Vesturland - 03.11.1927, Síða 2

2
VESTURLAND.
Tungumáiakensla.
íslenska,
Danska,
Enska,
í»ýska.
G. Andrew
Fjarðarstræti 24.
Hnífsdalsmálið.
Frá því er fyrst og fremst það
að segja, að „lögreglustjórinn yf-
ir íslandi" heldur áfram að vinna
fyrir kaupi sínu. Er ekki lítill hluti
vinnunnar í því fólginn, að kveöa
upp dóma á strætum og gatna-
mótum, skvaldra um það við Pét-
ur og Pál, hvaða sökum þessi
eða hinn sé sannur að, og livað
sannast skuli í málinu næsta dag.
„Ríkislögreglan.“
Eftir tíðar húsvitjanir hjá Skut-
uisritstjóra, Vilmundi og Tarzan-
bræðrum fæddist hér á ísafirði
„ríkislögregla“ s. 1. fimtudag. Var
það fjögra manna sveit, er lagði
af stað til Hnífsdals undir stjórn
„lögreglustjórans yfir fslandi“ að
kvöldi sama dags. Veður var ó-
. blítt', áþekt þvi, er Öngull valdi
til Drangeyjarfarar. Braust „lög-
reglustjórinn yfir íslandi" með
„herinn" inn á heimili Eggerts
Halldórssonar „í kongsins og lag-
anna nafni“. Ekki liefir ritstj. VI.
heyrt, hvort „lögreglustjórinn yfir
íslandi“ stóð aftau við fylkingima
„eins og hver annar liershöfðingi“,
en ekki er ólíklegt, aö lioniim hafi
sýnst það hyggílegra, viö slíkl
sem þar var að etja: í einu rúm-
inu lá Eggert veikur. í öðru lagi
kona hans, komin aö falli, og haföi
legið rúmföst nokkra undanfarna
daga. í þriðja rúminu lá barn
þeirra hjóna (veggja ára, þungt
haldið af lungnabólgu.
„Lögreglustjórinn yfir ísiandi"
hóf nú upp rödd sína „í kongs-
ins og laganna nafni“ og skipaði
Eggert að klæðast. Galthannekk-
ert samþykki við því. Braust „her-
inn“ þá fram og tók Eggert hönd-
um Var hann borinn óklæddur
út á vörubifreið í sjúkrabörum og
ekið með hahn til ísafjarðar. Hálf-
dán var og fluttur í gæsluvarð-
hald á ísafirði.
Eggert kaus heldur að fara í
fangahúsið en sjúkrahúsið hér.
Var hann og þangað fluttur.
En skömm var dvöl hans þar,
áður hann var fluttur nauðugur á
sjúkrahúsið og lokaður inni í pri-
vatherbergi Vilmundar. Veit Vest-
urland ekki, hvort ráð þau voru
undan rrfjum dómarans eða Vil-
mundar.
E. t. v. er það surnuni ráðgáta,
hvers vegna sjúkur maður, eins
og Eggert, kýs heldur að liggja
1 fangahúsinu hér, eh í sjúkrahús-
ínu. En þetta skýrist kannske fyr-
ír mönnum, er þeir minnast þess,
að dómarínn hafði áður lýst því
yfir, að hann ætiaði að einangra
Eggert og pína hann tii sagna.
Og einnig þess, að Vilmundur,
sem er einvaldur á sjúkrahúsinu,
hefir sýnt þeirn tcngdafeðgum ó-
ívíræðan fjandskap.
Vitnaleiðslur.
Eitthvað læst dómarinn vera
að yfirheyra vitni til skýringar
málinu, en lmgboð manna er það,
að það sé skrípaleikur einn.
Rannsókn þessi er ekki opin
nema fyrir annan pólitíska flokk-
inn hér á Ísafirði. Ritstj. Vesturl.
verður því, er hann vill leita sér
upplýsinga um málið að snúa sér
til heyrnarvotta, stundum beinttil
þeirra, sein yfirheyrðir. eru.
Vjðtal við síra Sigurgeir prófast
Sigurðsson.
Ritstjórinn heyrði sagt að pró-
fasturinn liefði verið kallaður fyr-
ir réttinn, og bað því um viðtal
við hann.
bér voruð yfirheyrður út af þessu
Hnífsdalsmáli?
Svo á það víst að heita.
Hvað var það, sem þér gátuð
helst upplýst í málinu?
Mér vitanlega ekki neitt.
Um hvað voruð þér spurður?
