í ina víðu og djúþu tópt, sem var tóm, svo sem hlöðum ber að vera að haustinu. Vér horfum niður í inar svim- djúpu votheyshlöður og var þar í rökkur að siá. Griltum vér að- eins botn annarar þeirrar, en í hinni sáum vér grjótdys nokkra ekki alllangt frá botni. Var oss sagt, að þar undir væri sumar- heyskapur „búnefndar vorrar" og skildist oss þá, að verk stórra manna geta stundum látið lítið yfir sér. Vér gengum nú niður af must- erinu og konium að, þar sem stendur uppborið hey. Gengum vér umhverfis það og sýndist ekki af- armikið, svo vér höfðum orð á, að beljum vorum mundi ekki ætl- ð að hafa magann fyrir guð sinn. Ef nú Siglfirðingar skyldu ætla að hafa „fyrirmyndina* óbrjálaða væri þeim þröf að skygnast svo- lítið nánar í matreiðslubók „bú- nefndar vorrar“. Fóðrið skal aðkcypt, og hclst þarf að sctja þau skilyrði, aö ekki sé slegiö fyr en á haustin, ef hlaðan kynni að vera óviðbúin aö kyngja fæðunui. En fáist bænd- ur elcki til slíks, þá er gott að Siglfirðingar viti að „fyrirtnyndin" fór svona að: Hið aðílutta hey var sett sam- an í galta mikinn eða garð. Var strýta upp úr miðju en flatt lil stafna; var jiað látið standa óvar- ið fyrst, og fékk það þegar all- góða skúr. Gjörði einn verkamað- ur til gamans að mæla vatn úr einum hjólbörum eftir fyrstu nótt þess, og voru í þeim 14 lítrar. Eftir þessa inntöku var lagt segl yfir heyið. Tók innan skams að rjúka fast undan áklæðinu og töldu embættismenn búnefndar vorrar sem þessi 'andardráttur væri hinn æskilegasti. Eimi gamaldags bóndi í ná- grenninu fékk þó því ráðið, að svift var af áklæöinu og geil graf- in gegnum kumbaldarm. Kom þá í ijós að fóðrinu hafði strax brugð- ið í ætt búnefndar vorrar og hafði tekið á sig rauðleitan litarhátt. Er sjálfsagt fyrir þá, sem búa vilja rneð nýtísku hætti, að hleypa upp suðu á íóðrinu, svo það verð'i bæði liolt og staðgott. Hitt er ekki víst, að það sé öllum fært að operera hey sín, svo sern vér geröum, þvl fáir munu svo hepn- ir að eiga skurölækna í búnefnd. TiUcynnLÍng. Við undirritaðir tilkynnum hér- með, að við tökutn ekki kjöt til geyrnslu í haust. ísafirði, 24. sept. 1927. F. h. íshúsfél. ísfirðinga. Sveinbjörn Helgason. F. h. íshúsfél. Jökull. Magnús Ólafsson. Frá ísafirdi. Jóakim Jóakimsson tré- smiður 75 ára. 17. þessa mán. var Jóakim Jóa- kirnsson trésmiður á ísafirði 75 ára. Hann hefir átt lieima hér í bæ meir en hálfa öld eða síðan 1874, en ættaður er hann úr Þing- eyjarþingi. Jóakirn er svo hraustur maður, að hann minnist þess varla, að sér hafi nokkru sinni á æfinni orð- ið misdægurt. Er hann enn léttur í spori og fær i flestan sjó. Núna á þriggja aldarfjórðunga afinæli sínu söðlaði hann liest sinn og reið vestnr yfir Breiða- dalsheiði til Flateyrar og heint aftur samdægurs. Var færð ill og veöur heldur hart, og kendi Jóa- kim hvorki þreyta né eftirkasta. Göngur fóru hér fram mánudaginn 19. þ. m. Scgja inenn fé í vænna lagi. Tíð er nú köld og framur óstöðug. t.eysir ekki snjó um hádaginn nema f miðjar lilíðar. Gefur sjald- an á sjó, en afli talinn góður ef gæftir væru. Smokkfiskur er kominn í Djúp- ið, þótt lítið hafi liann veiðst enn vegna ókyrðar. Skipakomur. „Dronning Alexandrine" kom frá Rvík og útlöndum á miðvikudaginn og fór norður að kvöldi sarna dags. Fjöldi farþega var með skipinu norður um. Frá útlöndum kom bæjarfógeta frú Gfslason og J. Nissen. Frá Reykjavík Ingólfur Jónsson bæjar- gjaldkeri, Finnur Jónsson póstm. og frú Unnur Skúladóttir. Að norðan kom skipið á mánu- dagsnóttina. Héðan fóru allmarg- ir með því suður, þar á meðal Björn Magnússon símstjóri og Jón sonur hans, síra Páll Sigurðsson úr Bolungarvík, Böðvar Guðjóns- son frá Hnífsdal, Sigurður Páls- I son frá ísafirði, Kristján Torfa-

x

Vesturland

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vesturland
https://timarit.is/publication/633

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.