í fyrsta lagi var eg spurður
um útlit á kjörseðli einum sem
kom fram við atkvæðatalninguna
hér á Ísaíirði. — Eg var ekki
fastur við atkvæðatalninguna, en
hafði þar umboösmann, Jóhann
kaupmann borsteinsson og rekur
mig ckki ininni til að hafa séð
seöil þenna.
í öðru lagi var eg spurður hve-
nær eg hefði tekið manntal i Hnífs-
dal árið 1926. - Lofaði eg að
gefa vottorð um þetta, eftir að
eg liefði rannsákað það rnál.
í þriðja lagi var eg spurður um
sálarástand konu einnar héribæ.
Með þvi að mig skorti þekk-
ingu til að svara þeirri spurningu,
lét eg henni ósvarað.
Hefir yður ekki dottið i hug,
að eftir æð þér voruð tekinn'fyrir
rétt, var liægt að síma það út úm
alt land, að „frámbjóðandi ílialds-
ins á ísaf«“ væri álitinn svo grun-
samlegur, að dómarinn væri bú-
inn að „taka hann fyrir?“
bessari spurningu yðar vil eg
ekki svara. sagði prófastur, en
skal að lokum taka það fram, að
eg gef yður heimild til að birta
samtal þetta, af því eg tel rétt að
mönnum verði kunnugt, til hvers
eg hefi verið kallaður fyrir rétt í
þessu máli.
En hvað sýnist lesendum vor-
im? 1 hvaða tilgangi virðist þeim
að prófasturinn v muni hafa verið
kallaður fyrir rétt?
- Tvær siðari spurningarnar snerta
iiauri beinlínis sem embættismann,
og lá auðvitað beint viö, að fá um
i að skrifleg vottorð frá honum,
ef það aiinars kom máli þessu
uokkuð við. Mun það nýr siður
í landi voru, að ernbættismenn
ríkisins séu kallaðir fyrir rétt, til
að gefa slíkar upplýsingar sem
jressar.
Um þriðju spurninguna er það
að segja, að ef þar þurfti ein-
iiverjar upplýsingar, lá nær að
kalla þá menn, sem seðil þennan
iiöfðu fengið í hendur, sem fyrst
og fremst var sá úr undirkjörstjórn,
sem umslögin opnaði, og þar
næst yfirkjörstjórn. *
Viðfal við Jón Grímsson.
begar ritstj. Vesturl. frétli að
Jón Grímsson, sem verið hafði
Nýkomið
í
BRAUNS-VERSLUN.
Divanteppi 13.00, 16.00,
20.00, Borðteppi, 6.75,
8.00, 10.00. Rúmteppi,
hvít 4.75, mislit 5.75,
Dömu-golftreyjur, 10u/o
afsl. Dömu- & telpukáp-
ur mikið úrval.
ritari dómarans, liefði látið af því
starfi en síðar verið kallaður sem
vitni I inálinu, fékk hann Jón til
viðtals og sagði sér leika hug á
að fræðast af honum um Hnífs-
dalsmálið.
Jón sagðist líta svo á, að sér
væri ekki heimilt að skýra frá því,
sem hann hefði komist að I þessu
máli sein ritari dómarans og rétt-
arvitni.
En hvað var það þá, sem dóm-
arinn vildi fá staðfest frá þér sem
vitni ?
Dómarinu spurði fyrst, hvort
eg lieföi verið skrifstofusljóri á
kosningaskrifstofu íhaldsfl. hér við
síðustu kosningar, og hvert starf
skrifstofunni eða mér hefði verið
ætlað. Sagðist eg hafa stjórnað
kosningaskrifstofu ihaldsflokksins
og liefði starf mitl sérstaklega
verið það, að koma fyrirkomulagi
á agitation, og lieföi eg i þeim
tilgangi oftar en éitt sinn kvatt
ýmsa góða íhaldsmenn á fund,
farið með þeim gegn um kjör-
skrána og skift með þeim verk-
um, eftir því sem hver heíöi þótt
líklegur til að hafa áhrif.
Virtist þér dómarinn ánægður
með þessi svör?
bað virtist mér fullkomlega.
Spurði liann ekki frckar?
Jú. Hann spurði livort skrif-
stofan hefði ekki haft annað eða
meira hlutverk og kvað eg svo
yerið hafa. En ekkert erindisbréf
hefði 'eg haft sem skrifstofustjóri
og ávalt starfað í þarfir flokks
míns eftir konduite.
Spurði þá dómarirm, hvort skrif-
stofan hefði ekki haft það hlut-
verk að útvega hingað atkvæði
utankjörstaðarmanna, og kvað eg
svo verið liafa. Hefði eg gert tals-
vert til þess með simtölum og
símskeytum.
bá spurði dómarinn, hvaöan
mér liefðu borist utankjörstaðarat-
kvæði. Sagðist egsérstaklega muna
eftir aö hafa móttekið atkvæði frá
Reykjavík, úr Norðurlandi, innan
úr Djúpi og eitt frá Blldudal.
Annars væri eg ekki.viss um að
muna nú til fullnustu, hvaðan at-
kvæði bárust.
bá spurði dómarinn, hvort eng-
in atkvæði hefðu borist mér úr
Hnífsdal, og kvaö eg nei við því,
eða að minsta kosti myndi eg
ekki til þess.
Næst spurði dómarinn um, hvort
eg þekti eftirtaldar manncskjur:
Hrlend Shnonarson,
Jakob Eliasson,
Guðmundu Pétursdóttur,
bórdísi Jónsdóttur,
Jónu Jónsdóttur,
Baldvin Sigurðsson.
bann fyrst talda þekki eg vel
og heti þekt um mörg ár. Annan
og þriðja þekki eg aðeins frá öðr-
um. Hinar þrjár persónurnar veit
eg ekki til að eg hafi nokkru
sinni séð eða heyrt, að því und-
anskildu, að Jónu Jónsdóttur sá
eg fyrir rétti hjá þessum dómara,
þegar eg var ritari hans fyrir
nokkrum dögum.
Samkvæmt þessu voru svör mín
til dómarans.
bá spurði dómarinn, hvort at-
kvæði þessara kjósenda hefðu
kornið á kosningaskrifstofuna til
mín, og fleira því viðvíkjandi.
Svaraði eg að eg mintist þess
ekki.
Bentir þú ekki dómaranum á
að um feril og afdrif sumra þess-
ara atkv. hlaut honum að vera
kunnugt, og að þau höfðu aldrei
komið til þín eða á kjörstað? (At-
kvæði E. Símonarsonar hafði kona
hans til geymslu og brendi það.
Atkvæði Jakobs Elíassonar hefir
verið geymt á heimili hans sjálfs
til þessa dags. Og dómarinn hefir
haft báða þessa menn fyrir rétti,
að þvi er þeir segja, til þess að
rannsaka feril og afdrif atkvæð-
anna).
Nei. Eg svaraði öllum spurn-
ingum hans, eins og þær væru á
viti bygðár.
Að gefnu tilefni lét eg þess
getið, að kosningaskrifstofan, sem
eg stjórnaði, hefði alls ekki viljað
taka við öðrum atkvæðum til
geymslu en þeim, sem komiö
hefðu leugra að. Hefði eg lagt
áherslu á það við alla þá, sem
eg hefði vitað að ætluðu úr bæn-
um fyrir kjördag, að þeir skyldu
láta geyina atkvæði sín á skrif-
stofu bæjarfógeta. En aðsend at-
kvæði hefði eg geymt til kjördags,
til þess að andstæðingarnir gætu
síður fylgst með því, livern ár-
angur agitationir okkar bæru út
á við.
Gastu ekki um það feikna kapp,
seih andstæðingar okkar lögðu á
að fá atkvæði manna til geymslu,
einkum þeirra sem atkvæði greiddu
hér á staðnum, og grunsemdir
manna um ástæður fyrir þvf?
Jú. Eg gat þess, að andstæð-
ingaskrifstofan hefði tekið til sln
öll þau atkvæði er greidd voru
að þeirra tilhlutun á bæjarfógeta-
skrifstofunni.
Sýndi dómarinn nokkurn fár-
skap i orðum eða látæði, meðan
á yfirheyrslunni stóð?
Ekki í fyrra réttarhaldinu. Lét
liann í Ijósi velþóknun á skýrslu
minni og gerði sér mikið far um
að láta bóka liana rétt og ná-
kvæmlega. En er eg kom aftur
fyrir réttinn að kvöldi sama dag6,
var annar andi kominn yfir dóm-
arann. Víldi hann fá mig til að
breyta framburði mínum, og var
ekki sem algáður maður í orðum
og æði.
Hvað er til dæmis um ósæmi-
legt orðbragð dómarans 1 réttin-
um?
Hann ávarpaði mig: „helvítið
yðar“ kallaði mig lygara, og voru
mörg orö hans þessu ílk, en til-
burðir þar eftir.
Kom þér ekki þessi framkoma